Όταν υποκλίνονται και φοβούνται οι αντίπαλοί σου

Η τύχη λένε είναι με τους δυνατούς... Μόνο που ο Ολυμπιακός δεν ήταν τυχερός στο αντάμωμα με την Αϊντχόφεν. Άτυχος ήταν. Με δύο δοκάρια στην Ολλανδία, με ευκαιρίες που δεν έπρεπε να χάσει στο Καραϊσκάκη και με έναν Χασάν να συνεχίζει το βιολί του.

Ο Αιγύπτιος το έχει πάρει απόφαση. Αφήνει πάντοτε το καλύτερο για το τέλος. Θα πρέπει πλέον να το βάλουμε βαθιά στο μυαλό μας. Το πιο φοβερό απ’ όλα πάντως, είναι ότι δεν μπορούν να τον αντιμετωπίσουν ή να τον πάρουν χαμπάρι οι αντίπαλοι αμυντικοί για το... παγωμένο αίμα που κρύβει στα τελευταία λεπτά των αγώνων.

Είναι μία συνήθεια που έχει γίνει λατρεία, είναι ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής, αυτός που θα ξελασπώσει στο φινάλε τον Ολυμπιακό και είναι δεδομένο ότι όταν μια μέρα φύγει από το λιμάνι, θα έχει μία ξεχωριστή θέση στην ιστορία του συλλόγου.

Η χθεσινή βραδιά θα μπορούσε να συγκριθεί με την περσινή στο Εμιρέιτς (σ.σ. μεγαλύτερος άθλος φυσικά ο περσινός απέναντι στην Άρσεναλ) ως προς τον τρόπο που ήρθε η πρόκριση. Στο Λονδίνο ήταν ο Ελ Αραμπί στο φινάλε της παράτασης, στην Ολλανδία ήταν ο Χασάν.

Παρακολουθώντας το παιχνίδι από τα δημοσιογραφικά θεωρεία και έχοντας ακριβώς μπροστά μας τους αναλυτές της PSV, διακρίναμε το άγχος στο πρόσωπό τους.

Στο δοκάρι του Καμαρά κουνούσαν το κεφάλι τους με προβληματισμό. Το ίδιο και στο δοκάρι του Φορτούνη. Λες και αντιλαμβάνονταν ότι κάτι θα στραβώσει στο τέλος, γιατί πολύ απλά ήξεραν τη δυναμική των Πειραιωτών, γιατί γνώριζαν ότι δεν θα συνεχιστεί για πολύ η ιστορία των δοκαριών.

Ο Ολυμπιακός πήρε μία πανάξια πρόκριση και μεγαλώνει διαρκώς το όνομά του στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Το δε μεγαλύτερο «παράσημο» για τους «ερυθρόλευκους» είναι ότι υποκλίνονται οι αντίπαλοί του με όλα όσα έχουν πετύχει τα τελευταία χρόνια.

Ο τεχνικός της PSV, Ρότζερ Σμιντ είπε ότι πανάξια προκρίθηκε ο Ολυμπιακός. Το ίδιο και οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές. Είπαν ότι «πρέπει να το αποδεχθούμε, το άξιζε»!

Δεν είναι εύκολο για μία ομάδα που έχει χάσει τη γη κάτω από τα πόδια της στο 88’, να βγάλει το καπέλο στον αντίπαλο. Παρά την πικρία τους, παρά την απογοήτευσή τους, παρά το συναίσθημα ότι έχασαν το εισιτήριο μέσα από τα χέρια τους, βρήκαν τα ψυχικά αποθέματα και παραδέχτηκαν ότι δεν ήταν άδικο το αποτέλεσμα και στάθηκαν στα λάθη που έκαναν κυρίως στο ματς του Φαλήρου.

Επίσης, αυτό που έχει καταφέρει ο Ολυμπιακός των τελευταίων ετών είναι ότι ποτέ δεν σε κουράζει, ποτέ δεν τον βαριέσαι. Συν τοις άλλοις, προσφέρει στους οπαδούς του μία ασφάλεια ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα βρει την άκρη και θα περάσει.

Πέρσι με την Γουλβς υπήρχε εκείνο το γκολ του Καμαρά που ακυρώθηκε ως οφσάιντ, αλλά και το ανόητο πέναλτι του Αλέν στον Ποντένσε που του στέρησαν την πρόκριση. Τον Φλεβάρη του 2020 έκανε το Εμιρέιτς και όλη την Αγγλία να παραμιλάει. Με την Μίλαν όλα όσα έζησαν οι φίλοι του Ολυμπιακού θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στην καρδιά τους.

Φέτος ο Χασάν επιφύλαξε συγκινήσεις στο Αϊντχόφεν. Δεν πλήττεις ποτέ! Ο Ολυμπιακός παίρνει προκρίσεις με κάθε τρόπο. Αλλά το κυριότερο είναι ότι δεν σταματάει ποτέ να ονειρεύεται. Κι αυτό είναι κάτι που το έχει κερδίσει με τη μαγκιά του, με τις επενδύσεις του, με το σπαθί του. Δεν το αποκτάς από τη μία μέρα στην άλλη...

ΥΓ: Επιτέλους! Κάποια στιγμή θα έπρεπε να πάρει και μία πρόκριση ο Ολυμπιακός με... ήττα.