Έξι θρύλοι του '79 απαντούν στον Δομάζο για το περιβόητο μπαράζ με ΑΕΚ: «Κανέναν φόβο δεν είχαμε!»

Συνεντεύξεις στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Ο Μίμης Δομάζος (σεβαστός για την πορεία του στο ελληνικό ποδόσφαιρο) βγήκε στο SPORT 24 σε αφιέρωμα που του έγινε για τον ενάμιση χρόνο που έπαιξε στην ΑΕΚ και προκάλεσε, είπε με έμφαση ότι ο Ολυμπιακός φοβόταν και γι' αυτό δεν κατέβηκε στο μπαράζ του 1979 με τη σπουδαία τότε ΑΕΚ του Λουκά Μπάρλου.

Επειδή η Ιστορία πρέπει να καταγράφεται και από τις δύο πλευρές, αναζήτησα έξι παίκτες από τον Ολυμπιακό του 1979, έξι θρύλους ποδοσφαιριστές, και δίνουν τις απαντήσεις τους στον Δομάζο.

Τάκης Λεμονής, Μάικ Γαλάκος, Χρήστος Αρβανίτης, Νίκος Βαμβακούλας, Σταύρος Παπαδόπουλος και Αντώνης Αντωνιάδης, ο οποίος τότε ήταν στον Ολυμπιακό! Τους βάζω με τη χρονική σειρά που τους βρήκα.

Οι συνεντεύξεις δημοσιεύτηκαν στο «ΦΩΣ» στις 11/8/2022

Χρήστος Αρβανίτης

«Επικράτησαν ο θυμός και η αγανάκτηση για την αδικία»

Χρήστο, ο Ολυμπιακός φοβόταν να κατέβει στο μπαράζ με την ΑΕΚ και γι' αυτό δεν κατέβηκε; Ο Δομάζος είπε ότι ήταν ομαδάρα η ΑΕΚ και ότι ο Ολυμπιακός θα έχανε.

Άμα ήταν ομαδάρα η ΑΕΚ, θα το είχε πάρει το πρωτάθλημα με διαφορά. Για να ισοβαθμήσει στο τέλος με τον Ολυμπιακό, σημαίνει ότι και οι δύο ήταν πολύ καλές ομάδες. Άρα με ποια λογική λέει ότι φοβόμασταν; Ήταν απόφαση της διοίκησης.

Για ποιον λόγο πήρε η διοίκηση αυτήν την απόφαση; Ο Δομάζος είπε λόγω της έδρας του μπαράζ που ήταν η Λεωφόρος.

Στο ματς με τον ΟΦΗ στην Κρήτη έγιναν διαιτητικά σημεία και τέρατα. Γιατί να φοβηθούμε όμως την ΑΕΚ; Εκείνη έπιασε στη βαθμολογία εμάς, δεν την πιάσαμε εμείς.

Άλλωστε, στα επόμενα μπαράζ ο Ολυμπιακός σάρωσε.

Και την επόμενη χρονιά με τον Άρη στο μπαράζ του Βόλου το πήραμε και λίγο πιο μετά στο μπαράζ με τον Παναθηναϊκό πάλι το πήραμε. Τέσσερα πρωταθλήματα πήρε μετά ο Ολυμπιακός! Αυτά είναι λόγια του αέρα περί φόβου. Ο Δομάζος είναι ένας τιτάνας του ελληνικού ποδοσφαίρου βέβαια, μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Δεν έχουμε σε αυτό καμία αμφισβήτηση ότι ήταν τεράστιος ποδοσφαιριστής.

Ποιον υπολόγιζες πιο πολύ ως αντίπαλο από εκείνη την ΑΕΚ;

Είχε πολύ καλούς παίκτες. Μαύρο, Μπάγεβιτς, Αρδίζογλου, Τάκη Νικολούδη, Βιέρα, Δομάζο. Αλλά και εμείς ήμασταν πολύ καλή ομάδα.

