Χείμαρρος η Σία Αγγελίδου στο fosonline.gr: «Δεν προσέχουν το ποδόσφαιρο γυναικών…»

Με χαρακτηριστική ευθύτητα μίλησε αποκλειστικά στο fosonline.gr η Σία Αγγελίδου για την κατάσταση που βρίσκεται το ποδόσφαιρο γυναικών στην Ελλάδα, ενώ δεν έκρυψε πως δεν είναι αισιόδοξη για την ανάπτυξή του.

Η 29χρονη αμυντική ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο με τα αγόρια, αφού δεν υπήρχε Ακαδημία για κορίτσια, όμως είχε πάντα στήριξη στην προσπάθειά της. Είναι εδώ και χρόνια η αρχηγός των Σειρήνων Γρεβενών με τις οποίες έπαιξε πέρσι στην Α’ Γυναικών.

Η Αγγελίδου σκιαγράφησε την εμπειρία της αυτή και υπογράμμισε πως στις μικρές ηλικίες υπάρχει ταλέντο. Μίλησε επίσης για το περιβραχιόνιο της αρχηγού και τις ευθύνες που αυτό συνεπάγεται ενώ δήλωσε πως αν και θιασώτρια του ποδοσφαίρου του Γκουαρντιόλα, ο χαρακτήρας της είναι τύπου… Κλοπ!

Συνέντευξη στον ΣΤΑΥΡΟ ΛΙΩΣΗ

-Θα ήθελα ξεκινώντας να μου κάνεις μια αναδρομή στη σεζόν που πέρασε στην Α’ Εθνική, πώς τη βίωσες;

-Προσωπικά με την άνοδό μας πετύχαμε κάτι πάρα πολύ μεγάλο. Ξέραμε ότι η Α’ Εθνική σίγουρα θα ήταν διαφορετική από τη Β’ και τη Γ’ προφανώς, είναι υψηλότερο το επίπεδο. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι τα αποτελέσματα μας αδίκησαν πάρα πολύ. Όχι πως δεν ξέραμε τι έφταιξε απλώς προσωπικά θεωρώ ότι ήταν θέμα ατυχίας. Μπορούσαμε να σταθούμε στην κατηγορία και χάσαμε μια πολύ μεγάλη ευκαιρία.

-Πάνω σε αυτό που είπες, ότι ξέρετε τι έφταιξε, τι έφταιξε;

-Σίγουρα ήταν ένα πολύ μεγάλο θέμα ότι καθυστέρησαν να μπουν οι μεταγραφές. Δεν τις είχαμε στις πρώτες τέσσερις αγωνιστικές. Το αρχικό πλάνο ήταν να μπουν έγκαιρα οπότε η απώλεια αυτών των παικτριών έπαιξε το ρόλο της. Από εκεί και πέρα είχα και εγώ έναν τραυματισμό, έχασα αρκετά παιχνίδια. Ήταν λίγο περίεργος και ο ρόλος μου εμένα, οπότε έπαιξε και αυτό τον ρόλο του. Μετά κάποια πράγματα γενικότερα κακής διαχείρισης, ψυχολογίας. Και πήγε έτσι η χρονιά. Αδικήσαμε και εμείς τους εαυτούς μας.

-Πώς το εννοείς ότι ήταν περίεργος ο ρόλος σου;

-Τον ρόλο μου ως αρχηγό εννοώ. Είμαστε πολύ δεμένες με τα κορίτσια και όταν έσπασα το χέρι μου μας κόστισε. Κάπως τις κρατούσα μέσα στο γήπεδο, και από ψυχολογικής άποψης, και αυτό φάνηκε καθώς στα παιχνίδια που δεν ήμουνα χάσαμε ενώ μετά κάναμε «περίπατο». Ήταν πολλά, και εγώ ζορίστηκα και τα κορίτσια ζορίστηκαν. Η απουσία από τις προπονήσεις και από τα παιχνίδια…

