«Μαρακανά»: Το πιο γρουσούζικο γήπεδο

Αντ’ αυτού, αποτέλεσε «θέατρο» μιας από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία, αφού η απρόσμενη, για τους περισσότερους, επικράτηση (2-1) της Ουρουγουάης κόντρα στους διοργανωτές Βραζιλιάνους και όσα ακολούθησαν έμειναν στην ιστορία ως «Maracanazo»! Λέξη που έκτοτε παραμένει συνώνυμη του θριάμβου της «σελέστε» και της εθνικής τραγωδίας για τους Βραζιλιάνους.

Πριν από την έναρξη του αγώνα, που θα αναδείκνυε την παγκόσμια πρωταθλήτρια, άπαντες θεωρούσαν ως δεδομένη την κατάκτηση του τροπαίου από τη «σελεσάο», ακόμα και ο πρόεδρος της ΦΙΦΑ, Ζιλ Ριμέ, ο οποίος θρυλείται πως, ενώ το σκορ ήταν 1-1 (66' Σκιαφίνο – 47' Φριάσα), είχε κατέβει στα αποδυτήρια για να ετοιμάσει τον πανηγυρικό για τους (επικείμενους) θριαμβευτές Βραζιλιάνους. Όταν ενημερώθηκε για τη νίκη των Ουρουγουανών με 2-1, με γκολ του Γκίτζια στο 79', η απονομή έγινε… στο πόδι και ο ισχυρός άνδρας της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής συνομοσπονδίας περιορίστηκε στην κλασική χειραψία.

Οι θριαμβευτές πανηγύρισαν έξαλλα την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ενώ την ίδια στιγμή η Βραζιλία βυθιζόταν στο πένθος! Φίλαθλοί της πέθαναν από συγκοπή στις κερκίδες του γηπέδου, εκατοντάδες μεταφέρθηκαν στα νοσοκομεία με καρδιακά επεισόδια, ενώ πάμπολλες ήταν οι αυτοκτονίες και αναρίθμητες οι απόπειρες...

Οι Βραζιλιάνοι βρήκαν στο πρόσωπο του τερματοφύλακα Μοασίρ Μπαρμπόσα τον «αποδιοπομπαίο τράγο» της αποτυχίας. Παρ' ότι θεωρούταν ένας από τους καλύτερους της διοργάνωσης, χρεώθηκε αποκλειστικά την ευθύνη για την ήττα και δη για το δεύτερο γκολ, ζώντας το υπόλοιπο του βίου του μέσα στη γενική καταφρόνια, ενώ οι λευκές φανέλες με τις οποίες αγωνιζόταν ως τότε η Βραζιλία θεωρήθηκαν γρουσούζικες και από τότε το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα φορούσε τα χρώματα της σημαίας.

Το «Μaracanazo» δεν σβήστηκε ποτέ από τη μνήμη των Βραζιλιάνων, ενώ γι’ αυτό φρόντισαν και οι ίδιοι οι Ουρουγουανοί, οι οποίοι σε κάθε αναμέτρηση των δύο συγκροτημάτων επιδεικνύουν ένα τεράστιο πανό που αναγράφει: «1950».