Γιάννης Ταραλίδης: «Καλή δουλειά στην Κύπρο ο Κορμπεράν, να προσέξει ο Ολυμπιακός τον Απόλλωνα»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Όρεξη να έχετε να διαβάζετε ιστορίες από τον Ολυμπιακό τις οποίες έζησε ο Γιάννης Ταραλίδης με παικταράδες. Τον βρήκα στην Κύπρο και μου μίλησε για τον Απόλλωνα Λεμεσού. Είναι ο τεχνικός διευθυντής στις ακαδημίες του Ερμή Αραδίππου.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 16/8/2022

Νομίζω είσαι και προπονητής εκεί;

Ναι. Είμαι τεχνικός διευθυντής στις ακαδημίες Κ19 στον Ερμή Αραδίππου αλλά και προπονητής στην Κ15, στην Κ14, στην Κ13.

Πώς έμεινες στην Κύπρο τόσα χρόνια;

Το 2013 ήρθα στην Κύπρο, έπαιξα στη Σαλαμίνα λίγο καιρό και μετά πήγα στον Ερμή, έμεινα εκεί χρόνια. Πήραμε το Σούπερ Καπ που ήταν έκπληξη με γκολ δικό μου στο 95' από φάουλ. Με αντίπαλο τον ΑΠΟΕΛ, έμεινε στην Ιστορία. Ήταν το πρώτο Κύπελλο που κατέκτησε ο Ερμής. Μας ισοφάρισε ο ΑΠΟΕΛ στο 93' και έκανα εγώ το 2-1 στο 95'! Έπειτα ήμουν τεχνικός διευθυντής στην πρώτη ομάδα του Ερμή στην πρώτη κατηγορία.

Έχεις παντρευτεί Κύπρια;

Όχι, η γυναίκα μου είναι Κρητικιά, δεν αλλάζει (γελάει).

Γιατί παραμένεις στην Κύπρο;

Γιατί είναι καλύτερα εδώ από την Ελλάδα, Θέμη. Από όλες τις πλευρές. Οικονομικά είναι καλύτερα, για τα παιδιά είναι καλύτερα, οι συνθήκες, τα σχολεία. Η γυναίκα μου είναι αθλητικογράφος, εργάζεται σε τηλεοπτικό κανάλι και σε ραδιόφωνο, κάνει εκπομπή στην τηλεόραση για το Τσάμπιονς Λιγκ.

Τα παιδιά σου πόσο είναι;

Οι δύο γιοι μου είναι 11 και 14. Τους έχω μαζί μου στις ακαδημίες. Δεν θα τους πιέσω επειδή εγώ ήμουν ποδοσφαιριστής, αν το θέλουν θα προχωρήσουν.

Στον Ερμή ήταν ο Κορμπεράν.

Ναι, όταν ήρθα εγώ, είχε φύγει.

Τι ακούς εκεί για εκείνον; Τι λένε παράγοντες και παίκτες;

Καλός προπονητής. Έκανε καλή δουλειά εδώ. Έχω ακούσει καλά λόγια. Μετά πήγε στην Αγγλία.

Γιατί οι Κύπριοι έχουν εξασφαλίσει τρεις ομάδες σε ευρωπαϊκούς ομίλους, ενώ εμείς μόνο μία;

Αυτό είναι θέμα πραγματικά. Το κυπριακό ποδόσφαιρο μάς έχει φτάσει και μας ξεπερνάει. Έχουν ρίξει πολλά λεφτά εδώ σε αρκετές ομάδες, φέρνουν καλούς παίκτες και παίζουν καλό ποδόσφαιρο. Έχουν δυναμώσει ακόμα και ομάδες όπως η Πάφος, ο Άρης Λεμεσού, νέες δυνάμεις. Έχουν φτιάξει εγκαταστάσεις, γήπεδα, οργάνωση, σου μιλάω για εξαιρετικό επαγγελματισμό. Ακαδημίες επίσης. Έχουν πάει προς τα πάνω στην Κύπρο, ενώ στην Ελλάδα το ποδόσφαιρο κατεβαίνει.

