Το μεγάλο τραγούδι που ερμήνευσε ο Καζαντζίδης με καθυστέρηση λίγων χρόνων

Τραγούδια του λαού ζυμωμένα με εμπειρίες σκληρής ζωής που οι σημερινοί άνθρωποι δεν διανοούμαστε. Συνθέτες, στιχουργοί, τραγουδιστές και μουσικοί που καταθέτουν την ψυχή τους στα λαϊκά τραγούδια που όλους μας εκφράζουν και όλοι τα τραγουδάμε περισσότερο ή λιγότερο.

Ο Κώστας Βίρβος μιλά για το τραγούδι «Της Γερακίνας Γιος»

Με χτύπησαν - από τότε έχω στο κεφάλι ένα σημάδι από βούρδουλα που κατέληγε σε σφαιρίδιο - και με έριξαν στην απομόνωση. Μέσα εκεί υπήρχε άλλος ένας. Υπήρχε κι ένα κούτσουρο. Πονούσα σε όλο μου το κορμί. Του λέω: «Σε παρακαλώ, να ξαπλώσεις πάνω στο κούτσουρο κι εγώ πάνω στο σώμα σου;» Έτσι κι έγινε. Από αυτό το περιστατικό εμπνεύστηκα το: «Ούτε στρώμα να πλαγιάσω, ούτε φως για να διαβάσω...» που γράφω στη «Γερακίνα». Μετά από πολλά χρόνια, τηλεφωνώ στο Βασίλη Τσιτσάνη, του λέω πως έχω κάποιους στίχους για ένα τραγούδι, τους διαβάζω, και μου λέει πως θα με πάρει τηλέφωνο, να μου πει τι θα κάνει. Και όντως, μου τηλεφωνεί μετά από λίγο, και μου αναφέρει πως το ετοίμασε το τραγούδι και στο τηλέφωνο μού το παίζει. «Ωραίο! Να το δώσουμε να το πει ο Στέλιος Καζαντζίδης», του λέω. Και μου απαντάει: «Τί λες ρε; Την ψυχή μου την ίδια θα δώσω...»

Η πρώτη εκτέλεση ανήκει στον ίδιο τον Τρικαλινό συνθέτη και μόνο αρκετά χρόνια αργότερα το ερμήνευσε ο Στέλιος Καζαντζίδης.