-Σου είχαν κάνει και αφιέρωση οι συμπαίκτριές σου. Πώς το είχες υποδεχθεί αυτό;

-Αρχικά όταν έσπασα το χέρι μου, γιατί μόνη μου το έπαθα, οι συμπαίκτριές μου νόμιζαν ότι κάνω θέατρο. Το μόνο που τους είχα πει σε εκείνο το παιχνίδι ήταν «πάρτε το ματς», δεν ήθελα κάτι άλλο. Μεταξύ τους έλεγαν «τώρα πάμε να πάρουμε το παιχνίδι γιατί θα φάμε ξύλο από τη Σια».

«Με την αφιέρωση έκλαιγα όλη μέρα στο νοσοκομείο»

-Είχες βγει αλλαγή ή είχες συνεχίσει το παιχνίδι;

-Είχα ζητήσει αλλαγή γιατί δεν ήξεραν ότι είχα σπάσει τον καρπό μου. Με τα κορίτσια ζοριστήκαμε όλοι πάρα πολύ. Η αλήθεια είναι ότι επειδή το έσπασα εντελώς, το διέλυσα, και μου το έσπασαν άλλες δύο φορές, μου είχαν βάλει λάθος τον γύψο και πέρασα από μεγάλη ταλαιπωρία, συνέχισα και μπήκα και νωρίτερα ξεκάθαρα για τα κορίτσια. Δεν ήθελα να τις αφήσω. Όσο μπορούσα και ένιωθα ότι μπορώ και σωματικά να παίξω. Γιατί από τη διοίκηση και το τεχνικό επιτελείο δεν ήθελαν να παίξω. Όπως και οι γιατροί. Εγώ στον μήνα κι όλας μπήκα. Και μετά με την αφιέρωση έκλαιγα όλη μέρα στο νοσοκομείο.

-Στους τραυματισμούς σας ποιος καλύπτει τα έξοδα, εσείς οι ίδιες;

-Όχι, η ομάδα. Σε ο,τι χρειαστούμε, σε θέματα υγείας, στα πάντα. Υπάρχει ο γιατρός της ομάδας αλλά από εκεί και πέρα αν μια κοπέλα νιώθει ασφάλεια και θέλει τον γιατρό της, που μπορεί να είναι στη Θεσσαλονίκη π.χ., πάλι η ομάδα θα το καλύψει.

-Να εικάσω πως είναι δίπλα σας και ο ΠΣΑΠΠ και η ΕΠΟ;

-Ναι είναι δίπλα μας. Μας στηρίζουν όλοι. Εάν μια παίκτρια υποστεί κάποιον σοβαρό τραυματισμό σε αγώνα τότε η ΕΠΟ στέλνει ένα ποσό. Γενικότερα και σε θέματα ασφάλειας κλπ πάλι ο ΠΣΑΠΠ είναι ενεργός.

-Πρόσφατα η ΕΠΟ έθεσε σε εφαρμογή το στρατηγικό της πλάνο για την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου γυναικών. Έχετε κάποια σχετική ενημέρωση;

-Δεν γνωρίζω καθόλου. Συνήθως άλλα λένε και άλλα κάνουν. Όπως και για το πώς θα διαμορφωθούν οι κατηγορίες. Τελευταία στιγμή αποφασίζουν κάτι άλλο.

«Δεν θα χαρίσουμε τίποτα»

-Οι Σειρήνες Γρεβενών έχουν βλέψεις για άμεση επάνοδο στην κορυφαία κατηγορία;

-Σίγουρα. Πρόπερσι λέγαμε θέλουμε να ανεβούμε αλλά πάμε βήμα βήμα. Τώρα ξεκάθαρα η ομάδα θα πάει για την άνοδο, σίγουρα ο στόχος θα είναι αυτός. Δεν θα είναι ένας απλός στόχος, έχουμε πει πως θα δείξουμε πράγματα. Δεν θα χαρίσουμε τίποτα.

