Οι κυνομαχίες που σόκαραν την Ελλάδα τη δεκαετία του '90 - Πώς «εκπαίδευαν» τα πιτ μπουλ
16 Φεβρουαρίου 1997. Σε αγροτική περιοχή, έξω από το Μακροχώρι Ημαθίας, από νωρίς το πρωί εκατοντάδες άτομα από περιοχές της Μακεδονίας συγκεντρώθηκαν, για να παρακολουθήσουν την προγραμματισμένη κυνομαχία.
Δύο εισαγόμενα σκυλιά από την Αγγλία, ράτσας “Πιτ Μπουλ”, ήταν στην αρένα ενώ οι διοργανωτές απαθανάτιζαν το γεγονός με βιντεοκάμερα.
Η μονομαχία πραγματοποιήθηκε μέσα σε αυτοσχέδια ξύλινη σκηνή με διαιτητή. Οι σπαρακτικές κραυγές των σκυλιών συνοδεύονταν από τις ζητωκραυγές και τις επευφημίες εκατοντάδων θεατών, που παρακολουθούσαν τον αγώνα ενθουσιασμένοι.
Ήταν από τις πρώτες περιπτώσεις κυνομαχίας που καταγράφηκαν ποτέ στην Ελλάδα.
Η έφοδος της Αστυνομίας
Στις 8.30 το πρωί της 16ης Φεβρουαρίου, άνδρες της Αστυνομίας πραγματοποίησαν έφοδο στην περιοχή, με αποτέλεσμα να διακοπεί πρόωρα η κυριακάτικη σκυλομαχία.
Σύμφωνα με την Αστυνομική Διεύθυνση Ημαθίας, συνελήφθησαν οι ιδιοκτήτες των δύο σκυλιών, ο διοργανωτής. και ο διαιτητής του αγώνα, ο οποίος ταξίδεψε από τη Θεσσαλονίκη.
Συνελήφθησαν ακόμα δώδεκα άτομα που είχαν ποντάρει σε στοιχήματα ενώ άλλοι εκατό τζογαδόροι, οι οποίοι παρακολουθούσαν τον αγώνα, εξαφανίστηκαν μόλις άκουσαν τις σειρήνες των περιπολικών.
Στιγμιότυπο από την κυνομαχία στην Ημαθία – Λήψη από τη βιντεοκάμερα των διοργανωτών που κατάσχεσε η Αστυνομία
Τα δύο “Πιτ Μπουλ”, τα οποία έφεραν βαριά τραύματα στο σώμα τους, παραδόθηκαν σε συγγενείς των ιδιοκτητών, για να τα περιθάλψουν.
Στοιχημάτιζαν υπέρογκα ποσά
Οι κυνομαχίες μέχρι θανάτου με σκυλιά ράτσας “Πιτ Μπουλ” έτειναν να καθιερωθούν ως “ψυχαγωγικό event” σε περιοχές της Κεντρικής Μακεδονίας. Οι διοργανωτές επέλεγαν συνήθως δύσβατες τοποθεσίες, δίπλα στον Αξιό ποταμό και για φως χρησιμοποιούσαν τους προβολείς των αυτοκινήτων τους.
Ο τόπος και η ημερομηνία των αγώνων αποφασιζόταν την τελευταία στιγμή και οι διαγωνιζόμενοι σκύλοι μεταφέρονταν από διάφορα μέρη της Βόρειας Ελλάδας σε ειδικά διαμορφωμένα κελιά.
Το κόστος για έναν καλά εκπαιδευμένο σκύλο ξεπερνούσε πολλές φορές τα 2.000.000 δραχμές ενώ τα στοιχήματα των παικτών ξεκινούσαν από 5.000 δραχμές.
Στο τέλος της μάχης ένα από τα δύο σκυλιά είχε κατασπαραχθεί ενώ ο “νικητής” έφερε σοβαρά τραύματα από τις δαγκωματιές του αντιπάλου. Καταγγελίες ανέφεραν πως σε αρκετές περιπτώσεις οι ιδιοκτήτες των σκύλων που είχαν νικήσει, χρησιμοποιούσαν συρραπτικό για αν κλείσουν τα τραύματα των σκύλων ώστε να αγωνιστούν σύντομα.
Βασάνιζαν τα ζώα για να γίνουν δολοφόνοι
Οι νόμιμοι εκπαιδευτές σκύλων κατήγγειλαν ότι τα “Πιτ Μπουλ” γίνονταν επιθετικά με τους εξής τρόπους.
Τα άφηναν νηστικά για αρκετές μέρες ή έβαζαν φαγητό μόνο σε ένα από τα δύο σκυλιά, ώστε αυτό που μένει νηστικό να εξαγριώνεται και να χιμάει στο φαγητό του άλλου.
Άλλοι τρόποι “εκγύμνασης” των άτυχων ζώων ήταν ο εγκλεισμός τους σε ξύλινα κιβώτια, μέσα στα οποία οι ιδιοκτήτες τους έριχναν γάτες, ώστε να ξεσπούν κατασπαράζοντάς τες ενώ αρκετοί τα χτυπούσαν ή τα κλείδωναν σε σκοτεινά υπόγεια δωμάτια.
Προκειμένου να αποκτήσουν “ατσάλινα σαγόνια”, κρεμούσαν από το ταβάνι ένα σκοινί που κατέληγε σε μία κυκλική σαμπρέλα. Το σκυλί δάγκωνε τη σαμπρέλα και όπως αιωρούνταν, το χτυπούσαν. Το ζώο ανίκανο να αφήσει τη σαμπρέλα, για να μην πέσει στο έδαφος, δεχόταν “αλλεπάλληλες σκληρές ξυλιές”.
Στη λίστα των βασανιστικών μεθόδων βρίσκεται και το “κόλπο με τους νεοσσούς”, σύμφωνα με το οποίο τάιζαν τα σκυλιά με μικρά πουλιά, που συνθλίβονταν στα δόντια τους, προκειμένου να εξοικειωθούν με τη γεύση του φρέσκου αίματος.
Η γκάμα των αυτοσχέδιων εκπαιδευτών ήταν ατελείωτη και σαδιστική. Τα πιτ μπουλ τα προτιμούσαν όχι γιατί ήταν άγρια αλλά γιατί το δέρμα τους άντεχε περισσότερο τις δαγκωματιές. Οι ειδικοί εξήγησαν ότι αγρίευαν εξαιτίας της εκπαίδευσης όπως θα μπορούσε να συμβεί σε οποιοδήποτε άλλο σκυλί που είχε τις προδιαγραφές για αν γίνει φύλακας.