Ήταν λάθος της τότε διοίκησης του Ολυμπιακού να μην κατέβει στο μπαράζ και να θέσει το θέμα σε ψηφοφορία των μελών;

Εκείνη την εποχή επικράτησαν ο θυμός και η αγανάκτηση για την αδικία. Νομίζω ότι ο Ολυμπιακός έπρεπε να κατέβει στο μπαράζ. Αλλά δεν μας ρώτησε κανένας εμάς τους παίκτες. Αν ρωτάγανε τους παίκτες, είμαι σίγουρος ότι δεν θα έλεγε κανένας όχι!

Έκανα πριν από λίγες μέρες δύο συνεντεύξεις με δύο παλιούς παίκτες του Άρη, τον Βένο και τον Τζιφόπουλο, και μου έλεγαν για εσένα ότι στέρησες ένα πρωτάθλημα από τον Άρη.

Όποιον Αρειανό συναντώ, αυτό μου λέει! «Με εμάς βρήκες να πιάσεις τέτοια απόδοση;». Είναι γεγονός ότι στο μπαράζ του Βόλου με τον Άρη το 1980 έπιανα τα άπιαστα και είναι γεγονός ότι ο Άρης τότε είχε καταπληκτική ομάδα. Αν προηγούταν ο Άρης, ίσως να είχε διαφορετική εξέλιξη ο αγώνας. Δικαιούταν ο Άρης κάποια χρονιά να πάρει έναν τίτλο, δυστυχώς δεν έφτασε ποτέ ξανά τόσα κοντά στην κατάκτηση ενός πρωταθλήματος.

Ποιον παίκτη του Ολυμπιακού θαύμαζες πιο πολύ εκείνη την εποχή;

Ο Μάικ Γαλάκος ξεχώριζε. Ο Κυράστας ο συχωρεμένος. Ο Καραβίτης. Ο Κρητικόπουλος ο συχωρεμένος.

Ο Θωμάς Μαύρος τι ξεχωριστό είχε;

Ήταν πολύ γρήγορος και δυνατός στα πρώτα δέκα μέτρα, δεν μπορούσες να τον μαρκάρεις. Πολύ καλός στο κεφάλι, σκόραρε και με τα δύο πόδια και κυνηγούσε όλες τις φάσεις.

Ο Γαλάκος έπαιξε την ίδια μπάλα στον Παναθηναϊκό που έπαιξε στον Ολυμπιακό;

Όχι. Όπως και ο Δεληκάρης.

Τι μεταγραφή χρειάζεται πιο πολύ τώρα ο Ολυμπιακός;

Στον άξονα χρειάζεται έναν Βαλμπουενά μικρότερο κατά δέκα χρόνια. Έναν παικταρά ηγέτη στα χαφ. Μία προσωπικότητα να παίρνει τις πρώτες πάσες από την άμυνα και να ανοίγει η ομάδα, ώστε να κάνουν κίνηση στον χώρο οι μπροστινοί. Ο Ολυμπιακός είναι προβλέψιμος, αργεί πολύ στην αντεπίθεση.

Νίκος Βαμβακούλας

«Στα επόμενα μπαράζ κατεβήκαμε και τα πήραμε»

Νίκο, θέλω και τη δική σου άποψη για αυτά που είπε ο Δομάζος.

Ο Δομάζος είχε δει το ματς του Ολυμπιακού στην Κρήτη με τον ΟΦΗ; Είχε δει τι έγινε; Χάναμε 3-1 μέσα σε καυτή ατμόσφαιρα, το κάναμε 3-3 με γκολ του Αντωνιάδη, η διαιτησία κόντρα σε εμάς, παίρνω την μπάλα στα τελευταία λεπτά έξω από την περιοχή μας, φτάνω στην περιοχή του ΟΦΗ, με κυνηγάει από πίσω παίκτης του ΟΦΗ και μόλις μπαίνω στην περιοχή, μου δίνει μια κλοτσιά για πέναλτι. Αλλά ο διαιτητής «παίζετε, παίζετε». Επίσης, μας είχε γεμίσει με κάρτες που στοίχιζαν για τη συνέχεια. Γι' αυτό δεν κατεβήκαμε στο μπαράζ. Να λέει ο Δομάζος ότι φοβηθήκαμε είναι λάθος. Δεν υπήρχε φόβος στον Ολυμπιακό.