Ο Ολυμπιακός άλλα χρόνια θα πέρναγε εύκολα τον Απόλλωνα Λεμεσού;

Ο Ολυμπιακός άλλων χρόνων θα πέρναγε με κλειστά μάτια, φίλε μου! Ο Ολυμπιακός τώρα χρειάζεται δυο τρεις παίκτες με προσωπικότητα. Δεν θα σου πω για Βαλμπουενά νεότερο, Ιμπαγάσα κ.λπ. πρόσφατους, θα σου πω για εκείνους που έζησα ως συμπαίκτες: Τζόρτζεβιτς, Γεωργάτο, Ριβάλντο, Τζιοβάνι, Καστίγιο, Στολτίδη, Τουρέ, τους είχα συμπαίκτες! Έμπαιναν στο γήπεδο και σήκωναν την ομάδα. Με τη Μακάμπι έβλεπα μόνο 11 φανέλες του Ολυμπιακού να κινούνται... Δεν το είπα αυτό για να μειώσω κανέναν, αλλά μάθαμε αλλιώς τον Ολυμπιακό. Δεν είναι εικόνα αυτή που αντιπροσωπεύει τον Ολυμπιακό. Λείπουν παίκτες να αναλάβουν πρωτοβουλίες στα δύσκολα. Έβλεπα το Καραϊσκάκη μισοάδειο, τι να θυμηθώ από τον πύρινο κόσμο του Ολυμπιακού, ζήσαμε τρομερές στιγμές.

Θυμήσου μία.

Ολυμπιακός-Λίβερπουλ 1-0 με γκολ του Στολτίδαρου! Κρεμόταν σαν τα σταφύλια ο κόσμος. Τρώγαμε πρόστιμο τότε επειδή έμπαιναν υπεράριθμοι και δεν είχαν πού να κάτσουν, κάθονταν μέχρι και στα κάγκελα και κρέμονταν τα πόδια τους κάτω. Ξέρω ότι ο κ. Μαρινάκης αγαπάει τον Ολυμπιακό, πιστεύω ότι με τον νέο προπονητή θα κάνει αυτά που πρέπει για να δούμε τον Ολυμπιακό καλύτερο. Αλλά ο κόσμος τον θέλει δυνατό στην Ευρώπη. Διότι ο Ολυμπιακός είναι τεράστιος σύλλογος και αξίζει να διακρίνεται στην Ευρώπη. O Ολυμπιακός, αν φτιάξει μεγάλη ομάδα και πάει καλά στην Ευρώπη, ακόμα και 100.000 γήπεδο να είχε θα το γέμιζε! Τα έχουμε δει παλιά.

Τι φταίει και οι ελληνικές ομάδες πάνε κάθε χρόνο και χειρότερα;

Δεν ξέρω ποιοι ασχολούνται και τι κάνουν κάτω από τους προέδρους. Οι πρόεδροι των ελληνικών ομάδων έχουν πολλά λεφτά, δεν είναι ότι δεν έχουν. Κάθε χρόνο όμως βλέπουμε τα ίδια και χειρότερα.

Στην Κύπρο έχει μπει και ρώσικο χρήμα στις ομάδες.

Ναι, πολύ. Έχουν δυναμώσει οι ομάδες, υπάρχει ανταγωνισμός, δεν είναι μόνο η Ομόνοια και ο ΑΠΟΕΛ πια. Είναι και ο Απόλλων Λεμεσού, η ΑΕΚ Λάρνακας, η Ανόρθωση, η ΑΕΛ, ο Άρης Λεμεσού, η Πάφος, ακόμα και η Σαλαμίνα, ο Ολυμπιακός Λευκωσίας οργανώνονται.

Πώς βλέπεις το ματς με τον Απόλλωνα Λεμεσού τώρα για τον Ολυμπιακό;

Είναι πολύ δύσκολο ματς, Θέμη, αυτό στην Κύπρο. Βλέπω και ακούω στην Ελλάδα ένα «εντάξει μωρέ». Προσέξτε! Ο Απόλλων έχει καλή ομάδα, άλλαξε προπονητή, πήρε με ωραίο ποδόσφαιρο το Σούπερ Καπ με την Ομόνοια, η οποία είναι πάντα μεγάλη ομάδα, έχει τον περισσότερο κόσμο και γι’ αυτό τους λένε εδώ «Κινέζους»! Αν χρειαστεί λεφτά η Ομόνοια, κάνει έρανο και σε μία μέρα τα μαζεύει από τον κόσμο της. Ο δε Ολυμπιακός Πειραιώς έχει προβλήματα, δεν είναι αυτός που ήταν. Τίποτα δεν δικαιολογεί να λένε στην Ελλάδα «εντάξει μωρέ» και να υποτιμάνε.