-Την τελευταία φορά ήσασταν και αήττητες στη Β’ Εθνική…

-Είχαμε πετύχει πολλές επιδόσεις. Ήμασταν αήττητες, δεν είχαμε δεχθεί γκολ εντός έδρας, είχαμε δεχθεί μόλις τέσσερα γκολ και τα δύο ήταν αυτογκόλ. Οπότε έχουμε βάλει και προσωπικούς στόχους.

-Πώς είναι να παίζεις σε μια ομάδα εκτός Αθήνας ή Θεσσαλονίκης. Τα Γρεβενά θα λέγαμε ότι είναι ένα μεγάλο χωριό.

-Είναι επαρχία. Κακά τα ψέματα είναι πολύ διαφορετικό γιατί δεν υπάρχουν παίκτριες, δεν υπάρχουν χορηγοί. Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Όπως και στην ομάδα μας το σύνολο των κοριτσιών είναι από αλλού. Έρχονται από Θεσσαλονίκη, από Κιλκίς, από Γιάννινα. Εγώ από Πτολεμαΐδα, άλλα κορίτσια από Κοζάνη. Γίνεται μια πολύ καλή προσπάθεια από τη διοίκησή μας, την απαρτίζουν πολύ καλοί άνθρωποι που αγαπάνε την ομάδα. Είναι δύσκολο το να έρθει κάποιος και να παίξει στα Γρεβενά. Παρόλα αυτά έχουμε δυνατή διοίκηση και για αυτό γίνεται ότι γίνεται.

-Ως παίκτριες αντιμετωπίζετε προβλήματα που οι παίκτριες των μεγάλων πόλεων δεν αντιμετωπίζουν;

-Το μόνο δύσκολο είναι η απόσταση. Όσο να’ ναι καταλαβαίνει κανείς πως για να πάμε και να πιάσουμε την απόδοση που πρέπει κάνουμε μια ώρα δρόμο. Είναι λίγο δύσκολο αυτό. Με καλή διάθεση όλα γίνονται.

-Γενικά το πρωτάθλημα πως το είδες; Έχει γίνει πιο ανταγωνιστικό;

-Γενικά ανταγωνιστικό είναι, αλλάζει σίγουρα το επίπεδο, είναι πιο ανεβασμένο. Αυτό που είδα προσωπικά είναι ομάδες που κάποτε ήταν καλές και πλέον δεν είναι. Από τη μια μπορεί να γίνονται βήματα προόδου όμως από την άλλη βλέπουμε δυνατούς συλλόγους όπως τα Τρίκαλα ή η Λάρισα που δεν μπορούν να σταθούν στην κατηγορία ενώ κάποτε ήταν πάρα πολύ δυνατές ομάδες. Παρόλο που εκείνες είχαν δύο και τρεις σεζόν στην Α’ Κατηγορία εμείς είτε τις κερδίζαμε είτε τις παίζαμε στα ίδια. Δεν ξέρω κατά πόσο ανεβαίνει το επίπεδο. Σίγουρα δεν συγκρίνονται η Α’ και η Β’, είναι καλό το επίπεδο αλλά από εκεί και πέρα νομίζω τη νέα χρονιά θα είναι πραγματικά δύσκολο το πρωτάθλημα στην Α’, θα είναι πιο ανταγωνιστικό.

-Πού οφείλεται η υποχώρηση των ομάδων αυτών; Χάνουν τις παίκτριές τους;

-Σίγουρα αυτό που αντιμετωπίζουν όλοι στο ποδόσφαιρο γυναικών είναι το οικονομικό. Από κει και πέρα δεν γνωρίζω τι προσφέρουν. Θεωρώ πως απουσιάζουν βασικοί πυλώνες και γίνεται αυτό. Αν έχεις μια δυνατή διοίκηση που σε στηρίζει και φροντίζει για το καλό των παικτριών, προφανώς και θα γίνει κάτι καλό. Εάν τώρα μια παίκτρια αυτά που πρέπει να πληρωθεί δεν τα παίρνει ή τα ιατρικά θέματα δεν τα καλύπτουν και υπάρχουν τέτοια προβλήματα προφανώς δεν μπορεί να σταθεί μια ομάδα έτσι.

