Στέλλα Ντζάνη: Μια εργαζόμενη μητέρα που αγαπά και παίζει ποδόσφαιρο

Με αφορμή την Γιορτή της Μητέρας η Στέλλα Ντζάνη, ποδοσφαιρίστρια του Παναθηναϊκού, έγραψε στην ιστοσελίδα του ΠΣΑΠΠ για τον τρόπο με τον οποίο συνδυάζει την μητρότητα με το ποδόσφαιρο:

«Είμαι η Στέλλα, με καταγωγή από τη Ματαράγκα Αιτωλοακαρνανίας και το ποδόσφαιρο, όπως ευρύτερα ο αθλητισμός, ήταν και είναι για μένα ένας τρόπος ζωής. Προβάλει κλισέ να αναφέρω ότι από την πρώτη στιγμή που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν με μία μπάλα στα πόδια και έπαιζα ποδόσφαιρο με τα αγόρια, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα και έτσι μεγάλωσα.

Σε ηλικία μόλις 13 ετών οι γονείς μου με έγραψαν σε σύλλογο στίβου και μάλιστα από νωρίς φάνηκε πως διέθετα ταλέντο αφού άρχισα να φέρνω πολλές πανελλήνιες διακρίσεις και μετάλλια, στα αγωνίσματα των μεσαίων και μεγάλων αποστάσεων. Η πίεση του πρωταθλητισμού ήταν μεγάλη, όμως πάντα έβρισκα χρόνο να χαλαρώσω παίζοντας ποδόσφαιρο στη γειτονιά, στο σχολείο, ακόμη και σε μία ομάδα που πήγαινα κρυφά από τον προπονητή μου.

Κάπως έτσι άρχισε για εμένα το μαγικό ταξίδι στο χώρο του ποδοσφαίρου και πιο συγκεκριμένα από τις Ελπίδες Αγρινίου της γενέτειράς μου. Το 2006 ήρθα στην Αθήνα για σπουδές στα ΤΕΦΑΑ και μέσω μίας φίλης μου πήγα στην ομάδα της Δραπετσώνας που συμμετείχε στην Α’ Εθνική. Εκεί έμεινα για τρία χρόνια και εκείνο το διάστημα κλήθηκα για πρώτη φορά στην Εθνική μας. Συνέχισα στην Αίγινα, στον Οδυσσέα Γλυφάδας, στην Ολυμπιάδα Υμηττού και ύστερα από διάλειμμα ενός έτους λόγω της εγκυμοσύνης μου, πήγα στην Αθηναϊκή Αγίου Δημητρίου, μετά στη Γλυφάδα, στις Αβάντιδες και πλέον παίζω στην ομάδα της καρδιάς μου, τον Παναθηναϊκό.

Πλέον θεωρώ πως τίποτα δεν είναι δύσκολο ή ακατόρθωτο όταν το θες και το αγαπάς πολύ. Σίγουρα το να είσαι μητέρα, εργαζόμενη και αθλήτρια με υψηλές απαιτήσεις και στόχους δεν είναι εύκολο, αλλά σε καμία των περιπτώσεων δεν είναι ακατόρθωτο. Η απόφαση που πήρα να σταματήσω το ποδόσφαιρο και από την Εθνική μας ομάδα ώστε να γίνω μητέρα δεν ήταν η πιο εύκολη. Εγκειται στο τι θες από τη ζωή σου και τι στόχους βάζεις. Εμένα οι στόχοι μου μετά τον ερχομό του Χαρούλη μου δεν άλλαξαν πολύ, αφού πάντα ήθελα να παίζω σε υψηλό επίπεδο και να πρωταγωνιστώ με την ομάδα που αγωνίζομαι.

Το μόνο που διαφοροποιήθηκε ήταν οι προτεραιότητές μου και τα πάντα γίνονται πια με γνώμονα και κεντρικό πρόσωπο τον Χάρη, χωρίς αυτό να σημαίνει πως έβαλα το ποδόσφαιρο και τους προσωπικούς μου στόχους σε δεύτερη μοίρα. Υπάρχει ένα πρόγραμμα ώστε να γίνονται όλα. Σίγουρα όμως αυτό προϋποθέτει ελάχιστο ελεύθερο χρόνο και λίγη ξεκούραση, αφού οι απαιτήσεις πολλές…

Παιδί, σπίτι, σύζυγος, δουλειά και ποδόσφαιρο, αλλά με το σωστό προγραμματισμό μία γυναίκα όλα τα μπορεί. Οταν γίνεσαι μητέρα νομίζω πως βρίσκεις τον τρόπο να τα προλαβαίνεις όλα, ενώ έχω βοήθεια από τον σύζυγό μου και ένα… βολικό παιδί.

Ο συνδυασμός των παραπάνω μου επιτρέπουν να κυνηγάω τα όνειρα και τους στόχους μου.

Αν υπάρχει θέληση, πίστη και δουλεύεις σκληρά όλα μπορούν να γίνουν. Το να είσαι μητέρα δεν σου στερεί το δικαίωμα να έχεις φιλοδοξίες και στόχους στο ποδόσφαιρο.

Είμαι η Στέλλα, μία εργαζόμενη μητέρα που αγαπά και παίζει ποδόσφαιρο…»