Ήσουν Ολυμπιακός πάντα;

Πιτσιρικάς ήμουν ΠΑΟΚ, είμαι από πάνω, από την Αριδαία, από ένα χωριό στην Έδεσσα, το Ριζοχώρι. Έφυγα πολύ μικρός όμως από το σπίτι μου, από τα 14-15 που πήγα στον Πανηλειακό. Ομαδάρα τότε ο Πανηλειακός, με σπουδαίο πρόεδρο τον κ. Σταυρόπουλο, μόλις είχε πουλήσει τον Τζόρτζεβιτς και τον Γιαννακόπουλο στον Ολυμπιακό, τον Βασίλη Λάκη στην ΑΕΚ. Αλλά είχαμε Γκώνια, Μαρίνο Ουζουνίδη, Ίλιτς, παικταράδες. Στον Ολυμπιακό πηγαίνοντας έγινα Ολυμπιακός. Δεν γίνεται να μη γίνεις Ολυμπιακός όταν βρεθείς στον Ολυμπιακό. Έζησα ιστορικές στιγμές στη Ριζούπολη και στο νέο Καραϊσκάκη στο οποίο μπήκαμε. Δεν θα ξεχάσω και τον Αλέφαντο...

Τι γνώμη έχεις για αυτόν;

Ο συχωρεμένος ήταν μορφωμένος στο ποδόσφαιρο. Όλους τους προπονητές στην Ελλάδα τούς έβαζε κάτω στις γνώσεις για το ποδόσφαιρο. Μπορεί να τον θεωρούσαν τρελό, αλλά σου μιλάω ειλικρινά, οι παίκτες ξέρουν, ήταν μεγάλος γνώστης. Ήταν άρρωστος με το ξένο ποδόσφαιρο, είχε πάει και είχε μελετήσει τη δουλειά μεγάλων προπονητών, είχε ένα τεράστιο βιβλίο με εκατοντάδες σημειώσεις και προπονήσεις μέσα. Θα έπαιρνε το πρωτάθλημα αν δεν ήταν ο Δούρος να μας αδικήσει στη Λεωφόρο.

Ο Τζιοβάνι τι έκανε στις προπονήσεις;

Θέμη μου, είμαι τυχερός που έζησα τέτοιους συμπαίκτες. Όχι μόνο παικταράδες, όχι μόνο προσωπικότητες αλλά και καλά παιδιά. Έπαιρναν τα λεφτά τους και τα τίμαγαν, έρχονταν δύο ώρες πριν στην προπόνηση να ετοιμαστούν και τα έδιναν όλα για να είναι σε καλή κατάσταση και να πάρουν πάλι πολλά λεφτά. Επαγγελματίες. Όχι όπως τώρα που βλέπεις κάποιους να φαίνονται σαν αδιάφοροι. Χαρακτήρες μιλάμε. Ο Τζιοβάνι, ο Ριβάλντο, ο Τζόρτζεβιτς, ο Στολτίδαρος που είχε Τζιοβάνι και Ριβάλντο μπροστά και έπρεπε να τρέχει για... τρεις! Εμείς ήμασταν μικροί και κάναμε λάθη.

Τι λάθη;

Εγώ και ο Καστίγιο είχαμε ένα παρεάκι και κάναμε λάθη που τα πληρώσαμε. Πειράζαμε όλον τον κόσμο, σκεφτόμασταν πότε θα τελειώσει η προπόνηση να πάμε για καφέ. Δεν ρίχνω ευθύνες σε άλλους, κάνω την αυτοκριτική μου που δεν έκανα καλύτερη καριέρα. Ο Καστίγιο για παράδειγμα είχε τρομερά προσόντα, δεν έχω ξαναδεί παίκτη να πηγαίνει με τόση ταχύτητα πάνω στον αντίπαλο και να έχει τέτοια ντρίμπλα κοφτή πάνω στην ταχύτητα. Αν είχε πιο ώριμο μυαλό, θα έπαιζε σε μεγάλες ομάδες της Ευρώπης. Τρομερό ταλέντο. Δεν πρόκειται να ξαναδούμε στον Ολυμπιακό τέτοιους παίκτες σαν αυτούς που είχα συμπαίκτες. Τους εκτιμώ πολύ και ας μην μπορούσα να παίζω βασικός - και πώς να έπαιζα με τέτοιους παικταράδες! Ο Στολτίδης ήταν παίκτης που… έτρωγε το χώμα. Πρώτα έτρωγε το… χόρτο και μετά το χώμα! Ένας τέτοιος χαφ σαν τον Στολτίδη λείπει πολύ από τον Ολυμπιακό.

Ωραία μου τα λες, Γιάννη.

Ε, φίλε μου, τα έζησα, δεν μπορεί κανείς να μου αλλάξει τη γνώμη ή να μου επιβάλει τη γνώμη του, τα έζησα από μέσα.

Και αγαπούσαν και την ομάδα αυτοί.

Ε, βέβαια, πάσχιζαν, αγαπούσαν την ομάδα, έπαιζαν και για τον κόσμο, για τη φανέλα, αυτό είναι το θέμα. Προσωπικότητες.

