Βασίλης Καραπιάλης: Πού θα πήγαινε αν δεν τον ήθελε ο Ολυμπιακός και το ματς που θα ξανάπαιζε

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Δεν γινόταν να λείπει ο Βασίλης Καραπιάλης από τα ιστορικά αφιερώματα του «ΦΩΤΟΣ». Είναι ηγετική μορφή που συνέδεσε τα «πέτρινα χρόνια του Ολυμπιακού» με την επιστροφή στα πρωταθλήματα. Είναι Ολυμπιακός πιο κόκκινος και από το αίμα. Ήταν, είναι, και θα είναι.

Η διήγησή του είναι συναρπαστική και να ξέρετε, δεν το έχει... Δεν είναι τύπος που μιλάει εύκολα, δεν ανοίγεται εύκολα. Είναι όμως η αλήθεια του που τον βοήθησε να βγει καλό το κείμενο.

Ο Βασίλης Καραπιάλης -πρέπει να τονιστεί αυτό- ήρθε ως πρωταθλητής Ελλάδας με τη Λάρισα στον Ολυμπιακό και δεν έπαιρνε πρωταθλήματα στον Ολυμπιακό! Μοιάζει ανέκδοτο. Είναι πραγματικότητα. Είναι γεγονότα που βίωσε στο πετσί του, μαζί και οι οπαδοί του Ολυμπιακού που έκλαιγαν τότε και ταλαιπωριόντουσαν σε όλα τα γήπεδα.

Ο Βασίλης Καραπιάλης δεν πήγε στον Παναθηναϊκό του βασιλιά του ποδοσφαίρου τότε Βαρδινογιάννη (με το όνομα Βαρδινογιάννης εννοούμε και τον Γιώργο και τον Βαρδή, μετείχε ο Βαρδής πολύ, τα ξέρω από παίκτες της εποχής). Ο Καραπιάλης πήγε στον Σαλιαρέλη και στον Μπανασάκη! Γιατί ήταν παιδικό του όνειρο ο Ολυμπιακός. Τόσο απλά.

Έχω κάνει πολλές συνεντεύξεις με πολλούς. Αυτή είναι μία από τις αγαπημένες. Όχι για τον όγκο, όχι για τις αποκαλύψεις- δεν υπάρχουν αυτά. Αλλά για την αλήθεια του. Αν ήταν έτσι το ποδόσφαιρο, θα γέμιζαν όλα τα γήπεδα- όπως παλιά. Ίσως είναι η τελευταία ρομαντική ιστορία πολύ μεγάλου Έλληνα ποδοσφαιριστή. Πριν από αυτόν δύο μόνο τέτοια «δεκάρια» μεγάλης κλάσης υπήρξαν στον Ολυμπιακό. Ο Δεληκάρης και ο Μπέμπης.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο ένθετο που κυκλοφόρησε με το «ΦΩΣ» στις 5/11/2019

Έρχεσαι στον Ολυμπιακό του Σαλιαρέλη και δεν πας στον Παναθηναϊκό του Βαρδινογιάννη. Γιατί το κάνεις;

Γιατί ήμουν Ολυμπιακός. Γι' αυτό.

Από μικρός Ολυμπιακός;

Ναι από μικρός. Και τη Λάρισα αγαπούσα βέβαια που με πήγαινε ο πατέρας μου να τη βλέπω και ήταν η ομάδα της περιοχής μου. Όμως ήμουν Ολυμπιακός.

Περιστατικό που θυμάσαι;

Είχα πάει και στα δύο μπαράζ που έπαιξε ο Ολυμπιακός στο Βόλο! Αρχές δεκαετίας '80 που πήραμε το πρωτάθλημα στο μπαράζ με τον Άρη και στο μπαράζ με τον Παναθηναϊκό.

Πώς πήγες;

Ήμουν πιτσιρικάς, πήγαμε μεγάλη παρέα, με το τρένο. Βόλος- Λάρισα κοντά είναι.

Μίλησες με Βαρδινογιάννη;

Μίλησα ναι. Και ο Παναθηναϊκός με ήθελε και η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ.

Θέλω να διεισδύσω περισσότερο σε αυτό. Πες μου κι άλλα για αυτό. Με ποιους μίλησες.

Απ' ευθείας με τον Βαρδινογιάννη από τον Παναθηναϊκό και με τον Βουλινό από τον ΠΑΟΚ. Συναντήθηκα μαζί τους. Με την ΑΕΚ τηλεφωνικά, με τον τότε γενικό αρχηγό, δεν θυμάμαι το όνομά του. Πρέπει να σου πω ότι η ΑΕΚ με ήθελε και όταν ήταν να ανανεώσω το συμβόλαιό μου με τον Ολυμπιακό! Μετά την πρώτη μου τριετία στον Ολυμπιακό.

