Ant-Man and the Wasp: Quantumania – Ποδαρικό στο Phase 5 με το αριστερό | Review
Ένας Kang μπορεί να τα κάνει όλα; Μήπως πολλοί Kang μαζί;
Μιας και το Phase 4 του MCU τελείωσε, ο απολογισμός για τη Marvel Studios μέχρι τώρα είναι γεμάτος σκαμπανεβάσματα είτε μιλάμε για το κινηματογραφικό είτε για το τηλεοπτικό κομμάτι. Γίνεται όμως να πάει αλώβητη στο μεγάλο φινάλε του Multiverse Saga; Οι δύο μεγάλες Avengers ταινίες φαντάζουν πως είναι προ των πυλών και το χτίσιμο προς αυτή τη κατεύθυνση μέχρι τώρα ήταν αμφισβητούμενο. Το διακρίνεις πλέον και ανάμεσα στους fans ότι κάτι δεν είναι όπως ήταν στη προ-Endgame εποχή, όπου συμφωνούμε όλοι πως η Marvel άγγιξε το ζενίθ της.
Η Marvel στοχεύει να ανεβάσει τους ρυθμούς κατακόρυφα στο MCU και αυτό κάνει με το "καλημέρα" του Phase 5, το οποίο γίνεται με το Ant-Man And the Wasp: Quantumania ή πιο λαϊκά Ant-Man 3, μιας και ο τίτλος είναι κάπως μακροσκελής. Στην ταινία συναντάμε τον Scott Lang του Paul Rudd στην μετά-Endgame ζωή του, όπου ένας από τους βασικούς Avengers που έσωσε τον κόσμο, απολαμβάνει τους καρπούς της γενναιότητάς του με όχι και τόσο ηρωικούς τρόπους.
Ολυμπιακός: Ψάχνοντας το εύκολο γκολ...
Ωστόσο, ποσώς μας ενδιαφέρει αυτό το επίπεδο του σεναρίου, γιατί το ρολόι τρέχει, οπότε πηδάμε στο επόμενο θέμα: το Quantum Realm. Στο άψε σβήσε η ταινία μετατρέπεται σε μια περιπέτεια χωρίς αρχή μέση και τέλος…όπως το χάος του Quantum Realm. Βουτάει στη δράση χωρίς να στήσει κάποιο υπόβαθρο που να σου μένει σα θεατής κα δεν είναι παρά μια δικαιολογία για να αρχίσει ο τροχός να γυρνάει πιο γρήγορα.
Δε λέω, το Quantum Realm είναι μια πανδαισία εικαστικών δεξιοτήτων από τους καλλιτέχνες της Marvel Studios και πραγματικά τους αξίζουν συγχαρητήρια για τους ευφάνταστους και πολύχρωμους (ας το πούμε έτσι, περισσότερα για αυτό παρακάτω) κόσμους που ζωγράφισαν. Στην IMAX που το είδα πραγματικά πολλά σκηνικά μου προκάλεσαν δέος, αλλά, δυστυχώς, με πέταξαν εκτός άγαρμπα από το “immersion” τα κλασικά προβλήματα με τα CGI στις τελευταίες ταινίες της Marvel. Ο MODOK είναι το τρανό παράδειγμα πεταμένων χρημάτων σε CGI. Το οπτικό αποτέλεσμα με το υπερμεγεθυμένο ψηφιακά και ξεχειλωμένο σαν κακής ποιότητας meme, κεφάλι του Corey Stoll θα με στοιχειώνει πιστεύω.
Και αφού ξεκίνησε η περιπέτεια με την οικογένεια των Lang και Van Dyne που πάμε; “-Εμ πρέπει να πάμε από το ένα σημείο στο άλλο αλλά μη σας πολυνοιάζει γιατί τρέχουμε” -σα να βλέπω μπροστά μου τον σεναριογράφο να το προτείνει στο writer’s room. «Και πρέπει να φτάσουμε στο σημείο που ο Kang κάνει την επική του είσοδο, οπότε κρατηθείτε» Κάπως έτσι είναι ο απώτερος στόχος της ταινίας, αφού για τον Kang the Conqueror του Jonathan Majors φαίνεται πως γίνονται όλα.
