Τα «αγκάθια» παραμένουν

Κι αυτό δείχνει τη μεγάλη κατρακύλα του στον ευρωπαϊκό χάρτη, τη στιγμή που παράγοντες των ΠΑΕ, η ΕΠΟ, η Super League παραμένουν θεατές στα γεγονότα και στα τεράστια προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου προστίθενται σεζόν με σεζόν κι άλλα...

Τελευταίο επεισόδιο αντιπαράθεσης των παραγόντων αποτελεί η έρευνα της Ιντερπόλ για τα στημένα παιχνίδια και το παράνομο στοίχημα. Μια υπόθεση που μέχρι τώρα φέρεται να εμπλέκει 5 προέδρους της Super League και 10 της Super League 2. Και αντί όλοι να σκύψουν με ειλικρίνεια πάνω στο πρόβλημα, «σκοτώνονται» για το ποιος ενδιαφέρεται περισσότερο από τον άλλον για «καθαρό» ποδόσφαιρο! Μιλάμε για υποκρισία τέτοια, που δεν πείθει ούτε τους πιο «αρρωστημένους» οπαδούς. Αντίθετα, καλλιεργούν σύγχυση γύρω από τη «βρόμικη» υπόθεση, μπερδεύουν και μπερδεύονται στα πόδια των διωκτικών αρχών, διχάζουν την κοινή γνώμη και το μόνο που καταφέρνουν είναι να μη βγει στο τέλος άκρη και να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Δεκάδες τα δεδικασμένα σε τέτοια σκάνδαλα στο παρελθόν. Με επιχείρημα ότι «αφού δεν τους έπιασαν την ώρα που έδιναν τα λεφτά, δεν υπάρχει κάτι μεμπτό»! Ρωτήστε και τους ίδιους τους παράγοντες, κάτι θα ξέρουν από αυτά. Άλλωστε, σχεδόν όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουν, στην ίδια στάνη παίζουν και το ίδιο γάλα παράγουν, όπως έλεγε κάποτε και μια ψυχή και νυν πρόεδρος…

Αντί να καθίσουν -όχι για το τυπικό της υπόθεσης- και να πάρουν αποφάσεις για το πώς θα πορευτούν, ώστε να σταματήσουν επιτέλους η τοξικότητα και η σκυλομαχία μέχρις εσχάτων, επιμένουν στα εύκολα. Δηλαδή ενδιαφέρονται μόνο για το επικοινωνιακό κομμάτι της υπόθεσης. Να δείξουν δηλαδή πόσο (δήθεν) νοιάζονται για την εξυγίανση αντί να βάλουν το μαχαίρι βαθιά στο κόκαλο. Και επιμένουν σε πομπώδεις δηλώσεις και ανούσιες ανακοινώσεις για να δείξουν τάχα την έννοια τους για ένα «καθαρό» ποδόσφαιρο. Ονόματα δεν λέμε … Όμως, με όσα έχουν γίνει, γίνονται και θα συνεχίσουν να γίνονται στον χώρο, ο κατήφορος δεν θα έχει τέλος. Και ο κατήφορος αποτυπώνεται ξεκάθαρα στην 20^ή θέση στην Ευρώπη. Εκεί όπου αναδεικνύονται όλες οι αδυναμίες των ελληνικών ομάδων που πασχίζουν να ξεπεράσουν ομάδες από χώρες... υπερδυνάμεις στο ποδόσφαιρο, όπως την Κύπρο, την Αρμενία, τη Σλοβακία, τη Βουλγαρία, τα Φερόε, το Γιβραλτάρ και ολοένα μας απασχολεί η καλή πορεία των ομάδων μας για να ανέβουν στη γενική κατάταξη, λέει… Μπούρδες! Πέρα από σποραδικές επιτυχίες, όμως, τίποτε άλλο.

Και φτάνουμε να πανηγυρίζουμε προκρίσεις σαν αυτές του ΠΑΟΚ και του Άρη που με την ψυχή στο στόμα ξεπέρασαν την Μπεϊτάρ και την Αραράτ. Όμως, τώρα έρχονται τα δύσκολα. Και δεν έχουν δα να αντιμετωπίσουν μεγαθήρια. Μαρσέιγ και Ντιναμό Κιέβου ήταν κάποτε θηρία. Τώρα φαντάζουν μεγαθήρια μόνο για τις δικές μας ομάδες. Η Ντιναμό Ζάγκρεμπ, η Γκενκ και η Χάιντουκ τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 θα μας τρόμαζαν. Τώρα, που δεν τρομάζουν, δεν μπορούμε παρά να τις υπολογίζουμε σαν θηρία, για τον απλούστατο λόγο ότι ο πήχης για την Ελλάδα έχει πέσει κατακόρυφα. Και το ερώτημα είναι αν μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη, αν δεν λυθούν πρώτα τα πολλά «αγκάθια» εντός συνόρων...