Μαέστρος Μαρτίνς, εκτελεστής Χασάν

Και ο Ολυμπιακός μπορεί να πανηγυρίζει μια τεράστια πρόκριση και να συνεχίζει και φέτος τον Μάρτιο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις όπως και πέρσι και μάλιστα απέναντι σε μια ομάδα με βαριά φανέλα και ιστορία, όμως έτσι όπως εξελίχθηκε το χθεσινό ματς, πέρα από τα καρδιακά επεισόδια που προκάλεσαν οι «ερυθρόλευκοι» της Ελλάδας στους οπαδούς τους, έδειξαν ότι το πάθημα «Ζάχαβι» στο πρώτο παιχνίδι δεν τους έγινε μάθημα και έμειναν από το πρώτο κιόλας ημίχρονο να κυνηγούν την πρόκριση, παρά το γεγονός ότι μπήκαν στο ματς με ένα 4-2 υπέρ τους.

Και κινδύνεψαν άμεσα να αποκλειστούν από το Γιουρόπα Λιγκ, από έναν παίκτη που τους έβαλε τέσσερα γκολ σε δύο παιχνίδια! Όμως για μένα, αυτή η πρόκριση δεν ανήκει τόσο στον από μηχανής θεό της τελευταίας στιγμής Αχμέντ Χασάν (ναι, το ξανάκανε στο φινάλε για πέμπτη φόρα σε Ελλάδα και Ευρώπη!), ούτε στον επικό Μαντί Καμαρά, αλλά στον πρωτομάστορα Πέδρο Μαρτίνς που ξέρει πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο να μεταμορφώνει την ομάδα του στα αποδυτήρια και να αλλάζει την εικόνα της όποτε αυτός θέλει.

Όπως έκανε και χθες το βράδυ με τις δύο αλλαγές στην ανάπαυλα, με όσα μπορεί να τους είπε στα αποδυτήρια και τους έβγαλε στον αγωνιστικό χώρο παθιασμένους και πεπεισμένους ότι όπως και να είχε θα έπαιρναν την πρόκριση. Και μπορεί τα δύο δοκάρια να του γύρισαν αρχικά την πλάτη, όμως η θεά τύχη τον αποζημίωσε στο φινάλε…

Ακόμα και η επιμονή του Πορτογάλου να μείνει ο Αιγύπτιος φορ στο λιμάνι λέει πολλά. Και ο Χασάν τούς αποζημιώνει όλους. Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός προκρίθηκε στους «32» το οφείλει στον Χασάν με το γκολ στις καθυστερήσεις με τη Μαρσέιγ. Ότι φτάνει στους «16» είναι και αυτό έργο του «Φαραώ» με γκολ πάλι στο τέλος.