Αφηρημένη Τέχνη και ανθρώπινο σώμα - Ζωγραφική δίχως τον άνθρωπο;

Φαίνεται πως η εξάχνωση των φανταστικών χαρακτήρων στη λογοτεχνία μιμήθηκε την απουσία του ανθρώπου από τους πίνακες της αφηρημένης τέχνης. Απουσιάζει όμως αλήθεια ο ανθρώπινος παράγοντας από την μοντέρνα εκδοχή του κόσμου;

Η νεωτερικότητα όπως εκφράστηκε εικαστικά από τον Καντίνκσι, τον Μάλεβιτς, τον Πόλοκ, τον Ρόθκο και τον Νιούμαν, μοιάζει να αφήνει έξω το ανθρώπινο απείκασμα. Αναζητώντας την παρουσία του ανθρώπου στις κραυγαλέες εκδοχές μιας γεωμετρικά καθορισμένης πραγματικότητας, ανακαλύπτουμε αφενός τον αφανή δημιουργό όσο και τον ενσωματωμένο παρατηρητή καθώς τα μεγέθη και ο όγκος ορίζονται κάθε φορά με βάση την ανθρώπινη κλίμακα, με βάση τα ανθρώπινα μέτρα.

Σε καμία άλλη εποχή στην τέχνη δεν απουσιάζει παντελώς το εκτόπισμα του ανθρώπου. Ωστόσο παρά την ακραία αποσωματοποίηση της τέχνης, η ανθρώπινη απουσία είναι ακριβώς το στοιχείο που εντείνει τη σημασία του ανθρώπου έστω και αν αυτή δεν επιδεινύεται ρητώς αλλά τεκμαίρεται έμμεσα.

Στη τέχνη όπως και στη λογοτεχνία ισχύει πάντοτε το αξίωμα πως ό,τι είναι πιο σημαντικό συνήθως απουσιάζει με κάποιο μεγαλειώδη τρόπο.