Σε ήθελε ο Μελισσανίδης;

Ναι, ήταν εντολή δική του. Δεν είχα μιλήσει απ' ευθείας μαζί του αλλά ήταν εντολή δική του.

Και τον Τσαλουχίδη ήθελε, μου το έχει πει ο Γιώτης. Σου έδινε πιο πολλά;

Δεν μπήκα σε συζήτηση. Είπα όχι, κατευθείαν.

Τα λεφτά του Ολυμπιακού ήταν πιο πολλά από κάθε άλλον όταν πρωτοήρθες στο Ρέντη;

Όχι, ήταν πιο λίγα. Δεν έβαλα όμως πρώτα τα λεφτά. Ήμουν Ολυμπιακός και ήθελα στον Ολυμπιακό να πάω. Αν ήμουν Παναθηναϊκός θα πήγαινα στον Παναθηναϊκό. Αν ήμουν ΑΕΚ θα πήγαινα στην ΑΕΚ.

Δεν το είδες επαγγελματικά;

Άκου φίλε μου. Εγώ από μικρός που αγωνιζόμουν στον Τοξότη Λάρισας, δύο όνειρα είχα στη ζωή μου. Το πρώτο ήταν να παίξω στη Λάρισα, στην ομάδα της πόλης μου που με πήγαινε ο πατέρας μου από μικρό παιδί. Και μετά αν άξιζα να έκανα το μεγάλο βήμα και να πήγαινα στον Ολυμπιακό. Αν δεν με ήθελε ο Ολυμπιακός, σκεφτόμουν ότι θα έμενα στη Λάρισα!

Πλάκα μου κάνεις.

Σοβαρά μιλάω. Σκεφτόμουν ότι δεν θα είχα πρόβλημα να ανανεώνω το συμβόλαιό μου στη Λάρισα και να παίξω για πάντα εκεί. Εγώ ήθελα να αγωνίζομαι στις ομάδες που αγαπούσα. Στη Λάρισα και στον Ολυμπιακό. Χωρίς να θέλω να μειώσω τις άλλες ομάδες που τις σέβομαι. Και οι οπαδοί των άλλων ομάδων με σέβονται, βλέπω πώς μου φέρονται έξω.

Δεν ήσουν απλώς πρωταθλητής Ελλάδας με τη Λάρισα, ήσουν και διεθνής.

Ναι, από τη Λάρισα που έπαιζα είχα παίξει Εθνική Ελλάδας.

Ποιους θυμάσαι από τον Ολυμπιακό να είναι οι πρώτες σου μεγάλες αγάπες;

Ο Γαλάκος, ο Σαργκάνης, ο Κουσουλάκης, ο Περσίας, ο Λεμονής, ο Βαμβακούλας, ο Σταύρος Παπαδόπουλος. Ο Αναστόπουλος.

Έχει φάει μεγάλη ένεση πολύς κόσμος με εκείνη την ομάδα-το ξέρω.

Πάρα πολύ καλή ομάδα.

Από τον Ολυμπιακό ποιος σε προσέγγισε για τη μεταγραφή;

Έκανα διακοπές και με βρήκε ο Πέτρος Μίχος με τους αδελφούς Μπανασάκη.

Πού;

Στη Λεπτοκαρυά.

Και τι τους είπες;

Εκεί δώσαμε τα χέρια.

Τι θυμάσαι από το χαμό που έγινε στο Ρέντη από τον κόσμο για εσένα;

Ο χαμός είχε γίνει και στα γραφεία. Και στο Ρέντη. Ήρθα να υπογράψω το απόγευμα, γύρισα Λάρισα να πάρω τα προσωπικά μου αντικείμενα και τη γυναίκα μου τη Βάσω.

Δίπλα είναι η Βάσω τώρα, την ακούω. Μια ζωή.

Πάρα πολύς κόσμος στα γραφεία και στο Ρέντη, μεγάλες στιγμές, ανεπανάληπτες.

Το μετάνιωσες ποτέ;

Τρελός είσαι ρε φίλε; Πλάκα κάνεις;

Πάσες δίνω...

Τι να μετανιώσω, ήταν το παιδικό μου όνειρο σου λέω αυτό.

Πέρασες πολύ δύσκολα όμως στον Ολυμπιακό τα πρώτα χρόνια.