«Δεν προσέχουν το ποδόσφαιρο γυναικών…»

-Εισπράττω πως δεν είσαι πολύ αισιόδοξη για την -άμεση τουλάχιστον- ανάπτυξη του ποδοσφαίρου γυναικών στη χώρα μας…

-Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι.

-Είναι σημαντικό αυτό γιατί είσαι μια έμπειρη παίκτρια, δεν είσαι κάποια παίκτρια που ξεκινάει τώρα, οπότε έχεις δει κάποια πράγματα…

-Έχω δει πράγματα. Και φίλες μου και συμπαίκτριές μου αλλά και αντίπαλες που κάνουμε παρέα τα ίδια λέμε. Κάποια στιγμή κάτι γίνεται αλλά δεν θεωρώ ότι προσέχουν το ποδόσφαιρο γυναικών.

-Παραμένει μεγάλο το χάσμα από τις χώρες του εξωτερικού; Και δεν αναφέρομαι στις μεγάλες χώρες όπως η Ισπανία ή η Αγγλία, αλλά σε χώρες στα «κυβικά μας».

-Είναι τεράστια η διαφορά. Και δεν θεωρώ ότι θα φτάσουμε ποτέ σε αυτό το επίπεδο.

-Λόγω γενικότερης νοοτροπίας ή λόγω παραγόντων;

-Θεωρώ από τους παράγοντες περισσότερο.

-Ο κόσμος σας έχει αγκαλιάσει; Έρχεται στο γήπεδο;

-Σε εμάς που είμαστε επαρχία ο κόσμος στηρίζει την ομάδα. Είμαστε πολλά κορίτσια που ερχόμαστε και από αλλού και έτσι θα μαζευτούν από τρεις και τέσσερις πόλεις να έρθουν. Αλλά ας πούμε στις ομάδες της Αθήνας, εκτός Παναθηναϊκού και ΑΕΚ, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο.

Στο κομμάτι της νοοτροπίας κάτι έχει γίνει. Ο κόσμος έχει αποδεχθεί ότι το να παίζει κάποια κοπέλα ποδόσφαιρο και το ποδόσφαιρο γυναικών είναι φυσιολογικό. Γιατί δεν υπήρχε παλιά. Εγώ όταν ξεκίνησα δεν υπήρχε αυτό το πράγμα, οπότε έχει αλλάξει η νοοτροπία προς το θετικό. Σε όλα τα άλλα είναι θέμα παραγόντων.

-Εσύ ξεκίνησες παίζοντας με αγόρια φαντάζομαι…

-Ναι με αγόρια σε ακαδημία.

-Σήμερα υπάρχουν ακαδημίες για κορίτσια ή ακόμη παίζουν με τα αγόρια;

-Όχι, υπάρχουν. Απλώς και πάλι για να σταθεί μια ακαδημία πρέπει να υπάρχουν δυνατοί παράγοντες από πίσω και δεν ξέρω κατά πόσο υπάρχουν ρομαντικοί σε αυτόν τον χώρο για να ασχοληθούν ώστε να βγει κάποιο αποτέλεσμα.

-Σε μεγάλο βαθμό μπαίνουν και «μέσα» φαντάζομαι. Δεν έχει αρκετά έσοδα το ποδόσφαιρο γυναικών ακόμα για να αποφέρει σταθερό κέρδος…

-Σίγουρα γιατί δεν το ξέρει ο κόσμος. Όμως νομίζω ότι εάν γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες, με τουρνουά, να εντάσσονται και να προβάλλονται περισσότερο και τα κορίτσια δεν είναι δύσκολο. Κυρίως όταν υπάρχουν ακαδημίες.

