Ένα μεσημέρι στου Ζανκτ Πάουλι τα μέρη...
Αν είσαι ποδοσφαιρόφιλος και θέλεις να συνδυάσεις ένα ταξίδι με την παρακολούθηση ενός αγώνα, μπορείς κάλλιστα να προτιμήσεις το Αμβούργο για να δεις τι συμβαίνει σε ένα ματς της Ζανκτ Πάουλι.
Δεν θα σας αναλύσουμε την ιστορία του κλαμπ που είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους, αλλά την εμπειρία μας πριν κατά τη διάρκεια και μετά το ματς με τη Χαιντεχάιμ, σε ένα ντέρμπι κορυφής της Β΄ Μπουντεσλίγκα.
Για να μπεις στο κλίμα πρέπει να πας τουλάχιστον μια ώρα νωρίτερα(το ματς ξεκίνησε στη 1 το μεσημέρι), όταν οι οπαδοί και των δυο ομάδων έξω από το Μίλερντορ, πίνουν μπύρες, τρώνε λουκάνικα, αγοράζουν αναμνηστικά και συζητούν περί ανέμων και υδάτων, αλλά και για το παιχνίδι. Φυσικά στην περιοχή κυριαρχούν η νεκροκεφαλή και τα κόκκαλα του Jolly Rogers, τα οποία είναι τυπωμένα σε σκούφους, σε χαρτοπετσέτες, σε γάντια, κασκόλ. μπλούζες, όπου μπορείς να φαντασθείς. Εκεί συναντάς ανθρώπους κάθε ηλικίας, από γεροντοφρικιά, ως νεαρούς 15-16 χρονών που μυούνται στην κουλτούρα της Ζανκτ Πάουλι.
Ολυμπιακός: Οι λύσεις που δίνει η επιστροφή του Ορτέγκα
Ήταν στα μέσα της δεκαετίας του 1980 όταν ξεκίνησε η μετάβαση της St. Pauli από μια παραδοσιακή ομάδα σε μια "cult" ομάδα. Η ομάδα κατάφερε να μεταστρέψει την υποβαθμισμένη τοποθεσία της έδρας της στη περιοχή του λιμανιού της πόλης, κοντά στη διάσημη συνοικία του Αμβούργου –Reeperbahn- τον δρόμο της αμαρτίας, όπου τη μέρα είναι όλα νεκρά, αλλά το βράδυ, ιδιαίτερα Παρασκευή και Σάββατο δεν μπορείς να περπατήσεις. Κέντρο της νυχτερινής ζωής, των οίκων ανοχής , των sexshops.
Μια διαφορετική μάζα οπαδών δημιουργήθηκε, συνυφασμένη με αριστερές πολιτικές ιδέες και η Ζανκτ Πάουλι έγινε η πρώτη ομάδα στη Γερμανία που απέκλεισε επίσημα τα ακροδεξιά στοιχεία από το γήπεδό της, σε μια εποχή που ο φασιστικής έμπνευσης χουλιγκανισμός δυσφήμιζε το άθλημα σε όλη την Ευρώπη. Οι επιγραφές against Nazism-Fascism κυριαρχούν όχι μόνο πέριξ του γηπέδου, αλλά και σε όλη τη συνοικία.
Το Αμβούργο φιλοξένησε εξάλλου τον πιο διάσημο πειρατή της Γερμανίας Klaus Störtebeker και όπως είναι φυσικό ένας από τους χορηγούς του κλαμπ είναι το ρούμι Captain Morgan, που έχει έμβλημα τον πειρατή.
Το έμβλημα του Jolly Rogers υιοθετήθηκε σύμφωνα με τον αστικό μύθο, όταν o Doc Mabuse, τραγουδιστής ενός μουσικού συγκροτήματος πανκ του Αμβούργου άρπαξε την σημαία από ένα κοντάρι ενώ περνούσε μεθυσμένος από το Hamburger Dom στο δρόμο για το Millerntor-Stadion.
Μπαίνεις λοιπόν στο γήπεδο συνεπαρμένος από την ατμόσφαιρα, πας στο μπαρ και οι χαρτοπετσέτες είναι μαύρες με νεκροκεφαλές και κόκκαλα, ενώ στις εξέδρες βρίσκονται οπαδοί και των δυο ομάδων με σημαίες, κασκόλ και τύμπανα. Το πανό του Captain Morgan δεσπόζει το κέντρο του γηπέδου, ενώ στο πέταλο των φανατικών και ένα πανό που γράφει «Κέρκυρα». Η είσοδος των δυο ομάδων γίνεται υπό τους ήχους του hardrock τραγουδιού Hells Bells των AC/DC, με τον κόσμο να σηκώνεται όρθιος και να χειροκροτά και τις δυο ομάδες.
Οι νεαροί στο πέταλο τραγουδούν και χειροκροτούν καθ όλη της διάρκεια των αγώνων όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα, χωρίς να ενδιαφέρονται και πολύ για την καμπή του παιχνιδιού. Σημαίες με νεκροκεφαλές, με ινδική κάνναβη, με Τσε Γκεβάρα, με Νονό και άλλα πρόσωπα-σύμβολα ανεμίζουν. Τον τόνο στην ατμόσφαιρα όμως δίνουν αυτοί που κάθονται στο κεντρικό διάζωμα και φωνάζουν ρυθμικά “St Paouli” και τους ακολουθεί όλος ο κόσμος στις εξέδρες εκτός από τους «τραγουδιστές» του πέταλου, που είναι στο δικό τους κόσμο.
