Λένε πως ο Μπαγιαντέρας ήταν πιο εμπορικός από τον Μάρκο Βαμβακάρη

Μεγάλη μορφή του ρεμπέτικου ο Δημήτρης Γκόγκος ή Μπαγιαντέρας. Γεννήθηκε στον Πειραιά, στο Χατζηκυριάκειο, το 1903. Έβγαλε το τετρατάξιο Γυμνάσιο και πήρε πτυχίο ηλεκτρολόγου. Παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του από 17 ετών επιδόθηκε στο μπουζούκι, με μεγάλη επιτυχία. Έπαιζε επίσης μαντολίνο, κιθάρα και βιολί.

Τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής έζησε μέσα στη φτώχεια, καθώς το πρωί πήγαινε στα συσσίτια για να εξασφαλίσει το γάλα των παιδιών του και τις νύχτες έπαιζε σε διάφορες ταβέρνες. Λόγω αβιταμίνωσης τυφλώθηκε το 1941 και μάλιστα πάνω στο πάλκο, την ώρα που τραγουδούσε. Τα τραγούδια του έγιναν αμέσως γνωστά, και μερικές από τις επιτυχίες του είναι: «Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη», «Μέσα στης ζωής τα μονοπάτια», «Αποβραδίς ξεκίνησα», «Σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει», « Ξεκινάει μια ψαροπούλα», «Ξαβεργιώτισσα», «Πειραιωτοπούλα», «Παρηγοριά ζητούσα κάθε βράδυ», «Αλάνι με φωνάζουν» και ακόμη: «Το μαναβάκι», «Για μια κουτσουκαριώτισσα», «Μάτια γλυκά και γαλανά», «Γυρνώ σαν νυχτερίδα», «Το τραγούδι της αγάπης», «Το αλανάκι», «Ελα να μπερμπαντέψεις», «Του Κυριάκου το γαϊδούρι», «Η μικρή από το Πασαλιμάνι», «Η άνοιξις», «Με ξέχασες», «Το πέρασμα», «Η κοτούλα», « Μια τράτα Κουλουριώτικη», «Κι αν χωρίσαμε δε φταίω» και άλλα.

Εντυπωσιακές ήταν οι πωλήσεις των δίσκων του πριν από τον πόλεμο, καθώς κάποια τραγούδια του πούλησαν υπερδιπλάσια από τα τραγούδια του μεγάλου Μάρκου Βαμβακάρη. Λένε ότι κάποια έφτασαν και τις 50000 δίσκους τη στιγμή που ο Βαμβακάρης σπάνια ξεπερνούσε τότε τις εφτά με δέκα χιλιάδες.

Εκτός από τα 100, περίπου, ηχογραφημένα τραγούδια υπάρχουν και 30 ανέκδοτες δημιουργίες. Ο Μπαγιαντέρας ήταν επίσης παλαιστής και παρότι μικρός το δέμας εξαιρετικά χειροδύναμος και γενναίος. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι κανείς από τους μπράβους και τους μάγκες του ρεμπέτικου δεν τα έβαζε μαζί του.