Ταινία της Φίνος με τον Ορέστη Μακρή που ξεπέρασε και τον «Μεθύστακα» αλλά είχαμε χρόνια να τη δούμε

1952, τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια για την Ελλάδα. Η χώρα προσπαθεί να αναγεννηθεί από τα ερείπια της. Ο Γιώργος Τζαβέλλας χτυπά την πόρτα της Φίνος Φιλμ με ένα καινούργιο σενάριο στο χέρι.

Μετά την επιτυχία του «Μεθύστακα», ο Φίνος δεν αιφνιδιάζεται όταν διαπιστώνει πως πρόκειται για μια ταινία με πρωταγωνιστή τον Ορέστη Μακρή. Έχουν επίσης επιλεγεί για να τον πλασιώσουν οι καλύτεροι ηθοποιοί της εποχής: Ο Φωτόπουλος, η Βασιλειάδου, ο Χριστοφορίδης και ο Φέρμας είχαν ήδη αποδείξει την αξία τους ενώ για την Δάφνη Σκούρα δεν υπήρχε αμφιβολία ότι της ταιριάζει γάντι ο ρόλος της μάνας. Ο μόνος για τον οποίο δεν ήταν απόλυτα σίγουρος ήταν ο Ντίνος Ηλιόπουλος που θα έκανε την παρθενική του εμφάνιση σε ταινία της Φίνος Φιλμ. Η υπόθεση άγγιζε ένα ευαίσθητο κοινωνικό θέμα για την εποχή – την ύπαρξη εξώγαμου – σε μια Ελλάδα που προσπαθούσε να ορθοποδήσει και να βγει από τα στενά όρια του συντηρητισμού της.

Οι δύο άντρες δίνουν τα χέρια. Δεν έχουν καταλάβει βέβαια ότι η ταινία αυτή θα αποτελούσε μια από τις καλύτερες ηθογραφίες ττου ελληνικού κινηματογράφου.

Στις 3 Νοεμβρίου 1952, ο «Γρουσούζης», όπως ήταν ο τίτλος της ταινίας κάνει πρεμιέρα και σπάει τα ταμεία. Ο ρεαλισμός και το μεγαλείο της ερμηνείας του Μακρή, σε συνδυασμό με τα εξωτερικά γυρίσματα στα γραφικά σοκάκια της Πλάκας και την μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, κάνει τους κριτικούς της εποχής να χαρακτηρίσουν τον «Γρουζούζη» ως «μια σκηνοθετική, τεχνική και υποκριτική επιτυχία!». Πρόκειται όμως κυρίως για μια ταινία που συνέχισε να είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των σινεφίλ παρότι είχε να προβληθεί δεκαετίες αφού το αρνητικό της ήταν προβληματικό και δεν μπόρεσε ποτέ να ψηφιοποιηθεί.