«Μα, αφού δεν έπαιζε ο Άρης…»

Άλλοι αντέδρασαν, άλλοι στήριξαν, άλλοι αποτραβήχτηκαν από το γήπεδο, όλοι όμως περίμεναν αυτή τη στιγμή. Μιλώντας πρόσφατα με έναν φίλαθλο του Άρη, που όλα αυτά τα τέσσερα χρόνια δεν έχασε παιχνίδι στο Χαριλάου, μου είπε ότι δεν είδε ούτε ένα ματς της Super League και δεν παρακολούθησε ποτέ την Αθλητική Κυριακή. «Μα, αφού δεν έπαιζε ο Άρης», μου εξήγησε με ένα σκεπτικό που αν δεν είσαι οπαδός, δύσκολα μπορείς να καταλάβεις. Ο Άρης λοιπόν γύρισε στο σπίτι του.

Είναι μία από τις παραδοσιακά μεγάλες δυνάμεις του ελληνικού ποδοσφαίρου και είναι γεγονός πως έλειψε σε πολλούς τα τελευταία χρόνια. Αυτή τη φορά όμως θα πρέπει να επιστρέψει δυνατός για να μην ζήσει ξανά ανάλογες περιπέτειες. Ο Άρης της Super League, οφείλει πρώτα στον κόσμο του που καρτερικά περίμενε τέσσερα χρόνια, να είναι ξανά ισχυρός, μια ομάδα με υψηλούς στόχους, που να βάζει ψηλά τον πήχη, να απαιτεί, να διεκδικεί, να πρωταγωνιστεί. Σίγουρα δεν θα είναι εύκολα τα πράγματα. Υπάρχουν ομάδες που «ψήθηκαν» στην κατηγορία τα τελευταία χρόνια, που έχτισαν ομάδες με δυνατές βάσεις.

Γι’ αυτό και η διοίκηση του Άρη πρέπει να σχεδιάσει με απόλυτη ευθύνη και σοβαρότητα την επόμενη μέρα. Αν θέλει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των φιλάθλων του, αλλά και στις επιταγές της ιστορίας του, οφείλει να κάνει τα σωστά βήματα, έναν προς ένα. Να οργανωθεί διοικητικά, να κάνει σωστές αγωνιστικές επιλογές, να ανεβάσει το μπάτζετ, να φτιάξει μια ομάδα που να μπορεί να πρωταγωνιστήσει.

Η διοίκηση του Άρη έχει το λόγο από δω και πέρα να δράσει και οι φίλαθλοι να περιμένουν, όπως περίμεναν τόσο καιρό, μέχρι τον Αύγουστο, στο πρώτο επίσημο ματς της σεζόν. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχάσει κανείς, είναι αυτή την ομάδα, τους ποδοσφαιριστές, τον προπονητή, τον τεχνικό διευθυντή και όσους δοούλεψαν, για να βγάλουν τον Άρη από το αδιέξοδο. Στο επόμενο παιχνίδι με τον Πανσερραϊκό, τους αξίζει ένα γεμάτο γήπεδο και ένα ζεστό χειροκρότημα…