Το ποδόσφαιρο έτσι είναι. Δεν έχει μόνο χαρές, έχει και λύπες. Έχει όλα τα συναισθήματα μέσα. Και όταν ξεκινάς αρνητικά, αυτό σε κάνει πιο δυνατό.

Και μεγαλώνει την καψούρα.

Ο κόσμος δεν μας εγκατέλειψε ποτέ. Δυστυχώς τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Ήρθα από τη Λάρισα πρωταθλητής και θεωρούσα ότι στον Ολυμπιακό θα σαρώσω τα πρωταθλήματα. Σκέφτεσαι ότι αφού το πήρα με τη Λάρισα, φαντάσου τι θα κάνω με τον Ολυμπιακό. Ενώ είχαμε πολύ καλή ομάδα και πολλούς καλούς παίκτες, μας έκαναν μαχαιρώματα!

Τι σας έκαναν;

Μαχαιρώματα! Χαρακίρια! Η διαιτησία και όλα τα γύρω-γύρω σε όλους τους ποδοσφαιρικούς θεσμούς. Ό,τι κυκλοφορούσε ήταν εναντίον του Ολυμπιακού τότε!

Πιάνεις κάποια στιγμή τον εαυτό σου να μετανιώνει για την επιλογή σου;

Ποτέ! Ούτε μια στιγμή δεν πέρασε από το μυαλό μου αυτό το πράγμα. Και τα συμβόλαια που έληγαν τα ανανέωνα εύκολα. Μόνο αν δεν με ήθελε ο Ολυμπιακός θα έφευγα εγώ. Και μόνο για το εξωτερικό.

Ο Παναθηναϊκός ήρθε μετά να σε πάρει σε ανανέωση συμβολαίου με τον Ολυμπιακό;

Όχι. Η ΑΕΚ ξαναήρθε όπως σου είπα. Και μιλάμε για ΑΕΚ μεγάλη τότε, στις δόξες της, με Μπάγεβιτς, με πρωταθλήματα.

Θυμάσαι τον εαυτό σου να κλαίει;

Όταν χάναμε πάντα! Και στον Ολυμπιακό και στη Λάρισα. Δεν μπορούσα να χάνω. Δεν το άντεχα. Δεν δεχόμουν την ήττα.

Μου έχουν πει τότε συμπαίκτες σου ότι θαύμαζαν ένα πράγμα σε σένα. Όχι μόνο ότι ήξερες μπάλα. Αλλά ότι στα δύσκολα τους ζήταγες τη μπάλα. Την ήθελες τη μπάλα. Δεν κρυβόσουν. Γεννιέται ο παίκτης ή γίνεται;

Γεννιέται. Γεννιέται.

Προληπτικός ήσουν;

Σε κάποιο βαθμό.

Πες μου ένα γούρι που είχες.

Το βασικό ήταν τα παπούτσια. Φορούσα ένα ζευγάρι παπούτσια που για να το αλλάξω έπρεπε να τρυπήσει και από μπροστά!

Περιστατικό με κόσμο Ολυμπιακού αξέχαστο;

Κάθε Κυριακή. Κάθε ματς. Κάθε φορά που έβγαινα έξω για καφέ, για φαγητό, στα μπουζούκια αν δεν είχαμε αγωνιστική υποχρέωση. Το καλύτερο δώρο που μπορεί να πάρει ένας ποδοσφαιριστής είναι αυτή η λατρεία από τον κόσμο. Δεν με άφηναν να πληρώνω, με κερνούσαν συνέχεια, δεν μπορείς να βρεις τέτοια αγάπη σε καμία ομάδα όχι στην Ελλάδα αλλά ούτε στην Ευρώπη. Έχω σταματήσει τόσα χρόνια και όμως ακόμα ζω την αγάπη του κόσμου έξω.

Ποιο ματς θα ήθελες να ξαναπαίξεις αν γύριζε ο χρόνος πίσω;

Το ματς με τη Γιουβέντους που θα πηγαίναμε στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Εκεί μας αδίκησε η μπάλα. Η τύχη. Μπορούσε να κάνει την υπέρβαση εκείνη η ομάδα. Το πιστεύω.

Αυτή ήταν η καλύτερη ομάδα του Ολυμπιακού στην οποία έπαιξες;

Ναι. Νομίζω ότι ήταν σούπερ. Τέλεια.

Γιατί;

Ήταν ομάδα που ο καθένας έκανε το ρόλο του, ο καθένας ήξερε τη δουλειά του σε κάθε θέση και ήμασταν μια μηχανή. Και δεν μιλάω μόνο για τους 11. Όλη η ομάδα. Οι ρόλοι ήταν μοιρασμένοι τέλεια.