-Από ότι ξέρω εργάζεσαι παράλληλα. Πώς συνδυάζεις το ποδόσφαιρο με την εργασία;

-Όπως ανέφερα για εμάς που δεν μένουμε στα Γρεβενά δεν είναι εύκολο το να πας στη δουλειά και να πρέπει μετά να κάνεις μια μεγάλη απόσταση για να πας στην προπόνηση και να πιάσεις και καλή απόδοση. Υπό άλλες συνθήκες μπορεί το σώμα να απέδιδε καλύτερα, όχι πως δεν αποδίδει, απλώς είναι τι στόχο βάζεις. Σίγουρα δεν είναι εύκολο αλλά είμαι της άποψης ότι όταν κάνεις κάτι πρέπει να αφοσιωθείς 100%. Οπότε όσο κουρασμένος και να είσαι όταν πρέπει να κάνεις προπόνηση, θα κάνεις προπόνηση. Οφείλεις να το κάνεις, είναι και δουλειά σου αυτό το πράγμα.

-Την Εθνική Γυναικών πως τη βλέπεις, με την επάνοδο στη LeagueB;

-Καλά είναι όσα έχουν γίνει, είναι πολύ σημαντικά. Ήταν ένα πολύ μεγάλο βήμα.

Υπάρχει ταλέντο στην Ελλάδα όμως κάποια πράγματα δεν έχουν αλλάξει.

-Εξωαγωνιστικά;

-Ναι. Και δεν μιλάμε για ένα και δύο χρόνια, αλλά οκτώ εννέα δέκα χρόνια.

Δεν συζητώ πως είναι αξιόλογα τα κορίτσια και υπάρχουν και ποιοτικές παίκτριες. Γίνεται μια καλή προσπάθεια. Αυτό που πέτυχαν είναι πολύ καλό και μακάρι να υπάρχουν πάντα τέτοιες επιτυχίες.

«Τα νέα κορίτσια κάποια στιγμή θα ανταμειφθούν»

-Στις «μικρές» Εθνικές είναι προπονητής ο συντοπίτης σας, ο Γιώργος Παπακώστας. Πώς βλέπεις τη δουλειά που γίνεται σε Κορασίδες και Νεανίδες;

-Τα νέα κορίτσια κάποια στιγμή θα ανταμειφθούν πολύ γιατί υπάρχει πολύ καλό υλικό.

-Εσύ προσωπικά έχεις αντιμετωπίσει αντιδράσεις ή δυσκολίες;

-Δεν συνάντησα ποτέ αντιδράσεις. Είχα αποδοχή από τον κόσμο, δεν δυσκολεύτηκα. Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν ότι δεν υπήρχαν ομάδες όπως υπάρχουν τώρα. Εγώ έφτασα να παίζω με τα αγόρια και εάν δεν γινόταν ομάδα στη διπλανή πόλη ή στην παραδιπλανή δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσα να το συνεχίσω. Ήταν και η επιμονή μου κι όλας. Πλέον είναι πολύ πιο εύκολο, σχεδόν σε κάθε πόλη υπάρχει και ομάδα γυναικών.

-Εάν μπορούσες να πεις κάτι στον νεότερο εαυτό σου τι θα του έλεγες;

-Να μην έχει νεύρα (γέλια).

-Χρειάζεται και αυτό, επειδή είσαι και αρχηγός…

-Ε εγώ παραέχω… (γέλια)

-Σχετικά με τον ρόλο σου ως αρχηγός, κοίταξες ποτέ σε περιπτώσεις εμβληματικών αρχηγών όπως ο Στίβεν Τζέραρντ ή ο Φραντσέσκο Τότι ή σου βγήκε πηγαία;

-Η αλήθεια είναι ότι επειδή παρακολουθώ πάντα θαυμάζω τους καλούς παίκτες και φαίνονται κάποιοι ότι είναι ηγετικοί. Σε αυτό το κομμάτι θεωρώ ότι είναι θέμα χαρακτήρα να ηγηθεί κάποιος της ομάδας. Με σεβασμό εννοείται, επειδή είναι και κάπως εγωιστικό να αναλαμβάνεις αυτόν τον ρόλο. Ο αρχηγός πρέπει να παίρνει την ομάδα στις πλάτες του οπότε πρέπει να ξέρει να ηγηθεί. Δεν είναι καθόλου εύκολο.

