Γιώργος Μασούρας: Από την Κεχρινιά, τα κατσίκια και τη φανέλα του Στολτίδη, κορυφαίος του Ολυμπιακού

Έχω ένα μεγάλο ρεπορτάζ για τον Γιώργο Μασούρα, με γεγονότα στο παρασκήνιο τα οποία έμαθα. Αυτά τα γεγονότα θα εξηγήσουν πώς αυτό το παιδί έφτασε στην κορυφή, ενώ βολόδερνε στη Γ' Εθνική σε ηλικία που άλλοι ήδη έπαιζαν στη Σούπερ Λιγκ. Στα 20 του ήταν ακόμα στη Γ' Εθνική με τον Ηλυσιακό.

Πρώτα απ' όλα να σημειώσω τούτο, χωρίς να μπούμε σε ανάλυση των αριθμών: ο Μασούρας έχει σκίσει ως Έλληνας εξτρέμ στον Ολυμπιακό, είκοσι χρόνια έπρεπε να περάσουν για να ξαναβρεί ο Ολυμπιακός σκόρερ Έλληνα σε αυτήν τη θέση. Ο τελευταίος ήταν ο Στέλιος Γιαννακόπουλος. Μιλάμε για μια γενιά!

Και από τους ξένους που περάσανε και ακριβοπληρώθηκαν τα τελευταία χρόνια μόνο δύο σε αυτήν τη θέση έβαζαν τα γκολ που βάζει ο Μασούρας, ο Μιραλάς την πρώτη του φορά (όχι τη δεύτερη που ήταν χάλια) και ο Γκαλέτι. Και δεν σκοράρει ο Μασούρας μόνο σε εύκολα ματς αλλά και στα ντέρμπι, ειδικά στα ντέρμπι, καθώς και στην Ευρώπη.

Στολτίδης στο ΦΩΣ για Μέλμπεργκ και Γκαλέτι: «Τι άλλο να ζητήσεις, ρε φίλε!»

Πάμε τώρα να δώσουμε το ρεπορτάζ. Προσπαθώντας να μην το κάνω «μελό», όμως μερικές φορές η πραγματικότητα είναι «μελό»…

Κατ’ αρχάς, να κάνω μία χρονική υπέρβαση, έχει σημασία: όταν ο Μασούρας ήρθε στον Ολυμπιακό από τον Πανιώνιο, λίγοι τον πίστευαν και ο ίδιος ήταν πολύ ψαρωμένος! Διότι πρόκειται για πραγματικά καλό παιδί, σεμνό παιδί, ευαισθητοποιημένο και σε κοινωνικά ζητήματα, όχι κάνας τσόγλανος σαν μερικούς που έχουμε δει κατά καιρούς. Τον έπιασε λοιπόν ο Μαρτίνς και του είπε: «Να ξέρεις, εδώ ήρθες για να παίξεις! Δεν ήρθες απλώς για να είσαι στο ρόστερ. Δούλεψε όπως πρέπει, εγώ σε υπολογίζω για να παίξεις στον Ολυμπιακό».

Και πραγματικά έπαιξε στον Ολυμπιακό. Γρήγορα μπήκε στην εντεκάδα. Και ας γκρίνιαζε στις αρχές ο κόσμος και ας πέρασε ένα δύσκολο διάστημα. Ο προπονητής κάτι είχε δει σε αυτόν από τότε που έπαιζε στον Πανιώνιο. Τι είχε δει; Το πιθανολογώ αυτό, δεν το γνωρίζω: το ότι ο Μασούρας είχε το εύκολο γκολ και το ότι έτρεχε και μάρκαρε τον αντίπαλο μπακ, δεν ήταν τεμπέλης. Το παιδί αυτό πάντα έτσι έκανε, ακόμα περισσότερο βέβαια στον Ολυμπιακό, αλλά και στον Πανιώνιο δεν παραμελούσε τα αμυντικά του καθήκοντα, γιατί είναι φιλότιμος. Πολύ φιλότιμος. Αυτό το εκτίμησε ο Μαρτίνς.