Η ταινία φτάνει στο τέλος με ιλιγγιώδη ταχύτητα (και αυτό είναι καλό αφού δεν ένιωσα να κάνει κοιλιά πουθενά), αλλά μοιάζει να είναι παντού και πουθενά ταυτόχρονα. Κάτι σαν το Everything Everywhere All At Once, αλλά αν το σενάριό του ήταν πραγματικά ρηχό και βιαστικά γραμμένο.
Και ναι, ο Jonathan Majors έχει μια στιβαρότατη παρουσία σαν τον επόμενο Thanos του MCU. Όντως τα θεμέλιά του χτίζονται με τρόπο που λες «εδώ έχουμε έναν villain που θα τεντώσει τους Avengers” όπως ο Josh Brolin. Μη πω και καλύτερα από τον προκάτοχό του. Κάθε κοντινό στον Majors είναι απολαυστικό, αφού μοιάζει να ελέγχει και να γνωρίζει από την καλή και από την ανάποδη τι είναι ο Kang. To kudos πρέπει να δοθεί στο σημείο αυτό, διότι με έκανε να θέλω να δω τον Kang να κοντραριστεί με τους Avengers.
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ SPOILER
Πάλι όμως έγινε κάτι που με έκανε να απορήσω με δυσαρέσκεια σκεπτόμενος «γιατί έτσι;» στην 1η post-credits σκηνή. Και δε γίνεται να μην αναφερθώ σε αυτό χωρίς να τη περιγράψω. Έχει να κάνει πάλι με μια σχεδιαστικής φύσεως επιλογή του καλλιτεχνικού τμήματος της Marvel και του μακιγιάζ ενός εκ των variants του Kang. Ο “Kang Prime” από τους εκατοντάδες που θα δούμε στο μέλλον λόγω Multiverse μοιάζει σαν κακό cosplay του πως θα έπρεπε να είναι η “Immortus” βερσιόν του. Δεν κατάλαβα γιατί έπρεπε να υπάρχει αυτό το μπλε γκλίτερ μακιγιάζ στο πρόσωπό του.
ΤΕΛΟΣ SPOILER
Δυστυχώς, το πολύ αδύναμο σενάριο αυτής της περιπέτειας, παρά τα όσα εντυπωσιακά σκηνικά επικής κλίμακας προσφέρει, υπονομεύει την ποιότητα του Ant-Man and the Wasp Quantumania και δημιουργεί αυτό το αίσθημα ότι ξεχνάς οτιδήποτε έγινε ενδιάμεσα και μένουν μόνο μερικά κομμάτια του που ξεχώρισαν.
Το Quantumania δείχνει δυστυχώς να πάσχει από την γρίπη των περισσότερων projects του Phase 4 που έπρεπε σε δύο χρόνια να στριμώξει ένα σωρό ταινίες και σειρές και μάλιστα σε μια εξαιρετικά δύσκολη εποχή λόγω πανδημίας. Η γρίπη του Phase 4 δείχνει πως επηρεάζει κυρίως τον τεχνικό τομέα αυτών των ταινιών, καθώς όχι μόνο η ξεβαμμένη και γκριζαρισμένη φωτογραφία έχει καταντήσει ένα άσχημο σήμα κατατεθέν, αλλά δημιουργεί και τροχοπέδη στις ίδιες τις προθέσεις του καλλιτεχνικού τμήματος. Πολλές φορές δυσκολευόμουν να δω μέσα στην αίθουσα τι συμβαίνει από τα πόσο ξεπλυμένα ή σκοτεινά ήταν τα πλάνα, σε σημείο που τα ενίοτε πανέμορφα και ευφάνταστα σκηνικά, έχαναν πόντους. Αυτό είναι κάτι που η Marvel Studios πρέπει να το κοιτάξει από εδώ και πέρα στα σοβαρά.
Το ποδαρικό στο Phase 5 του MCU γίνεται με το αριστερό, όσο κι αν θέλει να πατήσει πιο στιβαρά στα πόδια του, διότι ταλανίζεται όπως προανέφερα από την γρίπη του Phase 4. Δημιουργεί ωστόσο ένα ενδιαφέρον για το μονοπάτι που θα φτάσουμε μακροπρόθεσμα λόγω του Kang. Στο χέρι της Marvel είναι να ανασυγκροτηθεί και να βρει μια ισορροπία -είναι άλλωστε κάτι που ο Kevin Feige το παραδέχτηκε σε πρόσφατη συνέντευξή του και μένει να δούμε πώς θα γίνει.
