Σακελλάριος: «Αυτό ήταν το μυστικό της επιτυχίας του μεγάλου Βασίλη Λογοθετίδη».

Όποτε ερχόταν η συζήτηση στον Λογοθετίδη, ο Σακελλάριος επαναλάμβανε συχνά αυτό που θεωρούσε ως το ύψιστο χάρισμα του μεγάλου ηθοποιού. Άλλωστε ήταν αυτός που τον ήξερε καλύτερα από κάθε άλλον. Είχαν συνεργαστεί σε όλη εκείνη τη γόνιμη δεκαετία του '50 και είχαν προλειάνει το έδαφος για τον κινηματογράφο της επόμενης δεκαετίας, αναδεικνύοντας από κοινού το παραγκωνισμένο είδος της κωμωδίας που μας έδωσε μικρά αριστουργήματα.

Ο Σακελλάριος συχνά-πυκνά αναφερόταν στον Λογοθετίδη με ατάκες του τύπου: «Έτσι θα το έπαιζε ο Λογοθετίδης», «Παίζεις σχεδόν σαν Λογοθετίδης» και ούτω καθεξής. Στην πραγματικότητα δεν βγήκε ποτέ έξω από τα σύνορα της μαγείας του μεγάλου μας ηθοποιού. Κι όταν ήθελε να αποκαλύψει το μυστικό χάρισμα του Λογοθετίδη, εξηγούσε πως έπαιζε την κωμωδία σαν δραματικός ηθοποιός.

Στην πραγματικότητα ο Λογοθετίδης ποτέ δεν δέχθηκε τον χαρακτηρισμό «κωμικός», δεν άφηνε το γέλιο να νοθέψει την ερμηνεία του, δεν χαχάνιζε άσκοπα, και στη βάση της ερμηνείας του υπήρχε κάτι τόσο δραματικό που ακουμπούσε στα όρια της τραγωδίας.

Για τον λόγο αυτό ο Σακελλάριος εκτιμούσε αφάνταστα ηθοποιούς όπως ο Μακρής, ο Παπαγιαννόπουλος και ο Κωνσταντάρας που έπαιζαν ακριβώς πάνω στην ίδια υποκριτική γραμμή.