Το μέλλον είναι (επιτέλους) εδώ!

Μετά τον Ντανίλ Μεντβέντεφ τον Σεπτέμβριο του 2021 στη Νέα Υόρκη και τον Κάρλος Αλκαράθ το 2022 (US Open) και το 2023 (Wimbledon), ο Γιάνικ Σίνερ είναι από νωρίς το απόγευμα της Κυριακής (28/1) το καινούργιο μέλος της νέας γενιάς του τένις που καταφέρνει να πιει το… νερό της επιτυχίας σε ένα grand slam. Ο 22χρονος Ιταλός έγραψε ιστορία στη Μελβούρνη, πανηγυρίζοντας τον παρθενικό τίτλο της καριέρας του σε major τουρνουά και σύμφωνα με όσα είδαμε από αυτόν κατά τη διάρκεια όλης της διοργάνωσης, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι θα ακολουθήσουν κι άλλα.

Πέρα από την προσωπική διάκριση, η νίκη του Σίνερ στο Αustralian Open έχει ιδιαίτερη σημασία και σε γενικότερο πλαίσιο για το άθλημα του τένις. Ο τελικός της Μελβούρνης ανάμεσα σε Σίνερ και Μενβέντεφ ήταν ο πρώτος ύστερα από 13 ολόκληρα χρόνια που δεν περιλάμβανε κάποιον από τους «Big 3» της τελευταίας 15ετίας. Επίσης, είναι η πρώτη φορά εδώ και μια δεκαετία που ο πρωταθλητής του Αυστραλιανού δεν ονομάζεται Ρότζερ Φέντερερ, Ραφαέλ Ναδάλ ή Νόβακ Τζόκοβιτς, κάτι που είχε συμβεί για τελευταία φορά το 2014 με πρωταγωνιστή τότε τον Σταν Βαβρίνκα.

Όλα αυτά είναι ξεκάθαρα σημάδια ότι κάτι πλέον έχει αρχίσει να αλλάζει στον παγκόσμιο χάρτη του τένις. Το πρώτο πλήγμα για την παλιά φρουρά ήρθε τον Σεπτέμβριο του 2022, όταν ο «μαέστρος» Ρότζερ Φέντερερ έγινε ο πρώτος από τους «Big 3» που αποχωρεί από την ενεργό δράση, εξαιτίας συνεχόμενων και σοβαρών τραυματισμών. Οι τραυματισμοί έχουν αφήσει εκτός μάχης εδώ και αρκετούς μήνες και τον Ραφαέλ Ναδάλ, η επιστροφή του οποίου σε τοπ επίπεδο κρίνεται επί του παρόντος από αμφίβολη έως απίθανη. Ως συνέπεια, ο Νόβακ Τζόκοβιτς έχει μείνει πλέον ως ο μοναδικός εκπρόσωπος της παλιάς φρουράς.

Ακόμα και ο «Νόλε», όμως, δείχνει εσχάτως να χάνει την αύρα του ανίκητου που τον περιέκλειε εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Το πρώτο χτύπημα για τον θρυλικό Σέρβο ήρθε πέρσι στον τελικό του Wimbledon, όπου λύγισε σε 5 σετ από τον Κάρλος Αλκαράθ. Το δεύτερο -και πολύ πιο ηχηρό- ήταν αυτό στον πρόσφατο ημιτελικό με αντίπαλο τον Γιάνικ Σίνερ, όπου ο «Τζόκερ» ήταν αγνώριστος στα δύο πρώτα σετ και παρά την προσπάθεια επιστροφής του στη συνέχεια, το μόνο που κατάφερε ήταν να αποσπάσει -κατάκοπος- ένα σετ από τον Ιταλό πιτσιρικά, πριν εγκαταλείψει νωρίς το κεντρικό κορτ του Melbourne Park για πρώτη φορά μετά το 2017 και για πρώτη στην καριέρα του σε ημιτελικό στο συγκεκριμένο τουρνουά.

Τα πρώτα… βαθουλώματα στην ασπίδα του Νόβακ, λοιπόν, είναι ήδη ορατά. Ο Σέρβος (γνωστός για το απαράμιλλο πείσμα του και την απύθμενη φιλοδοξία του να σπάσει κι άλλα ρεκόρ) σίγουρα θα επιστρέψει στο Ρολάν Γκαρός τον επερχόμενο Μάιο για να διεκδικήσει εκ νέου το 25ο slam της καριέρας του. Όμως με τον Σίνερ να παίζει σε εξωπραγματικό επίπεδο, τον Αλκαράθ να είναι ίσως ο πιο ταλαντούχος εν ενεργεία παίκτης στο tour (έχοντας ήδη και δύο grand slam στη συλλογή του όντας μόλις 20 ετών) και τους Μεντβέντεφ, Ζβέρεφ, Τσιτσιπά να παραμένουν σημαντικές απειλές, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι το μέλλον για τον Τζόκοβιτς θα είναι ευοίωνο.

Οι φίλοι του τένις φυσικά και έχουν αναπτύξει μοναδικούς δεσμούς με τους Ναδάλ, Τζόκοβιτς και Φέντερερ, περιμένοντας μια… αιωνιότητα για την επόμενη γενιά του αθλήματος να καταφθάσει πραγματικά. Η παρουσία δύο «νέων» στον τελικό της Μελβούρνης και ειδικά η νίκη (αλλά και η συνολική παρουσία στο τουρνουά) του Γιάνικ Σίνερ, φαίνεται να σηματοδοτούν όντως τη μετάβαση από την παλιά στη νέα φρουρά του τένις. Με τους δύο (Φέντερερ, Ναδάλ) από τους τρεις «μεγάλους» του αθλήματος να βρίσκονται πλέον εκτός εικόνας και τον τρίτο (Τζόκοβιτς) να παλεύει πια μόνος του σε ηλικία 37 ετών (τα κλείνει τον Μάιο), φαίνεται πως το μέλλον ίσως είναι -επιτέλους- εδώ…