Πρωταθλητές υπό τη σκιά των τριών μεγάλων

Τα τελευταία χρόνια είναι γεγονός πως στον χώρο του τένις κυριαρχεί η αυτοκρατορία των Ρότζερ Φέντερερ, Ραφαέλ Ναδάλ και Νόβακ Τζόκοβιτς. Οι τρεις σπουδαίοι τενίστες έχουν καταφέρει να χτίσουν σε γερά θεμέλια τις αμέτρητες επιτυχίες τους, οι οποίες τούς κατατάσσουν δικαίως στη λίστα με τους κορυφαίους τενίστες όλων των εποχών. Ο καθένας τους έχει γράψει ιστορία, η οποία συνεχίζεται ακόμα και σήμερα, αφού έχουμε την τύχη να απολαμβάνουμε τα κατορθώματα και των τριών. Σε κάθε μεγάλο τουρνουά οι αγώνες τους συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον του φίλαθλου κοινού και όχι άδικα, εάν αναλογιστούμε το θέαμα που μας έχουν χαρίσει σε κάθε «μονομαχία» τους. Αρκεί μόνο να θυμηθούμε τον πρόσφατο τελικό του περσινού Γουίμπλεντον, εκεί όπου έπειτα από περίπου πέντε ώρες ο Νόβακ Τζόκοβιτς κατάφερε να κάμψει την αντίσταση του Ρότζερ Φέντερερ και να στεφθεί νικητής, φτάνοντας έτσι τα 16 Γκραν Σλαμ. Αξίζει να σημειωθεί πως και οι τρεις πρωταθλητές κυριαρχούν από το 2000 μέχρι και σήμερα.

Συγκεκριμένα ο Ρότζερ Φέντερερ έχει κατακτήσει 20 Γκραν Σλαμ, με τον Ραφαέλ Ναδάλ να ακολουθεί με 19 και τον Νόβακ Τζόκοβιτς με 17. Τα νούμερα αποδεικνύουν χωρίς δεύτερη σκέψη ότι διανύουμε την εποχή των Φέντερερ, Ναδάλ, Τζόκοβιτς. Χάρη στα κατορθώματά τους η κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης εξαρτάται κάθε χρόνο από τις επιδόσεις τους, αφού οι τενίστες της νέας γενιάς δεν έχουν μπορέσει μέχρι στιγμής να τους εκθρονίσουν. Πρόσφατα ο Ναδάλ ήταν εκείνος που προσπέρασε στην πρώτη θέση τον Τζόκοβιτς, ωστόσο ο Σέρβος πρωταθλητής επέστρεψε και πάλι στην κορυφή, στην οποία διατηρείται μέχρι και σήμερα. Μπορεί να έχουν αυτή τη στιγμή τα πρωτεία του τένις οι τρεις θρυλικοί τενίστες, παρ’ όλα αυτά υπάρχουν συναθλητές τους οι οποίοι κατάφεραν να πανηγυρίσουν έναν Γκραν Σλαμ τίτλο χωρίς ωστόσο να ανεβούν στο Νο 1 της παγκόσμιας κατάταξης. Μόλις επτά τενίστες τη χιλιετία που διανύουμε το έχουν καταφέρει, μιας και είχαν την «ατυχία» να πέσουν πάνω στην ανίκητη τριπλέτα.

Την αρχή έκανε ο Γκόραν Ιβανίσεβιτς το 2001. Εκείνη τη χρονιά ο Κροάτης είχε λάβει μέρος με wild card στο Γουίμπλεντον και ενώ το 1998 είχε ηττηθεί στον τελικό της διοργάνωσης από τον Πιτ Σάμπρας. Πραγματοποιώντας μεστές εμφανίσεις ο Ιβανίσεβιτς έφτασε στον τελικό, αφήνοντας εκτός τούς Κάρλος Μόγια, Άντι Ρόντικ, Γκρεγκ Ρουζέτκι, Μαράτ Σαφίν και Τιμ Χένμαν. Ύστερα από έναν συγκλονιστικό αγώνα ο Κροάτης κατάφερε να νικήσει τον Πατ Ράφτερ με 6-3, 3-6, 6-3, 2-6, 9-7 και να κατακτήσει το μοναδικό του τίτλο στο Γουίμπλεντον. Ο νυν προπονητής του Νόβακ Τζόκοβιτς κατάφερε να φτάσει μέχρι το Νο 2 της παγκόσμιας κατάταξης, πανηγυρίζοντας συνολικά 22 τίτλους.

Την επόμενη χρονιά ο Άλμπερτ Κόστα κατόρθωσε να βγει νικητής στον «εμφύλιο» τελικό του Ρολάν Γκαρός. Ο τότε Νο 20 της παγκόσμιας κατάταξης αντιμετώπισε τον συμπατριώτη του Χουάν Κάρλος Φερέρο, που ήταν στο Νο 11. Ο αγώνας ήταν αμφίρροπος, με τον Κόστα να παίρνει τα δύο πρώτα σετ (6-1, 6-0), αλλά τον Φερέρο να μειώνει στο τρίτο σετ με 6-4. Στο τέλος όμως ο Κόστα ήταν πιο ψύχραιμος και πήρε τη νίκη με 6-3. Έτσι ο Ισπανός αναδείχθηκε νικητής του Γαλλικού Όπεν ανεβαίνοντας παράλληλα στο Νο 6 της παγκόσμιας κατάταξης, που ήταν το καλύτερο πλασάρισμά του.