Ήταν λάθος της τότε διοίκησης που δεν κατεβήκατε στο μπαράζ; Εσάς σας ρώτησαν;

Όχι. Αλλά στο ματς με τον ΟΦΗ με το οποίο μας έφτασε η ΑΕΚ έγιναν όργια. Τι φόβο να είχαμε; Στα άλλα μπαράζ κατεβήκαμε και τα πήραμε. Τέσσερα πρωταθλήματα σερί πήραμε μετά. Κανέναν φόβο δεν είχαμε.

Ποιον παίκτη του Ολυμπιακού θαύμαζες πιο πολύ;

Ο Μάικ ξεχώριζε. Ο Μάικ Γαλάκος στον Ολυμπιακό μπορούσε να σου αλλάξει οποιοδήποτε αποτέλεσμα!

Τι ξεχωριστό είχε;

Ειδικά μέσα στο Καραϊσκάκη δεινοπαθούσαν οι αντίπαλοι μπακ! Έβγαινε και από δεξιά και από αριστερά, είχε φοβερή ντρίμπλα και φοβερό πόδι. Το τονίζω, ειδικά στο Καραϊσκάκη με τον κόσμο έβγαζε φτερά ο Μάικ. Ήταν παίκτης του κόσμου. Στο Καραϊσκάκη γινόταν άλλος ποδοσφαιριστής.

Ήταν γκομενιάρης;

Πολύ. Ήταν ωραίος άντρας ο Μάικ, είχε πέραση. Εξαιρετικό παιδί. Εγώ έπαιξα στον Ολυμπιακό και τις 11 θέσεις! Σε δύο ματς είχα παίξει αναπληρωματικός τερματοφύλακας. Στις προπονήσεις πήγαινα με τον Αναστόπουλο μία ώρα πριν και κάναμε τους τερματοφύλακες, φορούσαμε στολή τερματοφύλακα. Και ήμασταν καλοί! Ο κοντός βέβαια έπιανε μόνο τα χαμηλά, τα ψηλά δεν τα έφτανε...

Από την ΑΕΚ του Μπάρλου ποιον θαύμαζες πιο πολύ και γιατί;

Ο Μαύρος ήταν το κάτι άλλο. Όπως ο Αναστόπουλος ήταν το κάτι άλλο, ο Σαραβάκος, ο Αλεξανδρής, βγάζαμε παικταράδες επιθετικούς τότε.

Τώρα γιατί δεν βγάζουμε;

Διότι πεθαίνουν το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και η επαρχία - και η Γ' Εθνική και η Β' Εθνική που μου αρέσει να τις παρακολουθώ. Εμείς από τα ερασιτεχνικά βγήκαμε και είχαμε τσαγανό. Έχουν γεμίσει και με ξένους οι ομάδες, είναι πρόβλημα, δεν μπορούν να βγουν πια Έλληνες παίκτες όπως παλιά.

Σταύρος Παπαδόπουλος

«Οι παίκτες τότε ζητάγαμε και θέλαμε να πάμε να παίξουμε»

Σταύρο, θυμάμαι κάποτε μου είχες πει ότι ήταν μεγάλο λάθος που δεν κατέβηκε ο Ολυμπιακός στο μπαράζ του 1979. Και μου το είχες πει για κάποιες φήμες ότι δεν θα κατέβαινε ο Ολυμπιακός στον τελικό Κυπέλλου με την ΑΕΚ πριν από δύο χρόνια.