Πες ένα επεισόδιο, ξύλο να είχε πέσει πάνω στο πάθος.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ιστορία με τον Καστίγιο. Κερδίζαμε 4-1, ήθελε λίγα λεπτά να λήξει το ματς, αλλά θέλαμε να βάλουμε και πέμπτο γκολ. Στο Αιγάλεω. Παίρνουμε φάουλ έξω από την περιοχή, είμαι εγώ και ο Μπουλούτ πάνω στην μπάλα, η εντολή του Σόλιντ ήταν να το χτυπήσει ένας από τους δύο μας, ο Καστίγιο ήθελε όμως να το εκτελέσει. Γίνεται μια μανούρα με τον Μπουλούτ, ο Σόλιντ τσατίζεται με τον Νέρι, αλλά τη στιγμή που παίρνει φόρα ο Μπουλούτ έρχεται κρυφά ο Νέρι και το χτυπάει και βάζει γκολ! Τρελαθήκαμε όλοι. Ξέρεις τι έγινε μετά;

Πες.

Τρέχει ο Νέρι και πανηγυρίζει μόνος του, πάει στη Θύρα 7 και βγάζει τη φανέλα. Οι άλλοι παίκτες δεν τον ακολούθησαν. Τον έβριζαν ο Σούρερ, ο Ανατολάκης, πάμε μέσα στα αποδυτήρια, έγινε χαμός.

Έπεσε ξύλο;

Χαμός έγινε, τον περίμεναν ο Σούρερ με τον Ανατολάκη, εγώ τον υποστήριξα γιατί ήταν φίλος μου, έφαγα κι εγώ μπουκάλια στο κεφάλι μαζί του επειδή μπλέχτηκα, έγινε φασαρία και συνεχίστηκε ως το βράδυ!

Μιλάς τώρα με τον Καστίγιο;

Βεβαίως. Ο Μπάγεβιτς είχε πει «εσείς οι δύο, άμα δεν χωρίσετε, θα σας διώξω από τον Ολυμπιακό». Αυτό που δεν θα ξεχάσω επίσης ήταν στο «Άνφιλντ». Προηγούμαστε με Ριβάλντο 0-1, έχουμε στα χέρια μας την πρόκριση. Ήμουν στον πάγκο. Το γυρίζει η Λίβερπουλ, το κάνει 2-1 και με ρωτάει ο Μπάγεβιτς αν μπορώ να παίξω δεξί μπακ. Του λέω «μίστερ, δεν γίνεται, δεν την ξέρω τη θέση». Και βάζει τον Ρέζιτς. Κάνει ο Τζέραρντ το 3-1, αποκλειόμαστε και την άλλη μέρα έδιωξαν τον Ρέζιτς!

Η γνώμη σου για τον Μπάγεβιτς;

Ήταν ένας άνθρωπος με προσωπικότητα. Μόλις τον έβλεπες, σου έβγαζε σεβασμό. Και ήταν προπονητής που δεν έβλεπε ονόματα. Έβαζε όλους τους παίκτες να παίζουν. Δεν θα ξεχάσω το 3-0 στον τελικό Κυπέλλου με τον Άρη στην Πάτρα. Μου λέει «μικρέ, ξεκινάς βασικός». Όπως και στο ματς τίτλου στο Καυτανζόγλειο στο τέλος του πρωταθλήματος που θέλαμε μόνο νίκη για να πάρουμε το πρωτάθλημα. Με έβαλε βασικό. Νταμπλ είχαμε κάνει.

Πες καμία ιστορία από εκείνο το ματς. «Το γκολ του αιώνα» έγραφε τίτλο το «ΦΩΣ».

Είχε πολλή βροχή, δέκα πόντους νερό, και έπεφτε το ξύλο της αρκούδας εκεί μέσα! Στο τέλος του ματς ήρθε ο Νίκος με την τρομπέτα.

Σε διακόπτω, το καλύτερο παιδί αυτός.

Ναι, ήρθε ο Νίκος με την τρομπέτα και με τον Τσουκαλά, μπήκαν στα αποδυτήρια και άναψαν καπνογόνο! Ντουμάνιασε εκεί μέσα, αλλά κάναμε σαν τρελοί οι παίκτες με τους πανηγυρισμούς. Λαμπόγυαλο τα κάναμε. Το γκολ το είχαν βάλει... μισό μισό ο Ριβάλντο με τον Οκκά. Ένας Οκκάς που κάνει τρομερή δουλειά στην Κ17 της Εθνικής Κύπρου. Και εκεί που λέγαμε για παίκτες, να μην ξεχάσω τον Πάντο και τον Μαυρογενίδη. Ψυχάρες. Και παιδιά μάλαμα, ο Κωστούλας, ο Ανατολάκης… Τέτοιοι παίκτες, άλλοι ως κλάση, άλλοι ως ψυχάρες, δεν θα ξαναπεράσουν.