Ένας λέτσος... Χριστός στου Φιλοπάππου και αλανάκια τον πετροβολούν. Η ταινία που δεν είδαμε ποτέ

Πολλά χρόνια πριν ασχοληθούν με το θέμα ο Φράνκο Τζεφιρέλι και ο Μάρτιν Σκορτσέζε. Το 1916, σε εποχές δηλαδή βωβού κινηματογράφου, ένα δημοσιογράφος, ο Δήμος Βρατσάνος και ένας αξιωματικός του ναυτικού, ο Πελοπίδας Τσουκαλάς μαζί με έναν συνταγματάρχη του ελληνικού στρατού, τον Κ. Κουμανιώτη, τον συγγραφέα Μίκιο Λάπρου και έναν Ούγγρο κινηματογραφιστή, τον Ζοζέφ Χεπ, ιδρύουν την εταιρεία Άστυ Φιλμ. Αποφασίζουν να κάνουν ταινία τα Πάθη του Χριστού. Η ταινία τιτλοφορείται «Aνήφορος του Γολγοθά».

«Ήταν ένα μικρό καράβι»: Η απίστευτη ιστορία κανιβαλισμού πίσω από το παιδικό τραγούδι

Πρόκειται για ταινία 900 μέτρων ανολοκλήρωτη σε σκηνοθεσία του Δήμου Bρατσάνου και φωτογραφία του Zοζέφ Xεπ.

Πρωταγωνιστούν οι Γιώργος Πλούτης, Άρης Mαλλιαγρός (πρώτη εμφάνιση), Mάνος Φιλιππίδης (πατέρας του Aνδρέα Φιλιππίδη), Xριστίνα Kαλογερίκου, Mαρία Φιλιππίδου, Φωτεινή Λούη-Kοτοπούλη (αδερφή της Mαρίκας), Περικλής Πλεμενίδης, Θωμάς Oικονόμου, K. Iωαννίδης.

Ένας λέτσος με ευγενική όμως φάτσα...

Ο Γολγοθάς της ταινίας ήταν ο λόγος του Φιλοπάππου και ο Δημήτρης Ψαθάς, αρκετά χρόνια αργότερα, στο χρονογράφημά του, στις 11 Αυγούστου 1954, στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, έγραφε: «Ένας μεγαλόπνευστος σκηνοθέτης αποφάσισε να γυρίσει τα Πάθη του Χριστού. Στρατολόγησε λοιπόν μερικούς άνεργους ηθοποιούς, ανάμεσα στους οποίους ένας λέτσος με ευγενική όμως φάτσα, εκρίθη κατάλληλος για το ρόλο του Χριστού. Το μνημείο του Φιλοπάππου επρόκειτο να παραστήσει το Γολγοθά και εκεί θα γινότανε η Σταύρωση. Τραβούν, λοιπόν, τον ανήφορο μερικοί φουκαράδες ηθοποιοί, ντυμένοι Ρωμαίοι στρατιώτες, επάνω σε κάτι ψωραλέα άλογα που κατάφερε να εξοικονομήσει ο επιχειρηματίας της ταινίας. Όσο για τον Χριστό, του φόρεσαν γένια και μουστάκια, τον έντυσαν με μια χλαμύδα και του φόρτωσαν κάτι αβάσταχτα καδρόνια, που παρίσταναν το σταυρό, κάτω από τα οποία ο υποτιθέμενος Χριστός βογκούσε και στέναζε:

– Κοψομεσιάστηκα, ρε μπαγάσηδες!…

Επιπλέον ο σκηνοθέτης στρατολόγησε μερικά αλανάκια και συνέστησε να πετάνε πέτρες στον Χριστό, για να δοθεί εντονότερος ο χαρακτήρας του μαρτυρίου. Και όσο μεν τα αλανάκια πετούσαν πέτρες το πράγμα πήγαινε κι ερχόταν. Αλλά τα παιδιά βρήκαν το πράγμα διασκεδαστικό και άρχισαν να πετάνε πέτρες πιο μεγάλες, σημαδεύοντας στο κεφάλι τον “Χριστό”.

– Μην πετάτε, ρε μπαγάσικα, στο κεφάλι! φώναζε έξαλλος ο ηθοποιός.

Αλλά τα αλανάκια δεν εννοούσαν να συμμορφωθούν κι αφού έφαγε μερικές χοντρές πέτρες ο υποδυόμενος τον Χριστό ηθοποιός, πέταξε τα καδρόνια του και όρμησε να κυνηγήσει τα μικρά ουρλιάζοντας:

– Τώρα θα σας πάρ’ ο διάολος την μάνα και τον πατέρα!

Τα αλανάκια τότε το βάλανε στα πόδια, τα άλογα με τους λέτσους αφήνιασαν και πήραν τον κατήφορο κατατρομαγμένα φτάνοντας μέχρι του Μακρυγιάννη, όπου τα είδε ο κόσμος και τρόμαξε. Έτρεξαν κι οι αστυφύλακες:

– Τι είσαστε εσείς;

– Ρωμαίοι στρατιώτες!

– Τι έκανε λέει;

– Πηγαίναμε να σταυρώσουμε τον Χριστό στου Φιλοπάππου και πάθαμε λαχτάρα.

Φυσικά τους πήγαν όλους μέσα για τη διασάλευση της δημόσιας τάξης και το γύρισμα της ταινίας – ευτυχώς άλλωστε – ματαιώθηκε.

Η ταινία δεν παίχτηκε ποτέ στην τηλεόραση. Μονταρίστηκε και δημιουργήθηκε μια εκδοχή της με τίτλο «Τα πάθη του Χριστού».