Και το ξαναλέω: τρόπαια δεν παραχωρείς χωρίς να αγωνιστείς! Οι παίκτες τότε ζητάγαμε και θέλαμε να πάμε να παίξουμε. Δεν μπορώ να ξέρω γιατί δεν κατέβηκε ο Ολυμπιακός. Εμείς οι παίκτες παρακαλάγαμε να παίξουμε. Η ΑΕΚ είχε καλή ομάδα εκείνα τα χρόνια, όμως μπροστά στο πάθος του Ολυμπιακού και τη δύναμη του Ολυμπιακού θα λύγιζε. Το αποδείξαμε και στα επόμενα μπαράζ.

Σε έβγαλα στο «ΦΩΣ» πριν από την καταστροφή με τη Μακάμπι και μου είπες «δεν θυμάμαι Ολυμπιακό να μην μπορούν να κρατήσουν οι παίκτες 20 δευτερόλεπτα την μπάλα στα πόδια τους».

Δυστυχώς, η συνέχεια με δικαίωσε. Δεν ήθελα να δικαιωθώ, πίστεψέ με, στενοχωρήθηκα πάρα πολύ. Απογοητεύτηκα. Θέλει δουλειά ο Ολυμπιακός, θέλει και καλούς παίκτες. Προλαβαίνει να φτιαχτεί και να πάρει το πρωτάθλημα, διότι ο Μαρινάκης είναι άνθρωπος που βλέπει και καταλαβαίνει.

Τάκης Λεμονής

«Η λέξη "φόβος" διαχρονικά στον Ολυμπιακό δεν υπήρξε ποτέ»

Ο Τάκης Λεμονής ήταν φειδωλός, του εξήγησα και μου έκανε μια δήλωση: «Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να πιστεύει και να λέει αυτά που θέλει. Η πραγματικότητα όμως ποτέ δεν βγαίνει από το στόμα μόνο της μίας πλευράς. Η λέξη "φόβος" γενικά και διαχρονικά στον Ολυμπιακό δεν υπήρξε ποτέ».

Αντώνης Αντωνιάδης

«Το αντίθετο, φοβούνταν ότι θα κερδίζαμε!»

Παρότι ο Αντώνης Αντωνιάδης είναι φίλος με τον Δομάζο και μαζί έγραψαν Ιστορία, σε αυτό το θέμα διαφοροποιείται. Έχουν ενδιαφέρον αυτά που λέει. Εκείνη τη χρονιά ο Αντωνιάδης είχε πάρει μεταγραφή στον Ολυμπιακό.

Αντώνη, φοβόταν ο Ολυμπιακός εκείνη την ΑΕΚ του Μπάρλου;

Δεν νομίζω, δεν ρωτηθήκαμε καν οι παίκτες. Το αντίθετο, ίσως φοβούνταν κάποιοι στη διοίκηση.

Δηλαδή;

Ότι θα νικούσαμε το μπαράζ και ότι έπρεπε να μας δώσουν τα πριμ του τίτλου! Τι να φοβάται ο Ολυμπιακός την ΑΕΚ, είναι δυνατόν; Ξέρεις πόσα ματς έπρεπε να παίξω εγώ στον Ολυμπιακό και άδικα δεν έπαιζα; Από τον ίδιο τον Βεσελίνοβιτς έμαθα ότι οι διοικούντες τον Παναθηναϊκό είχαν παρακαλέσει να μην παίζω. Στα πρώτα τρία ματς που έπαιξα στον Ολυμπιακό έβαλα 4 γκολ! Και μετά πάμε στην Αυστραλία τουρνουά και γυρνώντας με ρίχνει στον πάγκο. Πέρασε ένας μήνας και πιάνω τον Βεσελίνοβιτς. Του λέω «Τόζα, σε παρακαλώ, θέλω να μιλήσουμε». Ήμουν πρόεδρος των ποδοσφαιριστών, είχα ένα κύρος, εκτός του ότι είχα βάλει πάρα πολλά γκολ στην καριέρα μου. Και εκεί μου είπε ο Τόζα ότι, αν συνέχιζα να παίζω καλά, θα έτρωγαν ξύλο οι διοικούντες τον ΠΑΟ. 11 ματς έπαιξα στον Ολυμπιακό και έβαλα 7 γκολ! Για κανονικά ματς σου λέω. Αυτά είναι ντοκουμέντα. Με στοιχεία.

