Μυθιστόρημα - Όταν οι ήρωες προβάρουν το ρόλο τους

Προτού το μυθιστόρημα ως η κατάληξη μιας μακράς εργασίας πάνω σ’ ένα αισθητικό σχέδιο, πάψει να είναι ένα συνονθύλευμα από προθέσεις, σχεδιάσματα και ημερολόγια, οι ήρωες κάνουν πρόβες παίζοντας το ρόλο τους άλλοτε σε συνεννόηση με τον μυθιστοριογράφο και άλλοτε όχι.

Έχει ενδιαφέρον να δει κανείς πώς χτίζεται ένας μεγάλος κόσμος, και από αυτή την άποψη είναι χρήσιμη μια ανάγνωση βιβλίων του Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, που επέβαλε ως μανιέρα το υπό κατασκευή μυθιστόρημα. Έτσι κατανοούμε καλύτερα την σύνθετη φύση μιας αφήγησης που στην αρχή είναι ένα ανοικονόμητο χάος αλλά με κάποιο μαγικό τρόπο, χάρις στο μόχθο και την συστηματική προσπάθεια, καταλήγει μια ευνομούμενη πολιτεία χαρακτήρων και ιστοριών.

Το μυθιστόρημα είναι κατά κάποιο τρόπο μια ταινία του βωβού κινηματογράφου, ο μόνος ήχος που παράγεται και ακούγεται στον εξωτερικό κόσμο είναι το θρόισμα του χαρτιού από το γύρισμα της σελίδας. Στη στέρνα του αναγνώστη όμως ανοίγουν οι μυθιστορηματικοί κρουνοί, γεμίζοντας με ήχους κάθε λογής τη συνείδησή του.

Η δημιουργία ενός μυθιστορήματος αρχίζει και τελειώνει με την αυλαία κατεβασμένη και όταν εκείνη ανέβει ο δημιουργός είναι άφαντος. Και τότε ξεκινά η αναγνωστική εποποιία. Ο αναγνώστης ανυποψίαστος για τις απανωτές πρόβες που έχουν προηγηθεί αφήνεται στην απόλαυση του κειμένου.

(Ζωγραφική σε σκίτσο: Αγγελική Ανθίμου)