O MV(illa)P μιας πορείας

Δεν ήταν καθόλου εύκολο να αντικατασταθεί το περασμένο καλοκαίρι ο Γκιγιέρμε. Έπρεπε να βρεθεί άμεσα παίκτης στη θέση του Βραζιλιάνου που να μπορούσε να αναπληρώσει την ικανότητά του στη λειτουργία και στην ισορροπία του παιχνιδιού του Ολυμπιακού.

Ο Γιαν Εμβιλά έδειξε από πολύ νωρίς ότι θα μπορούσε να το κάνει πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά από τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις. Δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο για να μπει στο «κόλπο». Η προσαρμογή έγινε πάρα πολύ γρήγορα κι ο Γάλλος μέσος αναντικατάστατος.

Στους πρώτους μήνες της παρουσίας του στον Ολυμπιακό, αντιλήφθηκε και ο πλέον αδαής το ηγετικό προσόν του έμπειρου μέσου σε κάθε τομέα. Ανασταλτικό και δημιουργικό. Δε χρειαζόταν το ματς με την PSV για να αποδειχτεί το μέγεθος της επιτυχίας αυτής της μεταγραφής, η οποία επαναλαμβάνω ότι έγινε υπό την πίεση της αντικατάστασης ενός ποδοσφαιριστή που είχε πετύχει πολλά με τον Ολυμπιακό.

Ο Εμβιλά προφανώς και δεν είναι πλέον μόνον ο επάξιος αντικαταστάτης του Γκιγιέρμε, είναι ένας παίκτης που έχει προλάβει σε μισή σεζόν στον Ολυμπιακό να αναδειχτεί σε πολυτιμότερο ποδοσφαιριστή της κορυφαίας ελληνικής ομάδας. Στο παιχνίδι με τους Ολλανδούς ξεπέρασε ακόμη και αυτή τη «διάκριση» που ήδη είχε κερδίσει.

Ο Εμβιλά ήταν αδύνατο να αγωνιστεί πριν από δύο 24ωρα. Όλα τα ρεπορτάζ και οι εκτιμήσεις εκεί είχαν καταλήξει. Ο Γάλλος απέδειξε ότι εκτός από σπουδαίος ποδοσφαιριστής είναι και προσωπικότητα ιδανική για ένα club με την ιδιοσυγκρασία του Ολυμπιακού. Ένας σύλλογος που αγαπά να γεννά ήρωες και να θαυμάζει τους ήρωές του.

Ο Εμβιλά όχι μόνον έπαιξε, αλλά για όσο άντεξε ήταν ξανά απόλυτος κυρίαρχος. Το γκολ που σημείωσε δεν ήταν απλώς εντυπωσιακό ή χρήσιμο για την ομάδα. Ήταν ιστορικό γιατί τόσα γκολ όσα στη μισή σεζόν του στον Ολυμπιακό δεν είχε βάλει ποτέ σε κάποια αγωνιστική περίοδο με καμία ομάδα του στο παρελθόν. Αλλά φυσικά για τον Εμβιλά δεν είναι το παν τα γκολ του, περισσότερα πια απ' όσα είχε βάλει ο Γκιγιέρμε στο ίδιο χρονικό διάστημα παρουσίας στην πειραϊκή ομάδα. Σε μερικούς μήνες. Το παν για τον Εμβιλά και τον Ολυμπιακό είναι το «δέσιμο» των δύο πλευρών.

Θα μπορούσε να μην είχε πιεστεί και να μην είχε ρισκάρει. Να το άφηνε για μεγαλύτερη ασφάλεια, ώστε να παίξει σίγουρα στη ρεβάνς. Να προφυλάξει περισσότερο τον εαυτό του. Αλλά ο Εμβιλά έκανε ό,τι έχει κάνει κάθε παίκτης που τελικά μένει για πάντα χαραγμένος στις καρδιές των φίλων της ομάδας. Ζορίστηκε για να παίξει, δούλεψε έτσι όπως έπρεπε, ξεπέρασε το πρόβλημα που έμοιαζε αδύνατο να ξεπεραστεί, δήλωσε παρών, αγωνίστηκε και ήταν πάλι κομβικός. Θυμηθείτε πάλι κάποιες μακρινές μπαλιές του στα πλάγια. Θυμηθείτε κυρίως κάποια αποφασιστικά τάκλιν του σε μετωπικές επιθέσεις παικτών της PSV στο δεύτερο ημίχρονο.

Ο Γιαν Εμβιλά έχει δηλώσει ότι νιώθει ευλογημένος που αποφάσισε να συνεχίσει την καριέρα του στον Ολυμπιακό. Το είχε αποδείξει εμπράκτως και σε προηγούμενα παιχνίδια, σε αυτό με την Αϊντχόφεν απλώς ξεπέρασε κάθε όριο ευψυχίας και πάθους για να προσφέρει. Δεν ήταν το καλύτερο παιχνίδι του με τη φανέλα του Ολυμπιακού, ήταν όμως αυτό που τον καθιερώνει οριστικά στις συνειδήσεις και στις καρδιές...