«Πρέπει να μπορείς να επιβληθείς»

-Κατά τη δική μου άποψη έχουν εκλείψει από το σύγχρονο ποδόσφαιρο -τουλάχιστον στων ανδρών- οι μεγάλοι αρχηγοί, όπως ο Τζέραρντ που προανέφερα. Συμμερίζεσαι αυτή την άποψη;

-Συμφωνώ γιατί δεν υπάρχει σεβασμός αρχικά. Δεν είναι όλοι οι χαρακτήρες για να είναι αρχηγοί. Πρέπει να μπορείς να επιβληθείς. Η άποψή σου και τα λόγια σου να εισακούγονται, να υπάρχει σεβασμός, να ξέρεις ότι θα σε προστατεύσει, ότι είναι γνώστης. Να ξέρει να παίρνει πράγματα πάνω του. Στην ουσία πρέπει να κρατάς τις ισορροπίες από τον δικό σου εαυτό και όλη την ομάδα μέχρι τους διαιτητές, με τη διοίκηση, τον προπονητή, είναι πάρα πολλά.

-Πάμε λίγο πιο γενικά. Σου αρέσει το ποδόσφαιρο κατοχής αλά Γκουαρντιόλα ή η ένταση του Γιούργκεν Κλοπ;

-Σαν προπονητής μου αρέσει ο Γκουαρντιόλα, μου αρέσει αυτό το ποδόσφαιρο. Ως χαρακτήρας είμαι πολύ της έντασης η αλήθεια είναι…

-Οι προπονητές στο ποδόσφαιρο γυναικών έχουν δείξει ανώτατης ποιότητας ποδόσφαιρο; Έχουν βάλει τη σφραγίδα τους;

-Ναι. Είναι πολύ δυνατό το επίπεδο. Και τη Λιόν και τη Μπαρτσελόνα τις βλέπω, είναι πολύ ανεβασμένο το επίπεδο. Δηλαδή παίζουν στοχευμένο ποδόσφαιρο τακτικής με συνεργασίες και φαίνεται πάρα πολύ αυτό.

-Σε κουβέντες με τις Ελληνίδες διεθνείς μου έχουν πει πως το ποδόσφαιρο γυναικών δεν διαφέρει σε επίπεδο τεχνικής ή τακτικής από των ανδρών παρά μόνο στη σωματοδομή. Μάλιστα, λένε ότι οι γυναίκες αντιλαμβάνονται καλύτερα το παιχνίδι από τους άνδρες. Συμφωνείς;

-Έτσι είναι. Ισχύει ότι δεν διαφέρει το παιχνίδι παρά μόνο σε θέμα σωματοδομής. Το επίπεδο, ιδιαίτερα στις ομάδες που προαναφέραμε, είναι πάρα πολύ υψηλό.

Έχουν και ίση αντιμετώπιση. Στο εξωτερικό μια ομάδα γυναικών αντιμετωπίζεται όπως και των ανδρών.

-Κλείνοντας πες μου ποιες παίκτριες ξεχωρίζεις από τις σπουδαίες;

-Η Αϊτάνα Μπονματί μου αρέσει πολύ. Και η Πουτέγιας, αλλά η Αϊτάνα μου αρέσει πολύ, είναι ψύχραιμη, την έχω ξεχωρίσει.

-Από άνδρες ξέρω ότι ξεχωρίζεις τον Βινίσιους…

-Ένα κόλλημα το έχω… (γέλια)

-Θα πάρει και Χρυσή Μπάλα;

-Ε να μην πάρει; Είναι λίγο εριστικός αλλά είναι καλός!