Ολυμπιακός: Μόνο υπερηφάνεια και ελπίδα
Η εμφάνιση των Νέων του Ολυμπιακού στο «Μαρακανά» ήταν παρουσία Θρύλου σε θρυλικό γήπεδο. Δεν υπάρχει χώρος για πίκρα, μόνο βλέμμα στο μέλλον. Και στο παρόν.
Ναι ήταν άδοξος ο τρόπος που έχασε ο Ολυμπιακός από τη Φλαμένγκο το παγκόσμιο τρόπαιο. Ναι, θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, να ήταν αλλιώς η κατάληξη, να είχε σηκώσει η ομάδα την κούπα. Και αυτή την κούπα, μετά από την ευρωπαϊκή.
Δεν είναι απλό να παρηγορήσει κανείς αυτά τα παιδιά που έφτασαν τόσο κοντά και εν τέλει άξιζαν να πανηγυρίσουν ξανά. Δεν χρειάζεται ωστόσο καμία τέτοια προσπάθεια. Παρηγοριά θα ήταν εάν έπρεπε να γίνει για μια ομάδα που είχε χάσει με μεγάλο σκορ και θα όφειλε το κλαμπ να τη στηρίξει. Εδώ δεν ισχύει αυτό.
Ο Ολυμπιακός κοίταξε στα μάτια την Φλαμένγκο με τους αστέρες που θέλει η ελίτ της Ευρώπης. Έπαιξε στα ίσα στο γήπεδό της, μπροστά στο φανατικό κοινό της και άξιζε/μπορούσε/έπρεπε να τη νικήσει.
Οι στιγμές δεν ήταν με το μέρος του μέσα στον αγώνα. Όχι μόνο το δοκάρι. Πολλές άλλες. Όμως δεν έχει σημασία, παρά μόνο ότι χάθηκε ένα τρόπαιο που θα κοσμούσε κι άλλο την ήδη το τελευταίο διάστημα λαμπρή διεθνή συλλογή. Και θα πήγαινε και αυτό μαζί, στην περιοδεία των άλλων σε ολόκληρη την Ελλάδα και όπου υπάρχουν Ολυμπιακοί. Δηλαδή παντού.
Αυτά τα παιδιά θα πρέπει να καταλάβουν από αυτό το παιχνίδι πόσο σπουδαίο ξετυλίγεται το μέλλον τους. Και από αυτό το παιχνίδι. Ο σύλλογος έχει ήδη καταλάβει το χρυσάφι που διατηρεί. Το προωθεί ήδη. Και αναπτύσσει κι άλλο αυτό το μοντέλο, με στόχο να διεκδικήσει και να πάρει ξανά τέτοια τρόπαια σε αυτές τις ηλικίες. Όπως φυσικά και σαν κι εκείνο της 29ης Μαΐου.
Ήταν στο Μαρακανά μια βραδιά γεμάτη κέρδη. Για χαμόγελο μετά το...«γαμώτο» του τρόπου που χάθηκε η νίκη.
