Ο Μπαλζάκ πέθανε από δηλητηρίαση, γιατί έπινε 50 καφέδες τη μέρα

Είχε δηλώσει μάλιστα ότι «ο καφές παίζει τεράστιο ρόλο στη ζωή μου», και τελικά πέθανε πρόωρα στα 51 του από δηλητηρίαση καφεΐνης.

Θρυλείται ότι στην πιο «οργασμική» περίοδο συγγραφής της «Ανθρώπινης Κωμωδίας» είχε φτάσει τις 50 κούπες ημερησίως, για να μένει ξύπνιος ολόκληρα μερόνυχτα. «The Pleasures and Pains of Coffee», ονόμασε ένα από τα δοκίμια του, με το οποίο αναγορεύει τους λατρευτούς κόκκους σε όπιο της λογοτεχνίας.

Τους περιγράφει ως «… σπινθήρες που φωταγωγούν όλη τη διαδρομή μέχρι τον εγκέφαλο. Από εκείνη τη στιγμή, όλα βρίσκονται σε ταραχώδη κατάσταση. Οι ιδέες επιταχύνονται σαν τάγματα ενός μεγάλου στρατού στο θρυλικό πεδίο μάχης του, και ο πόλεμος μαίνεται.

Μνήμες συσσωρεύονται, φωτεινές σημαίες υψώνονται. Το ιππικό της μεταφοράς αναπτύσσει υπέροχους καλπασμούς. Το πυροβολικό της λογικής πλησιάζει βιαστικά με βαγόνια που κροταλίζουν και φυσίγγια. Στη φαντασία, σκοπευτές κοιτούν και πυροβολούν. Ακολουθούν μορφές και σχήματα και χαρακτήρες. Το χαρτί απλώνεται με μελάνι-γιατί η νυχτερινή εργασία ξεκινά και ολοκληρώνεται με το χείμαρρο αυτού του μαύρου νερού, όπως μια μάχη αρχίζει και τελειώνει με μαύρη σκόνη…».

Στις αρχές της δεκαετίας του 1840, ένας φίλος του γιατρός, τον προειδοποίησε ότι ο εθισμός του θα τον σκοτώσει. «Χωρίς καφέ δεν θα γράψω άλλη λέξη», απάντησε κατηγορηματικά.

Η παροιμιώδης εξάρτηση του από τον καφέ οδήγησε αλυσίδες καφενείων όπως το καναδικό "Βalzac Coffee" και το γερμανικό "Βalzac’s Coffee" για να αξιοποιήσουν τη σύνδεση του ονόματος του με αυτόν.

Πήγε στο Παρίσι και πίσω από σελίδες και ατελείωτες σημειώσεις ακόμη και σε χαρτοπετσέτες, ξεκίνησε να συγγράφειπαρέα με την καφεΐνη, που ενίσχυε την έμφυτη, ανεξάντλητη, ενέργειά του. Προικισμένος με αυτήν, δεν κοιμόταν σχεδόν ποτέ παραπάνω από τέσσερις ώρες την ημέρα…