Ο τρόπος που στήριξε ψυχολογικά τον Μασούρα ο προπονητής ήταν πολύ σημαντικός. Διότι ο Έλληνας ποδοσφαιριστής δεν πίστευε πολύ στον εαυτό του. Επειδή ήταν Ολυμπιακός από μικρό παιδί, ένα παιδί που βοηθούσε τους γονείς του στα ζώα και στις ελιές, στα αιγοπρόβατα, ένα παιδί που έπαιζε μπάλα σε γήπεδο με βαρέλια για δοκάρια, ένα παιδί που για εκείνον ο Ολυμπιακός ήταν κάτι το υπερβατικό, το τεράστιο, δεν πίστευε ότι μπορεί να είναι βασικός στον Ολυμπιακό και να σκοράρει και να πανηγυρίζει.

Γι' αυτό πανηγυρίζει έτσι έντονα. Γι' αυτό μας δίνει στιγμές που έχουν λείψει στο σύγχρονο ελληνικό ποδόσφαιρο, δείχνοντας το σήμα του συλλόγου. Απέκτησε αυτοπεποίθηση με τη σκληρή δουλειά που έριξε και με τη στήριξη του προπονητή.

Ο Μασούρας ήταν Ολυμπιακός με αδυναμία στον Τζιοβάνι, τον γούσταρε πολύ, και μετά με αδυναμία στον Γκαλέτι και στον Μιραλάς. Μεγάλη αγάπη όμως είχε και στον Στολτίδη! Ο νονός της αδελφής του Γιώργου Μασούρα είχε ταβέρνα στον Πειραιά, στο Κερατσίνι, και του είχε φέρει δώρο την αυθεντική φανέλα του Στολτίδη! Είχε τρελαθεί ο μικρός τότε με αυτήν τη φανέλα.

Ο μπαμπάς του Γιώργου δεν πίστευε ποτέ ότι το παιδί του θα έφτανε τόσο ψηλά στο ποδόσφαιρο. Τον πίεζαν οι γονείς του να προχωρήσει στο σχολείο. Όμως υπήρχε ένας ξάδερφος του Γιώργου, ο οποίος ήταν από το ίδιο χωριό κι αυτός, την Κεχρινιά Αιτωλοακαρνανίας, Προκόπης Σαγανάς το όνομα, αυτός είχε φτάσει μέχρι την ομάδα του Αιγάλεω. Παρ' όλα αυτά οι γονείς του Γιώργου δεν πίστευαν και τον πίεζαν για τα μαθήματα.

Ήταν καλός μαθητής. Του άρεσε πολύ η Ιστορία. Ήταν δυνατός στη θεωρητική κατεύθυνση και μπήκε στο Παιδαγωγικό. Αυτό είχε στοχεύσει, γιατί την εποχή εκείνη υπήρχε απορρόφηση, έβρισκαν δουλειά οι δάσκαλοι. Με την κρίση και τα μνημόνια όμως σταμάτησαν να διορίζονται.

Το παιδί λοιπόν μεγάλωνε διαβάζοντας τα μαθήματά του, βοηθώντας τους γονείς του στα πρόβατα, στα κατσίκια, στις ελιές και λατρεύοντας το ποδόσφαιρο. Παλαιότερα είχαν και καπνά στο χωριό.

Έξω από το Δημοτικό Σχολείο στην Κεχρινιά ήταν μια αλάνα και εκεί έπαιζε μπάλα ο Μασούρας με τα άλλα παιδιά επί ώρες. Για δοκάρια είχαν βάλει βαρέλια!

Η ομάδα του χωριού δεν είχε γήπεδο και πήγαινε σε άλλο χωριό για να δώσει τους αγώνες της. Το χωριό του δεν είχε Γυμνάσιο και Λύκειο. Ξύπναγαν στις 6 το πρωί να πάρουν το λεωφορείο να πάνε στο Γυμνάσιο που υπήρχε σε διπλανό χωριό, στα Σαρδίνια. Και όσοι πήγαιναν στο Λύκειο έπρεπε να παραμείνουν στο λεωφορείο και να πάνε στην Αμφιλοχία! Εκεί υπήρχε μόνο Λύκειο.

