Οι… Ρουμπιάλες δεν χωράνε πουθενά

Μπορεί στην Ελλάδα να μην έχει κάνει τόσο μεγάλη αίσθηση όσο στο εξωτερικό, κυρίως διότι το ποδόσφαιρο γυναικών δεν έχει ακόμη τόσο μεγάλη απήχηση όμως η υπόθεση του Λουίς Ρουμπιάλες μονοπωλεί το ενδιαφέρον στα Ευρωπαϊκά και όχι μόνο Μέσα.

Εν συντομία, ο πρόεδρος της Ισπανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας φίλησε στα χείλη την αρχηγό των «ροχιμπλάνκος», Τζένι Ερμόσο μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ τον Αύγουστο, με την 33χρονη επιθετικό να χαρακτηρίζει την ενέργειά του ως «μη συναινετική».

Έκτοτε έχουν συμβεί πολλά, με πρώτη την FIFA να αναστέλλει τον ρόλο του ως πρόεδρο της Ομοσπονδίας μέχρι και την παραίτησή του την Κυριακή το βράδυ κατόπιν έντονης λαϊκής απαίτησης.

Η ηθική και η δεοντολογία αποτελούν την βάση κάθε ανθρώπινης σχέσης και δραστηριότητας, και αυτό περιλαμβάνει και τον αθλητισμό. Όταν αξιωματούχοι του αθλητισμού, όπως ο Πρόεδρος της Ισπανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, παραβαίνουν τις αρχές της ηθικής και της επαγγελματικής δεοντολογίας, εγείρονται σημαντικά θέματα που απαιτούν σοβαρή ανάλυση και αξιολόγηση.

Ένα από τα κύρια θέματα σε αυτήν την υπόθεση είναι ο σεβασμός της ατομικής ιδιωτικότητας. Κάθε άτομο, ανεξάρτητα από την θέση του, έχει το δικαίωμα σε αυτήν και στο να αποφασίζει ποιοι θα έχουν πρόσβαση στην προσωπική του ζωή, πολλώ δε μάλλον στο σώμα του. Η παραβίαση αυτής της αρχής από έναν αξιωματούχο είναι απαράδεκτη και ανήκει σε μια κατηγορία καταπάτησης κάθε δεοντολογίας.

Ένα άλλο φλέγον ζήτημα είναι η ισότητα των φύλων στον αθλητισμό. Ο αθλητισμός έχει καταγραφεί πολλές φορές να αντιμετωπίζει προκαταλήψεις κατά των γυναικών, και πράξεις όπως αυτή μπορούν να ενισχύσουν την ιδέα ότι οι γυναίκες είναι ευπαθείς και υποδεέστερες. Η νοοτροπία αυτή όχι μόνο αντιτίθεται στην προσπάθεια για την προώθηση της ισότητας των φύλων στον αθλητισμό αλλά τροφοδοτεί βαθιά άρρωστα στερεότυπα μιας άλλης εποχής στο κοινωνικό σύνολο.

Τέλος, η ευθύνη των αξιωματούχων είναι κρίσιμη. Πρέπει να υπάρχουν σαφείς συνέπειες για τις παραβιάσεις της δεοντολογίας, και οι αξιωματούχοι πρέπει να φέρουν την ευθύνη για τις πράξεις τους.

Σε μια εποχή όπου η διαφάνεια και ο σεβασμός των αξιών είναι απαραίτητα στοιχεία του αθλητισμού, οι παραβάσεις της ηθικής και της δεοντολογίας πρέπει να αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα και αποφασιστικότητα. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι ο αθλητισμός θα παραμείνει ένας χώρος τίμιος και ακέραιος, όπου η ηθική και η αξιοπρέπεια κυριαρχούν πάνω από όλα.

Ας αναλογιστούμε λοιπόν πόσο χειρότερα μπορεί να είναι τα πράγματα σε μικρότερες ηλικιακά ομάδες οι οποίες δεν λαμβάνουν τόση προσοχή. Εάν ένας πρόεδρος ομοσπονδίας λαμβάνει το δικαίωμα να ασελγήσει πάνω σε μια αθλήτρια μέσα σε ένα κατάμεστο γήπεδο και μπροστά σε παγκόσμια τηλεοπτική μετάδοση, είναι τρομακτικό το τί μπορεί να συμβαίνει πίσω από κλειστές πόρτες.

Φυσικά ιδιαίτερη αξία έχουν τα ταχύτατα αντανακλαστικά που επέδειξε η Παγκόσμια Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία όμως ακόμη περισσότερη σημασία έχει η ενότητα με την οποία κινητοποιήθηκαν οι ποδοσφαιρίστριες εντός και εκτός Ισπανίας στεκόμενες στο πλάι της Ερμόσο και απαιτώντας την αποπομπή του κατηγορούμενου για σεξουαλική επίθεση και εξαναγκασμό παράγοντα.

Όπως συμβαίνει, βέβαια, σε τέτοιες περιπτώσεις υπήρξε η προσπάθεια να πέσει ο Ρουμπιάλες «στα μαλακά» όμως ήταν τέτοια η κατακραυγή του ποδοσφαιρικού και μη κόσμου που η εισαγγελία δεν μπορούσε παρά να του απαγγείλει κατηγορίες.

Η Ερμόσο με την στάση της έδειξε τον δρόμο σε κάθε αθλήτρια αλλά και σε κάθε γυναίκα που έχει βιώσει κάτι ανάλογο, να μην φοβηθεί και να παλέψει. Η άνοδος του ποδοσφαίρου γυναικών δεν έχει μόνο ποδοσφαιρικά και εμπορικά οφέλη. Έχει και την δυνατότητα να αναμορφώσει συνειδήσεις και να περάσει ουσιαστικά μηνύματα.