«Ο φίλος μου ο Λευτεράκης»: Ηλιόπουλος - Πλατής, κι η εγχείριση πάνω απ' τα ρούχα!
Ο Ελληνικός κινηματογράφος του '60 σχολιάζει την κοινωνία της εποχής εφ' όλης της ύλης.
Αναδεικνύει τη φτώχεια και την επινοητικότητα του μέσου Έλληνα, ασχολείται όμως και με τα ήθη της αστικής κοινωνίας που διαμορφώνει η νέα καθημερινότητα. Ο "Φίλος μου ο Λευτεράκης" αυτή η επική κωμωδία συζυγικού ψέματος περιέχει ένα σωρό σκηνές στις οποίες θα μπορούσε να επικεντρωθεί κανείς. Ανάμεσα σ' αυτές και ένα προσφιλές, στους σεναριογράφους της εποχής, επεισόδιο που αφορά ένα πρόσωπο ψυχιατρικού ενδιαφέροντος.
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος, που επινόησε τον "φίλο του τον Λευτεράκη" προκειμένου να ξεγλιστρά στα εξωσυζυγικά του κατορθώματα, εξοντώνεται ψυχικά από τα τεχνάσματα της υποψιασμένης συζύγου. Μέσα στην σύγχυσή του καταφεύγει σε μια ψυχιατρική κλινική δηλώνοντας πως βρίσκεται στα πρόθυρα της τρέλας. Ο ψυχίατρος που τον εξετάζει, αναπτύσσει μια ενδιαφέρουσα θεωρία περί τρέλας: "Η τρέλα, κύριε, είναι η λογική των ολίγων..."
Ο Νικήτας Πλατής δίνει ρέστα στο ρόλο του του τρελόγιατρου, ο οποίος αποδεικνύεται απλά τρελός. Εμφανίζει ένα σουγιά, και με μάτι που γυαλίζει ο συμπαθής ηθοποιός που "πρωταγωνίστησε" σε δεύτερους ρόλους, απλώνει γλυκά και μειλίχια τις ατάκες του, για μερικά δευτερόλεπτα έως ότου εμφανιστεί το προσωπικό της κλινικής και τον μαζέψει. "Θα σου κάνω μια εγχείριση πάνω από τα ρούχα... ξάπλωσε και μην διστάζεις... δεν θα πονέσεις... πάνω από τα ρούχα, πάνω από τα ρούχα.