Δεν μου τα έχεις ξαναπεί αυτά.

Εκείνο το πρωτάθλημα το έχασε ο Τόζα. Ειδικά σε ένα ματς με την Καστοριά στο Καραϊσκάκη έγιναν τραγικά λάθη. Πρέπει να τα μάθει αυτά ο κόσμος. Ήταν Μάιος του 1979, ο Ολυμπιακός ήταν μπροστά στη βαθμολογία, όλοι έλεγαν ότι θα πάρει το πρωτάθλημα. Ούτε καν θα έφτανε σε μπαράζ με την ΑΕΚ. Παίζουμε με την Καστοριά στο Καραϊσκάκη. Βάζει τον Περόνε, με έχει στον πάγκο. Κερδίζει ο Ολυμπιακός τρία πέναλτι! Το καταλαβαίνεις; Τρία πέναλτι και τα έχαναν ένας ένας! Τα δύο από τα τρία τα έπιασε ο Σαργκάνης που ήταν στην Καστοριά, το άλλο πήγε στο δοκάρι. Εγώ ήμουν σπεσιαλίστας στα πέναλτι, είχα ρεκόρ ευστοχίας. Έληξε 0-0! Αυτοκτονία. Ήρθαν οπαδοί του Ολυμπιακού και κούναγαν τον πάγκο, έβριζαν, το τι έλεγαν στον Τόζα δεν γράφεται. «Βάλε τον ψηλό να κάνει ένα γκολ» φώναζαν. Του λέω του προπονητή «Τόζα, άμα δεν με θέλεις, άσε με να μπω μέσα, να βάλω 1 γκολ, να χτυπήσω το πέναλτι και βγάλε με μετά»!

Όταν πήγες στον Ολυμπιακό, πώς σε υποδέχτηκε ο κόσμος;

Κανένα παράπονο δεν έχω από τον κόσμο του Ολυμπιακού. Άλλωστε, εγώ ήμουν φιλήσυχος, μπορεί να είχα Ιστορία στον Παναθηναϊκό, αλλά δεν προκαλούσα. Ως πρόεδρος των ποδοσφαιριστών ήμουν οικουμενικός. Αλλά το ότι φοβηθήκαμε τότε να παίξουμε με την ΑΕΚ δεν ισχύει!

Πώς πήγες στον Ολυμπιακό;

Μαζί με τον Δομάζο μάς έδιωξαν από τον Παναθηναϊκό! Και πήγε ο Δομάζος στην ΑΕΚ την ίδια εποχή που πήγα εγώ στον Ολυμπιακό.

Γιατί σας έδιωξαν;

Γιατί τσακώθηκαν οι παράγοντες και βάλανε κάποιοι τον Γκόρσκι να μας φάει. Ε, ο Παναθηναϊκός διαλύθηκε μετά, δεν πήγε καθόλου καλά.

Μάικ Γαλάκος

«Εγώ ένα ξέρω, όσα χρόνια έπαιξα στον Ολυμπιακό, δεν ένιωσα να έχει φοβηθεί ποτέ»

Μάικ, μου είπαν εξαιρετικά λόγια για εσένα οι παλιοί σου συμπαίκτες στον Ολυμπιακό.

