«Η Κυρά μας η μαμή»: Οι Ιταλοί την… εμπνεύστηκαν πριν από τον Σακελλάριο

Il Medico e lo Stregone: Κωμωδία του Μάριο Μονιτσέλι, η οποία κυκλοφόρησε το 1957. Στην Ελλάδα προβλήθηκε με τον τίτλο «Ο τυχοδιώκτης της πεντάρας». Η ακριβής μετάφραση του τίτλου είναι «Ο γιατρός και ο Μάγος», σε πιο ελεύθερη μετάφραση… «ο γιατρός και ο κομπογιαννίτης».

Η συγκεκριμένη ταινία δεν είναι από αυτές που έμειναν στην ιστορία. Ο Ιταλός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και συγγραφέας Mario Monicelli κατάφερε να γίνει γνωστός παγκοσμίως με άλλες ταινίες. «Ο Κλέψας του Κλέψαντος», «Οι εντιμότατοι φίλοι μου», «Οι γενναίοι του Μπρανκαλεόνε» είχαν διεθνή επιτυχία και έκαναν γνωστή παγκοσμίως την «κωμωδία αλά ιταλικά». «Ο τυχοδιώκτης της πεντάρας», όμως απασχόλησε περισσότερο τον ελληνικό κινηματογράφο. Από την ταινία αυτή εμπνεύστηκε –μιμήθηκε ή… έκλεψε σύμφωνα με τους πιο αυστηρούς– ο Αλέκος Σακελλάριος ένα δικό του δημιούργημα – ο λόγος για την ταινία «Η κυρά μας η μαμή» που κυκλοφόρησε το 1958, ένα χρόνο μετά τον «τυχοδιώκτη της πεντάρας». Η κωμωδία του Αλέκου Σακελλάριου ήταν παραγωγή της Finos Film με πρωταγωνιστές τη Γεωργία Βασιλειάδου, τον Ορέστη Μακρή, τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και την Ξένια Καλογεροπούλου.

Ο θαυματουργός Βιτόριο Ντε Σίκα

Ας δούμε τις ομοιότητες των δύο ταινιών αρχίζοντας από την ταινία «Ο τυχοδιώκτης της πεντάρας». Η άφιξη ενός γιατρού (Μαρτσέλο Μαστρογιάνι) σε ένα ορεινό χωριό δεν χαιρετίζεται με τον ανάλογο ενθουσιασμό, αφού ήδη οι κάτοικοι απολαμβάνουν τις υπηρεσίες του παραδοσιακού και θαυματουργού θεραπευτή Δον Αντόνιο (Βιτόριο Ντε Σίκα). Σύντομα θα ξεσπάσει μια κόντρα μεταξύ τους και η προσπάθεια να πείσει ο νεοφερμένος γιατρός τους κατοίκους για τα οφέλη της επιστήμης, θα αποδειχθεί αρκετά δύσκολη.

Η μαμή Γεωργία Βασιλειάδου

Περίπου το ίδιο συμβαίνει και στο χωριό Λεστινίντσα, στην ασπρόμαυρη κωμωδία του Σακελλάριου. Ένας συνταξιούχος γιατρός (Ορέστης Μακρής) αποφασίζει να εγκατασταθεί οικογενειακά στο χωριό της γυναίκας του και ανοίγει ιατρείο. Έρχεται, όμως, σιγά-σιγά σε σύγκρουση με τη μαμή του χωριού (Γεωργία Βασιλειάδου) και τις «ανορθόδοξες» ιατρικές πρακτικές της, δηλαδή ξεματιάσματα και φυλακτά. Ο γιος της μαμής (Δημήτρης Παπαμιχαήλ), σπουδαστής Ιατρικής στην Αθήνα, επιστρέφει για διακοπές στο χωριό, όπου γίνεται ζευγάρι με την κόρη του γιατρού (Ξένια Καλογεροπούλου). Τελικώς οι νέοι παντρεύονται και οι δύο ορκισμένοι εχθροί συμφιλιώνονται.

Αρκετές λοιπόν οι ομοιότητες ανάμεσα στις δύο ταινίες για τις οποίες μίλησε πρώτος ο δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου Παναγιώτης Τιμογιαννάκης.

«Ο Σακελάριος βλέπει ένα έργο και φτιάχνει ένα δικό του»

Ο Παναγιώτης Τιμογιαννάκης, ο οποίος θεωρεί ξεκάθαρα ότι «ο Σακελάριος βλέπει ένα έργο και φτιάχνει από αυτό ένα δικό του», επισημαίνει ότι «υπάρχουν και σκηνές σχεδόν ατόφιες όπως οι πόνοι του δημάρχου που εδώ τον έπαιζε ο αείμνηστος και σπουδαίος Γιώργος Δαμασιώτης, μόνο που στην ιταλική ταινία δεν είναι αυτός ο δήμαρχος, ο δήμαρχος είναι άλλο πρόσωπο και ζει τη δική του ιστορία μέσα στο σενάριο. Η σκηνή που βογγάει ο ασθενής, το πλήθος έχει μαζευτεί στην κάμαρα, ο γιατρός δεν καταφέρνει να τον γιατρέψει με τη μία και έρχεται εσπευσμένα ο μάγος και με ένα κόλπο του τον κάνει να αισθάνεται καλά και τότε το πλήθος αναθεματίζει το γιατρό, είναι σχεδόν πανομοιότυπη με τις όποιες παραλλαγές της…».