H «Ταλεντίνα» του Αλέξη Σταμάτη

Ένα βιβλίο για παιδιά, ή καλύτερα, ένα βιβλίο για όλη την οικογένεια από τον Αλέξη Σταμάτη που, με τον ερχομό του γιου του Ερμή στη ζωή, παίρνει αφορμή και αρχίζει να θυμάται τα δικά του παιδικά χρόνια και τη σχέση του με το βιβλίο.

Η «Ταλεντίνα» είναι το νέο βιβλίο του Αλέξη Σταμάτη. Η Λυδία είναι μία υπέροχη μικρή πιανίστρια, όλοι θαυμάζουν το παίξιμό της και ενθουσιάζονται στις συναυλίες της. Μυστική της φίλη είναι η Ταλεντίνα, που της δίνει τη δύναμη να παίζει υπέροχα. Έτσι νιώθει η Λυδία, γι' αυτό και κάθε φορά την ευχαριστεί κρυφά. Όμως μετά από μία συναυλία το ξεχνάει και τότε…

Για το βιβλίο του ο Αλέξης Σταμάτης μίλησε στο iefimerida.gr και στην Κατερίνα Πουλοπούλου.

«Αν και έχω γράψει σχεδόν 40 βιβλία, η Ταλεντίνα είναι μόλις το δεύτερο παιδικό μου και το πρώτο για παιδιά προσχολικής ηλικίας. Έρχεται 15 χρόνια μετά το πρώτο μου, 'Ο Άλκης και ο Λαβύρινθος'. Τα πράγματα είναι απλά. Εκείνο που μεσολάβησε ήταν η γέννηση του γιου μου Ερμή το 2019. Φαίνεται πως ξύπνησε μέσα κάτι πολύ παλιό. Αρχίσαμε από πολύ νωρίς να διαβάζουμε βιβλία στον Ερμή μαζί με τη γυναίκα μου την Εύα. Ο Ερμής αγαπούσε και αγαπάει πολύ το διάβασμα. Έτσι, με έναν τρόπο ξαναγύρισα σ’ έναν κόσμο που τον είχα αφήσει πολύ πίσω.

Κάποια στιγμή μου ήρθε μια πολύ περίεργη ιδέα. Να γράψω ένα βιβλίο με ηρωίδα μια μικρή πιανίστα, τη Λυδία. Ίσως έχει να κανει με το ότι ο Ερμής ασχολείται πολύ με τη μουσική. Η Λυδία είναι ένα παιδί-θαύμα. Και ο τίτλος; Ποια είναι η Ταλεντίνα; Η Ταλεντίνα δεν είναι ακριβώς κορίτσι, είναι μαγικό αστέρι, πλανητική ενέργεια, κοσμική δύναμη. Μια ενέργεια που προσφέρει στη φίλη της της Λυδία το πολύ ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, εκείνο που την κανει να ξεχωρίζει από τους άλλους. Γιατί άραγε η Λυδία χρειάστηκε μια Ταλεντίνα για μυστική φίλη; Η απάντηση είναι απλή. Γιατί όλοι οι καλλιτέχνες έχουμε μια κρυφή μυστική δύναμη για να απευθυνόμαστε. Μια μυστική δύναμη με την οποία συναλλασσόμαστε, η οποία ναι μεν προέρχεται από μέσα μας αλλά πιθανότατα έχει κι άλλες ρίζες. Μπορεί να εδράζεται στο παρελθόν και να κουβαλάει αρχέγονα και πρωτογενή στοιχεία. Αυτή η δύναμη μας τροφοδοτεί με έμπνευση, εγρήγορση, συνειρμική ικανότητα. Αυτή η δύναμη βρίσκει λύσεις εκεί που όλα είναι χαμένα, ανοίγει διόδους εκεί που όλα ήταν θεόκλειστα, αυτή η δύναμη προσθέτει το κάτι τι εκείνο το αδιάφανες κουκούλι που κρύβει πιθανόν τον δημιουργό αλλά απλώνεται απλόχερο στο κοινό δημιουργώντας στιγμές ρίγους, στιγμές έκρηξης.

Η δική μου Ταλεντίνα ήταν η παρατήρηση. Από πολύ μικρός παρατηρούσα με μεγάλη περιέργεια το τι συνέβαινε γύρω μου, όχι τόσο τα μεγάλα γεγονότα, αλλά τα μικρά, τα πολύ μικρά, τον μικρόκοσμο. Για παράδειγμα, παρατηρούσα μια πέτρα, μια αράχνη, επί ώρα. Με ενδιέφερε επίσης με πιο τρόπο σε μια συγκεκριμένη γωνία σκάει το φως και τι είδους σχήματα δημιουργεί. Πράγματα που ήταν δεδομένα για τους άλλους ανθρώπους, τα οποία σπάνια κανείς θα τα ξεχώριζε ή θα συνέλαμβανε την ειδική τους θερμοκρασία, για μένα ήταν αφορμές για να τρέχει ο νους μου.

Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργούνται στο νου μου κάποιες μικροιστορίες. Μιλάμε για πολύ μικρή ηλικία. Σε συνδυασμό βέβαια με το, αδηφάγο θα έλεγα, διάβασμα. Ήμουν πολύ βιβλιόφιλος, πάρα πολύ διαβαστερός. Βιβλιοφάγος. Ταυτιζόμουν αγρίως με τους ήρωες. Όταν ήμουν πιτσιρικάς είχα ταυτιστεί με τον Όλιβερ Τουίστ. Νόμιζα ότι ήμουν ορφανός. Στο βιβλίο υπάρχει και μια αναφορά στη μητέρα μου την Μπέτυ Αρβανίτη, που εμφανίζεται βέβαια ως ηθοποιός, αλλά και ως γιαγιά της Λυδίας. Ήταν σαν εισέβαλλε στο βιβλίο κάτι που με χαροποιεί μια και η Ταλεντίνα είναι αφιερωμένη στο γιο μου τον Ερμή».

Πηγή: iefimerida.gr