Λίγους μήνες νωρίτερα είχε προλάβει να κάνει γνωστό το όνομά του ο Τόμας Γιόχανσον με την κατάκτηση του Αυστραλιανού Όπεν. Ο Σουηδός, ύστερα από δύο ώρες και 52 λεπτά, επιβλήθηκε του Ρώσου Μάρατ Σάφιν με 6-3, 6-4, 7-6 και πανηγύρισε τον πρώτο του μεγάλο τίτλο. Με αυτή νίκη ο Γιόχανσον κατάφερε να φτάσει μέχρι και το Νο 7.

Έπειτα από δύο χρόνια τη σκυτάλη πήρε ο Γκαστόν Γκαούντιο, ο οποίος σημείωσε μία συναρπαστική ανατροπή στον τελικό του Ρολάν Γκαρός το 2004. Απέναντι στο Νο 3 εκείνης της περιόδου, Γκιγιέρμο Κορία, ο Αργεντινός πήρε τη νίκη ύστερα από τρεις ώρες και 31 λεπτά. Τι και αν έχασε εύκολα τα δύο πρώτα σετ, ο Γκαούντιο βρήκε τα ψυχικά αποθέματα και σε συνδυασμό με τον τραυματισμό του αντιπάλου του στο τρίτο σετ έφτασε στην ανατροπή, παίρνοντας τη νίκη με 0-6, 3-6, 6-4, 6-1, 8-6. Ο πλέον 41χρονος παλαίμαχος είχε σημειώσει άνοδο το 2005 και είχε φτάσει μέχρι και το Νο 5 της παγκόσμιας κατάταξης.

Το 2009 ήταν η σειρά του Χουάν Μαρτίν ντελ Πότρο να κάνει το ίδιο απέναντι στον ασυναγώνιστο Φέντερερ, που εκείνη την περίοδο έδειχνε άτρωτος. Ο τότε νεαρός τενίστας είχε κάνει την έκπληξη στον τελικό του Αμερικανικού Όπεν, μιας και επικράτησε του Ελβετού με 3-2 σετ (3-6, 7-6, 4-6, 7-6, 6-2) ύστερα από τέσσερις ώρες. Ο Αργεντινός, που είχε καταφέρει να γράψει ιστορία με τον πρώτο τίτλο που κατέκτησε σε τουρνουά Γκραν Σλαμ, γνώρισε την καθολική αποθέωση από τους συμπατριώτες του, οι οποίοι είχαν κατακλύσει την πόλη Τάντιλ του Μπουένος Άιρες, προκειμένου να τον υποδεχθούν.

Επάνω σε ένα πυροσβεστικό όχημα ο θριαμβευτής του Αμερικανικού Όπεν γνώρισε την αποθέωση, με τον ίδιο να δηλώνει: «Δεν έχω λόγια να ευχαριστήσω τους χιλιάδες ανθρώπους που ήρθαν να με υποδεχθούν. Η Ταντίλ είναι η πόλη μου και δεν την αλλάζω για τίποτε άλλο στον κόσμο. Κατά τη διάρκεια του τελικού σκεφτόμουν εσάς». Ο Χουάν Μαρτίν ντελ Πότρο βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο Νο 128, έχοντας για υψηλότερη απόδοση το Νο 3 πριν από δύο χρόνια.

Το 2014 ακολούθησε η έτερη έκπληξη του Μαρίν Τσίλιτς που αναδείχθηκε νικητής στον τελικό του Αμερικανικού Όπεν εις βάρος του Κέι Νισικόρι με 3-0 (6-3, 6-3, 6-3).

Στον πρώτο του μεγάλο ραντεβού ο τότε 25χρονος τενίστας κατέκτησε τον τίτλο και έγινε μόλις ο δεύτερος Κροάτης που κατακτά έναν τίτλο Γκραν Σλαμ έπειτα από 13 χρόνια. Η καλύτερη θέση που έχει πάρει μέχρι και σήμερα στην παγκόσμια κατάταξη είναι το Νο 3 τον Ιανουάριο του 2018.

Τη λίστα κλείνει ο Σταν Βαβρίνκα χάρη στην κατάκτηση του Αυστραλιανού Όπεν την ίδια σεζόν. Παρά το γεγονός πως ο Ραφαέλ Ναδάλ αποτελούσε το μεγάλο φαβορί, ο Ελβετός έκανε τη διαφορά και πανηγύρισε τη νίκη στον τελικό με 3-1 (6-3, 6-2, 3-6, 6-3), νικώντας έτσι πρώτη φορά τον Ισπανό και ταυτόχρονα έναν τίτλο Γκραν Σλαμ. Μάλιστα εκείνη τη χρονιά ο Βαβρίνκα αποτέλεσε τον πρώτο τενίστα που κέρδισε τους Ναδάλ και Τζόκοβιτς στην ίδια διοργάνωση. Ύστερα από το Αυστραλιανό Όπεν του 2014, ο 35χρονος τενίστας κατέκτησε το Γαλλικό Όπεν του 2015 και το Αμερικανικό Όπεν του 2016. Το 2014 κατάφερε να αναρριχηθεί στο Νο 3 ενώ στην τωρινή κατάταξη βρίσκεται στο Νο 17.

Πλέον περιμένουμε με μεγάλη προσμονή τη νέα γενιά που έχει κάνει ήδη αισθητή την παρουσία της και δείχνει πως μπορεί να κατακτήσει έναν τίτλο Γκραν Σλαμ, εκθρονίζοντας τους τρεις μεγάλους του παγκόσμιου τένις, οι οποίοι μέχρι και σήμερα βρίσκονται στην κορυφή του αθλήματος αποτελώντας παράδειγμα προς μίμηση.