Τους ευχαριστώ πολύ, να είναι καλά τα παιδιά μου. Κοίταξε, Θέμη, σου έχω ξαναμιλήσει στο παρελθόν, δεν θα μίλαγα τώρα γιατί είμαστε φίλοι με τον Μίμη Δομάζο. Αλλά το κάνω για το «ΦΩΣ», γιατί ο Θόδωρος Νικολαΐδης ήταν σαν πατέρας μου και δεν ξεχνάω τα πρωτοσέλιδα.

Φοβόταν τότε ο Ολυμπιακός την ΑΕΚ και δεν κατέβηκε στο μπαράζ;

Τι να φοβηθεί ο Ολυμπιακός, οι παίκτες δεν είχαμε ερωτηθεί. Σεβόμασταν τους αντιπάλους, αλλά δεν φοβόμασταν. Γιατί το είπε αυτό ο Μίμης δεν ξέρω. Μεγάλες ομάδες ήταν και οι δύο. Όπως και ο Παναθηναϊκός, στον οποίο έπαιξα, μεγάλη ομάδα πάντα. Δεν επιτρέπεται να προσβάλλεις. Ο Ολυμπιακός ήταν και είναι πάντα μεγάλη ομάδα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. Άσχημα διαστήματα όλες οι ομάδες έχουν.

Είσαι καλά;

Με τα γόνατα ταλαιπωριέμαι, από εκείνες τις παρακεντήσεις που σου είχα πει, μου έβγαζαν με τεράστιες ενέσεις υγρό από τα γόνατα και αίμα σε λεκάνες για να παίζω. Μεγάλος Αυστριακός καθηγητής, που είχα πάει στην Αυστρία, μου είχε πει ότι δεν έπρεπε να το κάνω αυτό, ότι θα κατέστρεφα τα γόνατά μου. Γι' αυτό σταμάτησα νωρίς την μπάλα και γι' αυτό ταλαιπωριέμαι μια ζωή.

Τι θυμάσαι από εκείνη την ΑΕΚ;

Σπουδαίοι παίκτες και καλά παιδιά έτυχε να είναι, όχι μόνο σπουδαίοι παίκτες. Αλλά εμείς στον Ολυμπιακό όπου πηγαίναμε δεν φοβόμασταν. Πηγαίναμε παντού για τη νίκη. Με τον κόσμο του Ολυμπιακού ένιωθα μεγάλη δύναμη. Και ξέρεις ήταν δύσκολα χρόνια τότε...

Εννοείς τις κλοτσιές;

Μόνο κλοτσιές; Ήταν πιο βάρβαρα τα πράγματα, σου έβριζαν το σπίτι μέσα στο γήπεδο, έπεφταν κλοτσιές, δεν προστάτευαν οι κανονισμοί όπως τώρα, όταν δεν έβλεπε ο διαιτητής έπεφταν και μπουνιές, τα γήπεδα επίσης ήταν χάλια... Αλλά εμείς νιώθαμε τέτοια δύναμη από τον κόσμο του Ολυμπιακού που παίζαμε πάντα για τη νίκη. Δεν υπήρχε φόβος. Εγώ έπαιρνα δύναμη από τον κόσμο και από τους συμπαίκτες μου που ήταν όλοι δυνατοί. Την επόμενη χρονιά πήραμε το πρωτάθλημα και τη μεθεπόμενη πήραμε το νταμπλ.

Και ο Αντωνιάδης είπε ότι δεν υπήρχε φόβος στον Ολυμπιακό, παρότι είναι φίλος του ο Δομάζος.

Καλά, ο Αντώνης ήταν ο μεγαλύτερος σκόρερ. Και φοβερός χαρακτήρας. Δεν ξαναβγαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο τέτοιοι σκόρερ. Δεν ξέρω γιατί τα είπε αυτά ο Μίμης. Εγώ ένα ξέρω, όσα χρόνια έπαιξα στον Ολυμπιακό, δεν ένιωσα να έχει φοβηθεί ποτέ!