Ο Ολυμπιακός του 2023

Στα δύο ματς που ακολούθησαν τον απογοητευτικό αποκλεισμό στο Γιουρόπα Λιγκ από την Αταλάντα ο Ολυμπιακός έχει παρουσιάσει μια τελείως διαφορετική εικόνα. Κυρίως η ομάδα βγάζει έναν ενθουσιασμό, αποπνέει μια φρεσκάδα, η οποία τόσο της έλειψε, όχι μόνο στους αγώνες με τους Ιταλούς αλλά και στο μεγαλύτερο μέρος της φετινής σεζόν.

Μεταμορφώθηκαν προς το καλύτερο έστω και αργά οι «ερυθρόλευκοι»; Ένα τέτοιο συμπέρασμα θα ήταν τουλάχιστον υπερβολικό. Το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος παραμένει εξαιρετικά χαμηλό και τόσο ο ζόρικος ΟΦΗ όσο και ο φιλότιμος Αστέρας Τρίπολης δεν είναι φυσικά δυνατό να συγκριθούν με την Αταλάντα που πρωτοστατεί τα τελευταία χρόνια στη Σέριε A.

Το σημαντικό όμως είναι πως αυτή η (όποια) βελτίωση δεν δείχνει να είναι αποτέλεσμα ρέντας ή κάποιου μυστηριώδους μαζικού φορμαρίσματος, αλλά προέρχεται από μια συγκεκριμένη διαχείριση από πλευράς Πέδρο Μαρτίνς. Παίκτες-βαρίδια (ονόματα δεν λέμε, υπολείψεις δεν θίγουμε) κατέληξαν στην εξέδρα, ενώ δόθηκαν ευκαιρίες σε άλλους με περισσότερη όρεξη και έμπνευση.

Κορυφαίο φυσικά παράδειγμα ο Μάριος Βρουσάι, ο οποίος φαντάζει ικανός να καλύψει με τον καλύτερο τρόπο τη θέση-αχίλλειο πτέρνα όπως έχει εξελιχθεί για τους πρωταθλητές εκείνη του δεξιού μπακ. Αν προσθέσει κανείς μια σούπερ ταλαντούχα φουρνιά νέων που έρχεται με φόρα από τη δεύτερη ομάδα, συν κάποιες μεταγραφικές κινήσεις που λογικά θα γίνουν, βλέπουμε πως ίσως έχει αρχίσει να διαφαίνεται κάτι όμορφο στον Πειραιά.

Με το πρωτάθλημα να έχει κριθεί οριστικά, ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του έως το καλοκαίρι μόνο δύο τρία πραγματικά κρίσιμα παιχνίδια: τους δύο ημιτελικούς Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ και (στην περίπτωση που προκριθεί) τον τελικό με τον Παναθηναϊκό ή (αλήθεια, γιατί όχι;) τη Λαμία.

Πέρα από το γόητρο της κατάκτησης ενός αήττητου πρωταθλήματος για πρώτη φορά σε εθνική κατηγορία, ο Μαρτίνς έχει την άνεση να αξιοποιήσει τα πλέι οφ για να δοκιμάσει παίκτες και συστήματα για το μέλλον. Ουσιαστικά μπορεί να αρχίσει από τώρα να χτίζει τον Ολυμπιακό του 2023.