Κύριε Μαυρωτά, άλλη ιστορία το Ευρωπαϊκό του Ολυμπιακού στη Βουδαπέστη!

Ο Γιώργος Μαυρωτάς κλήθηκε να μιλήσει για τον θρίαμβο του Ολυμπιακού στη Βουδαπέστη και την κατάκτηση της LEN Euroleague. Ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού, λοιπόν συνέκρινε το Ευρωπαϊκό των κοριτσιών του Χάρη Παυλίδη με αυτό της Βουλιαγμένης το 1997.

«Είναι αναμφίβολα μια μεγάλη επιτυχία που παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις επειδή ο Ολυμπιακός είχε μόνο Ελληνίδες παίκτριες στο δυναμικό του, όπως κι εμείς το 1997 όταν κατακτήσαμε το ευρωπαϊκό κύπελλο με την Βουλιαγμένη, ενώ η επιτυχία της Βουδαπέστης ήρθε κάτω από αντίξοες συνθήκες για τον Ολυμπιακό λόγω της πανδημίας, οι οποίες όμως συνθήκες αντιμετωπίστηκαν με επιτυχία από τις Ελληνίδες πολίστριες» τόνισε ο ΓΓΑ στο pisina.net.

«Το θεωρώ πολύ σημαντικό για δύο λόγους: Καταρχήν έδειξε ότι μέσα στην πανδημία ο ελληνικός αθλητισμός μπορεί όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά να φτάσει και σε κορυφές, αρκεί να υπάρχει οργάνωση, έλεγχος και πειθαρχία. Κατά δεύτερο, η αμιγώς ελληνική ομάδα δείχνει την άνοδο του ελληνικού γυναικείου πόλο και μου θύμισε τη δική μας κατάκτηση του πρώτου Ευρωπαϊκού τίτλου το 1997 μόνο με Έλληνες παίκτες. Αν σκεφτούμε και το νεαρό της ηλικίας των παικτριών είναι και ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα για το μέλλον», η δεύτερη τοποθέτηση στο BN Sports.

Το Ευρωπαϊκό του Ολυμπιακού, κύριε Μαυρωτά είναι μια άλλη ιστορία. Όπως έγραψε εύστοχα το «ΦΩΣ» την Τρίτη του Πάσχα: «ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ. Η ΚΟΥΠΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ».

Ο Χάρης Παυλίδης έχει στο ρόστερ του ΜΟΝΟ Ελληνίδες ενώ η Βουλιαγμένη το 1997 είχε 12 Έλληνες σπουδαίους πολίστες αλλά και ένα...κομπιούτερ από τη Σερβία! Τον Πέταρ Τρμπόγεβιτς; Δεν ήταν στην ομάδα της Βουλιαγμένης το 1997 ο Σέρβος διεθνής άσος;

Φυσικά και ήταν. Φυσικά και έχασε μεγάλο μέρος της σεζόν λόγω ενός σοβαρού προβλήματος υγείας – για όσους θυμούνται – αλλά ήταν στο ρόστερ και μιλάμε για έναν παίκτη που τα έκανε όλα.

Συνεχίζουμε... Εδώ μιλάμε για Ευρωλίγκα και όχι για Κύπελλο Ευρώπης. Εδώ μιλάμε για ένα Ευρωπαϊκό τρόπαιο που κατακτήθηκε στη Μέκκα της Παγκόσμιας Υδατοσφαίρισης, τη Βουδαπέστη, με την ομάδα του Πειραιά να κερδίζει δύο ομάδες (Ουίπεστ, Ντουναϊσβάρος) μέσα στη χώρα τους!

Μόνο η πανίσχυρη Οριζόντε Κατάνια (η Ιταλική ομάδα που μετρά οκτώ πρωταθλητριών στις γυναίκες) στο παρελθόν έχει πανηγυρίσει τίτλο σε άλλη χώρα, κερδίζοντας μάλιστα στην τελική φάση δυο ομάδες που έπαιζαν εντός συνόρων.

Η μεγάλη διαφορά με τον Ολυμπιακό του 2021 είναι πως η Κατάνια του 2004 είχε στο ρόστερ και ξένες πολίστριες! Το 2004 λοιπόν η τελική φάση του Τσάμπιονς Καπ, όπως λεγόταν τότε, διεξήχθη στον Λαιμό. Στην έδρα της Βουλιαγμένης, με τη συμμετοχή και του ΑΝΟΓ αλλά και της Ουγγρικής Ντουναϊσβάρος.

Τότε το σύστημα ήταν διαφορετικό και όλοι έπαιζαν με άλλους και δεν είχαμε ημιτελικούς και τελικούς. Στην πρεμιέρα λοιπόν της τελικής φάσης στις 7/5/2004, η Οριζόντε Κατάνια κέρδισε 6-4 τη Γλυφάδα και μία ημέρα μετά νίκησε 10-6 και τη Βουλιαγμένη στο Λαιμό. Η Κατάνια που είχε στο ρόστερ τους τις εξαιρετικές Ουγγαρέζες Πέλε, Ντράβουζ και όλη την Εθνική Ιταλίας, λίγο έλειψε την τρίτη ημέρα των αγώνων να χάσει το τρόπαιο αλλά νίκησε στον ξαφνικό θάνατο την αδιάφορη Ντουναϊσβάρος με 11-10 (8-8 κανονική διάρκεια, 10-10 παράταση).

Η Βουλιαγμένη το 1997 αντιμετώπισε τη Ρόμα σε διπλούς αγώνες και ο επαναληπτικός στο ΟΑΚΑ είχε 10.000 κόσμο στο κλειστό.

Φανταστείτε να έπαιζε ο Ολυμπιακός με 10.000 οπαδούς του κόντρα σε Ουίπεστ, Ντουναϊσβάρος σε ένα φάιναλ φορ στην Ελλάδα. Θα είχε γίνει η απονομή πριν ακόμη ξεκινήσει η παρουσίαση...

Ατυχής η σύγκριση από τον Γενικό Γραμματέα Αθλητισμού, Γιώργο Μαυρωτά. Γιατί, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Ολυμπιακού, αυτή την εποχή και υπό από αυτές τις συνθήκες είναι το πιο Θρυλικό – μέχρι το επόμενο φυσικά.

Εκτός κι αν το 1997 ήταν κλειστές οι πισίνες και είχε μπει «λουκέτο» στο πρωτάθλημα για 4-5 μήνες!

Εκτός κι αν το 1997 οι αθλητές ήταν υποχρεωμένοι να φοράνε μάσκες και να έχουν έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής αλλά και ένα μόνιμο άγχος, γνωρίζοντας πως εάν προσβληθούν από τον κορονοϊό μπορεί να τελειώσουν τα πάντα...