Κορυφαίος προπονητής για εσένα;

Είχα καλούς προπονητές. Και στη Λάρισα και στον Ολυμπιακό. Ο Μπλαχίν ήταν πολύ καλός. Παίξαμε μεγάλη μπάλα, βάζαμε πολλά γκολ. Το πρωτάθλημα μας έλειψε. Κρίμα που δεν πήραμε με τον Μπλαχίν τον τίτλο. Ο Λίμπρεχτς επίσης ήταν καλός προπονητής. Και με τον Ντούσαν παίξαμε σπουδαία μπάλα.

Τον Μπάγεβιτς λες.

Ναι. Και ο Γκμοχ στη Λάρισα ήταν καλός. Με τον Ντούσαν άλλαξε η ψυχολογία της ομάδας όταν ήρθε στον Ολυμπιακό. Ήρθε ως πρωταθλητής με την ΑΕΚ, πολλά χρόνια με πολλούς τίτλους. Αλλά και με αυτόν στην αρχή δυσκολευτήκαμε. Ήθελε χρόνο μέχρι να βγει η δουλειά.

Αντιμετώπισες πρόβλημα με τον κόσμο να σου την πέσει;

Του Ολυμπιακού;

Ναι.

Όχι, ποτέ. Ο κόσμος έχει πάντα δίκαιο. Δικαιούται να γιουχάρει, δικαιούται να σε αποδοκιμάσει, όταν δεν βλέπει αυτό που θέλει. Όχι τη νίκη. Αλλά την προσπάθεια. Παίξε καλά, δώσε το 100% των δυνατοτήτων σου και ας χάσεις. Ο κόσμος δεν θα σε βρίσει. Αλλά πρέπει κι ο κόσμος να είναι μέσα στα όρια. Τότε είδαμε και σπασμένα αμάξια, είδαμε μπούκες στο Ρέντη, αυτά είναι ακρότητες. Ο κόσμος όμως είναι ο καλύτερος κριτής.

Τι γνώμη έχεις σχηματίσει για τον Σαλιαρέλη;

Τι να πω... Προσπαθούσε για το καλό του Ολυμπιακού και αυτός.

Δεν μπορείς να μιλήσεις άσχημα επειδή σε έφερε στον Ολυμπιακό;

Δεν θέλω να κρίνω διοικούντες, εγώ ήμουν ποδοσφαιριστής, κοίταγα πάντα τη δουλειά μου. Δεν ασχολιόμουν με τους διοικούντες. Δεν πιστεύω όμως ότι μπορεί να διοικεί κάποιος τον Ολυμπιακό και να μην θέλει το καλό της ομάδας.

Η μεγαλύτερη επιτυχία του Σαλιαρέλη για εμένα ήταν ότι έφερε εσένα στον Ολυμπιακό.

Και τους Ρώσους έφερε, μην το ξεχνάμε. Ο Προτασόφ όταν ήρθε στον Ολυμπιακό ήταν ο καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη.

Ναι, αλλά είχε πουλήσει τον Ντέταρι...

Ήρθε όμως ο Προτασόφ. Το να έρχομαι εγώ από μία επαρχιακή ομάδα και να βλέπω συμπαίκτη τον Προτασόφ που ήταν ο καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη, ήταν μεγάλο πράγμα.

Η μεγαλύτερη χαρά σου;

Το πρώτο μου πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό.

Μπήκε ο κόσμος μέσα.

Κι εγώ θα έμπαινα.

Ο πιο δύσκολος αντίπαλος που είχες ποτέ;

Δεν ξέρω... Δεν το σκεφτόμουνα ποτέ. Αλήθεια. Σκεφτόμουν μόνο πώς θα κερδίσω. Δεν με ένοιαζε ποιος ήταν απέναντι.

Αγαπημένο γκολ; Με τον Παναθηναϊκό η λόμπα στο 2-4;

Αυτό έμεινε γιατί ήταν απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο. Είναι κι άλλα ωραία όμως.

Ένα άλλο που θυμάμαι ήταν στη Λάρισα που πέρασες όποιον βρήκες μπροστά σου.

Ήταν με τον Πανσερραϊκό νομίζω, 4-1 το σκορ, είχε ψηφιστεί το καλύτερο γκολ της χρονιάς.

Θυμάσαι πόσους πέρασες;

Όσους ήταν στη σειρά! Δεν μετράς. Παίρνεις τη μπάλα και ορμάς.

Είχες επηρεαστεί από τον Μαραντόνα τότε;

Πιθανώς. Ήταν ο αγαπημένος μου.