Ο Μασούρας έχει τρεις αδερφές, οι δύο μεγαλύτερες, η μία μικρότερη. Είναι το μόνο αγόρι στην οικογένεια. Αυτός, όσο καλός κι αν ήταν στα μαθήματα, ό,τι κι αν του έλεγαν οι γονείς του, δεν φανταζόταν τον εαυτό του ότι θα έκανε κάτι άλλο εκτός από ποδοσφαιριστής!

Γιατί έγινε καλύτερος στον Ολυμπιακό; Δεν είναι μόνο η δουλειά που έχει ρίξει. Είναι και η πείρα. Έμαθε να κατανέμει τις δυνάμεις του. Να είναι πιο οικονομικός στα τρεξίματά του. Στις αρχές στον Ολυμπιακό έμπαινε και τα έδινε όλα - και ας έσκαγε και ας έβγαινε αλλαγή. Τώρα ξέρει πότε θα φουλάρει, πώς θα κατανείμει τις δυνάμεις του, πότε θα φύγει στον χώρο για το γκολ ή την ασίστ.

Βελτίωσε και τη σωματοδομή του και την αυτοπεποίθησή του και τα τρεξίματά του. Αλλά υπό ποια έννοια: έδειξε την πραγματική του ταχύτητα. Προσέχοντας με το μυαλό του κάτι που αμελούσε πριν, το ξεπέταγμα, τα πρώτα βήματα. Σκέφτεται την επόμενη φάση, την επόμενη γραμμή, πώς να σπάσει την άμυνα, δεν τον ενδιαφέρει το παλιό στυλ να πας τον αντίπαλο στην πλάγια γραμμή και να του κάνεις ντρίμπλες. Δεν είναι τέτοιο το στυλ του. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο μετράει πολύ το positioning, δηλαδή η θέση που θα πάρει για να σπάσει την αντίπαλη άμυνα, η κίνηση στον χώρο, η πάσα, το κοντρόλ, γιατί είναι όλοι γρήγοροι και έρχονται πάνω σου, αυτά μετράνε σήμερα.

Και έχει κάτι που μου αρέσει πιο πολύ απ’ όλα: την εκτέλεση με τη μία! Δεν το είχε πάντα αυτό. Φίλοι του που τον ξέρουν από μικρό απορούν γιατί ήταν διαφορετικό στυλ κυνηγού. Του ερχόταν η μπάλα και την κράταγε, πήγαινε να τους περάσει. Τώρα παίζει διαφορετικά. Και εκτελεί με τη μία.

Ο κορυφαίος που έχω δει με τα μάτια μου στην εκτέλεση με τη μία ήταν ο Ρομάριο. Έπιανε τους τερματοφύλακες στον ύπνο. Θέλει μυαλό αυτό για να το κάνεις. Ευτυχώς ο Μασούρας είναι ευφυές άτομο, πέρα από φιλότιμος.

Για τις φίλες τώρα αναγνώστριες που έχουν τρέλα μαζί του (βλέπω στα σόσιαλ μίντια τι γίνεται με γυναίκες οπαδούς του Ολυμπιακού), θα σας απογοητεύσω. Έχει σοβαρή σχέση με μια κοπέλα που είναι από το σχολείο μαζί της! Ζουν εδώ στην Αθήνα μαζί. Και θα πάνε για γάμο. Να προσέχετε, γιατί η κοπελιά ζηλεύει...

Τέλος, εκτός από Ολυμπιακός, ήταν και είναι Μίλαν από τις ομάδες στο εξωτερικό. Δεν πρόλαβε την πολύ μεγάλη Μίλαν με τους τρεις Ολλανδούς, αλλά πρόλαβε τη μεγάλη Μίλαν με Κακά, Σεβτσένκο, Ζέεντορφ. Δύο ομάδες αγαπούσε φανατικά, τον Ολυμπιακό και τη Μίλαν.