Η είσοδος του Διαμαντάκου στα τελευταία λεπτά του αγώνα προκειμένου να πετύχει γκολ –το σκορ ήταν 1-1- συνοδεύεται από επευφημίες και το άκουσμα του ονόματος του. Η λήξη του αγώνα δεν φέρνει τη νίκη, ο κόσμος αποδοκιμάζει ομαδικά τους διαιτητές που δεν έδωσαν δυο-τρία επικίνδυνα φάουλ στη γηπεδούχο ομάδα, αλλά η έκπληξη είναι η αντιμετώπιση προς τους ποδοσφαιριστές.
Και οι δυο ομάδες περιμένουν στο κέντρο του γηπέδου, χαιρετούν τους θεατές και οι φιλοξενούμενοι κατευθύνονται προς τους οπαδούς τους. Οι γηπεδούχοι παρά την ισοπαλία, πηγαίνουν προς όλες τις πλευρές του γηπέδου ανταποδίδουν το χειροκρότημα των θεατών και στο τέλος καταλήγουν στο πέταλο των φανατικών, όπου αγκαλιασμένοι περιμένουν να ακούσουν το “St Paouli”, για να αποχωρήσουν χωρίς βρισιές και αναθέματα. Φυσικά η ατμόσφαιρα θα είναι τελείως διαφορετική στο ντέρμπι της πόλης με το Αμβούργου που μετά από πολλά χρόνια βρίσκονται στην ίδια κατηγορία. Την μέρα του αγώνα και οι πόρνες της γειτονιάς ενισχύουν το εχθρικό κλίμα και δεν δέχονται πελάτες που φέρουν τα διακριτικά του Αμβούργου.
Kαι η αποθέωση του γερμανικού πρωταθλήματος έστω και της Β κατηγορίας, ο παίκτης να είναι συνεργάτης του δημοσιογράφου. Πως είναι η Super League; Ε, καμία σχέση. Στην Ελλάδα οι παίκτες δεν περνούν καν από τη μικτή ζώνη, πολλές φορές με την ευλογία της διοίκησης, ή στην καλύτερη φεύγουν από άλλη πόρτα για να μη συναντήσουν τους δημοσιογράφους. Στο Millerntor-Stadion με το που σκάσεις μύτη στη μικτή ζώνη η υπεύθυνη τύπου σε ρωτάει «με ποιόν παίκτη θέλετε να μιλήσετε». Λες το όνομα σου , τον φωνάζει από τα αποδυτήρια κι αυτός έρχεται τρέχοντας. Όπως και στην Ελλάδα …
Μέρος της ιεροτελεστίας και η επίσκεψη στο μπαρ των οπαδών, το “Jolly Rogers”, που βρίσκεται απέναντι από το γήπεδο και είναι καλυμμένο από εκατομμύρια αυτοκόλλητα απ όλο τον κόσμο και το επισκέπτονται απ όλη την υψήλιο. Συναντήσαμε μια παρέα Ιρλανδών , που πήγε για Σαββατοκύριακο στο Αμβούργο, μόνο και μόνο για να ζήσει την ατμόσφαιρα στο γήπεδο της Ζανκτ Πάουλι, αφού κλαμπ οπαδών του συλλόγου υπάρχουν σε όλα τα μέρη της γης (στην Ελλάδα και σε Αθήνα , Χανιά και Θεσσαλονίκη) και είναι πρωτοφανές για σύλλογο που δεν έχει κατακτήσει ευρωπαϊκούς τίτλους, πρωταθλήματα και δεν παίζει καν στην Ευρώπη. Στο βάθος του μπαρ που έχει τρεις συνεχόμενους χώρους, υπάρχει ένα ποδοσφαιράκι και φυσικά εκατομμύρια αυτοκόλλητα που δίνουν άλλη εικόνα στον επισκέπτη. Και στους πάνω ορόφους υπάρχουν δωμάτια, όπου μένουν οι απανταχού της γης οπαδοί της Ζανκτ Πάουλι, που επισκέπτονται το Αμβούργο.
Αν λοιπόν θέλετε να ζήσετε τη … μαγεία του κλαμπ κανονίστε ένα Σαββατοκύριακο στο Αμβούργο, την πόλη με τα περισσότερα κανάλια και γέφυρες στον κόσμο, περισσότερα απ όσα έχει το Άμστερνταμ και η Βενετία μαζί, αλλά και στη Reeperbahn, το δρόμο της αμαρτίας, τον οποίο μιμήθηκε η Red Lights της ολλανδικής πρωτεύουσας. Mόνο μην επιλέξετε το διήμερο 9-10 Μαρτίου γιατί τότε είναι προγραμματισμένο το ντέρμπι της πόλης Ζανκτ Πάουλι-Αμβούργο και δεν θα υπάρχει εισιτήριο ούτε για δείγμα …