Αν ξαναγύριζε ο χρόνος πίσω, θα άλλαζες κάτι στις αποφάσεις σου;

Ποτέ. Εδώ θέλω να σου πω ένα περιστατικό, μια που με ρώτησες για ιστορίες.

Τέτοια θέλω.

Ένα συμβόλαιο που είχα ανανεώσει με τον Ολυμπιακό, ήταν μια χρονιά που πήγαινα σούπερ και είχα βάλει κοντά στα 20 γκολ με τον Ολυμπιακό. Υπήρχε μια οικονομική διαφορά με τον κ. Γιώργο. Αλλά έπρεπε να μείνω στον Ολυμπιακό με το ποσό που κατέθεσε.

Τον Λούβαρη;

Ναι. Νομίζω ήταν το 1994. Δεν τα βρίσκαμε. Τότε υπήρχε το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, σου έβαζε η ομάδα ένα ποσό, 17 εκατομμύρια δραχμές αν θυμάμαι καλά, που με το φόρο έμεναν 14 εκατομμύρια καθαρά. Κάποια στιγμή μου λέει ο Κυριάκος ο Δουρέκας που ήταν γενικός αρχηγός «Βασίλη, θέλει να σε δει ο πρόεδρος». Του λέω «τι θέλει»; Μου λέει «δεν ξέρω». Πάμε στο σπίτι του Κόκκαλη!

Α, τέτοια θέλω.

Πάμε στο σπίτι του Σωκράτη Κόκκαλη, μου λέει «Βασίλη συγχαρητήρια, παίζεις φανταστικά, τι πρόβλημα υπάρχει με τον Λούβαρη»; Του λέω τη διαφορά που είχαμε και βγάζει μια προσωπική επιταγή από την τσέπη του και μου τη δίνει. Και μου λέει «πήγαινε στην τράπεζα να πληρωθείς αυτά τα λεφτά επιπλέον». Ήταν τα λεφτά που είχα ζητήσει εξ αρχής. Ήταν σκληρός διαπραγματευτής με όλους ο κ. Γιώργος...

Δεν είναι καλά ο Λουβαρης. Τον είχα πάρει και αυτόν να μιλήσει, αλλά μου είπε ότι δεν είναι καλά στην υγεία του, έχει και πένθος, έχασε τη γυναίκα του. Σταμάτησες εύκολα τη μπάλα; Έχω δει τον Βαζέχα να κλαίει λέγοντάς μου ότι είχε τρομερό πρόβλημα όταν σταμάτησε. Ο Θωμάς Μαύρος μου έχει πει ότι άρχισε τα χειμερινά μπάνια για να μην πάθει κατάθλιψη. Εσύ;

Ήθελα να φύγω με το κεφάλι ψηλά από τον Ολυμπιακό και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Έρχονται νέα παιδιά, πρέπει να αφήσεις χώρο. Να φύγεις με αξιοπρέπεια. Επίσης εγώ ήμουν παίκτης που ήθελα να παίζω. Δεν ήθελα να κοροϊδεύω, να πληρώνομαι χωρίς να προσφέρω. Το είχα κρύψει από όλους ότι θα σταματούσα. Το ήξερε μόνο η γυναίκα μου και ο Καραταϊδης που όταν του το είπα νόμιζε ότι έκανα πλάκα. Το μάθανε όλοι στο τέλος. Όμως εγώ το είχα βάλει στο μυαλό μου μήνες πριν.

Ψυχολογικά πώς ήσουν μετά;

Με βοήθησε το γεγονός ότι πήγα κατευθείαν στο Ρέντη και δούλεψα στις Ακαδημίες του Ολυμπιακού για 7-8 χρόνια, από τις μικρές ηλικίες μέχρι και την Κ-19. Με βοήθησε που ήμουν στο Ρέντη σε καθημερινή βάση.

Βασίλη, δεν θέλω πια τεράστιες σε όγκο συνεντεύξεις όπως στο παρελθόν με 15.000 λέξεις. Το στίγμα σου το έδωσες και σε ευχαριστώ. Υπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελες να πεις;

Από την πείρα μου στο ποδόσφαιρο, το μυστικό είναι να κάνεις την ομάδα μια παρέα. Δεν φτάνει να έχεις καλούς παίκτες. Πρέπει να είναι μία γροθιά στα δύσκολα. Ο ένας να βοηθάει τον άλλον. Ένας για όλους και όλοι για έναν! Αυτό είχε ο Ολυμπιακός που άρχισε να παίρνει πάλι τα πρωταθλήματα στην εποχή μου. Αυτό ήταν το μυστικό.