«Το Big Bang δεν ήταν η αρχή»: Η θεωρία του κυκλικού σύμπαντος που μελετούν οι επιστήμονες

Μία νέα επιστημονική προσέγγιση έρχεται να ανατρέψει όσα γνωρίζαμε για την δημιουργία του σύμπαντος μετά το Big Bang - τη θεωρία του Διαστελλόμενου Σύμπαντος – και να αποκαλύψει πως τελικά το σύμπαν «βιώνει» άπειρους κύκλους κατάρρευσης και διαστολής.

Τι μαθαίνουμε, λοιπόν για την προέλευση του διαστελλόμενου χωροχρόνου του Σύμπαντος;

Όπως εξηγούν οι ερευνητές Στεφόν Αλεξάντερ και στο επιστημονικό περιοδικό Science Focus του BBC, η θεωρία του διαστελλόμενου Σύμπαντος επινοήθηκε από τον Άγγλο αστρονόμο Φρεντ Χόυλ το 1949 και προτείνει ότι η ύλη στο Σύμπαν προήλθε από μια κολοσσιαία έκρηξη σε μια συγκεκριμένη στιγμή στο μακρινό παρελθόν.

Η ιδέα του διαστελλόμενου Σύμπαντος έχει τις βάσεις της στη γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, η οποία απεικονίζει τον χωρόχρονο ως ένα εύκαμπτο μέσο ικανό να κάμπτεται, να διαστέλλεται και να καταρρέει.

Ωστόσο, κάθε θεωρία κάθε επιστημονική πρόταση για την εξήγηση του κόσμου ανατρέπεται πάντοτε από μια νέα, σύγχρονη πρόταση χάρη στα εργαλεία που επιστήμονες αποκτούν με το πέρασμα των αιώνων. Και σε αυτή την περίπτωση, λοιπόν, έχουν υπάρξει κοσμολόγοι που προσπαθούν να ερευνήσουν πέρα ​​από τη μοναδικότητα της θεωρίας του Big Bang, αναζητώντας εναλλακτικές εξηγήσεις που ξεπερνούν το αίνιγμα του άπειρου και την προέλευση του χρόνου.

Μία από τις έρευνες αυτές, εκτιμούν πως η κοσμική εποχή που προηγήθηκε του Big Bang δημιούργησε ένα νέο παράδειγμα φυσικής, αντικαθιστώντας ουσιαστικά τη θεωρία περί μοναδικότητας.

Στο πλαίσιο αυτό, εισάγεται η έννοια του κυκλικού μοντέλου.

Το κυκλικό μοντέλο περιγράφει ένα σύμπαν που υφίσταται μια άπειρη ακολουθία κύκλων που ξεκινούν με μια μεγάλη έκρηξη και καταλήγουν σε μια μεγάλη κρίση.

Άπειροι κύκλοι κατάρρευσης και διαστολής

Αυτή η ιδέα, την οποία συνέλαβαν ο καθηγητής κοσμολογίας Στεφόν Αλεξάντερ και ο πρώην μεταδιδακτορικός ερευνητής Τιρθαμπίρ Μπίσουας, υποδηλώνει ότι το Σύμπαν υφίσταται τελικά άπειρους κύκλους κατάρρευσης και διαστολής.

Μετά από έναν κρίσιμο κύκλο, με τη συσσώρευση επαρκούς εντροπίας, το Σύμπαν βιώνει μια ταχεία επιτάχυνση του χωροχρόνου, γνωστή ως πληθωρισμός. Με την ενσωμάτωση κύκλων αναπήδησης, ο κυκλικός πληθωρισμός αγκαλιάζει τα οφέλη του πληθωρισμού, ενώ παράλληλα προσφέρει μια πιθανή διαφυγή από τη μοναδικότητα της Μεγάλης Έκρηξης.

Μια μεγάλη πρόκληση

Καθώς οι κοσμολόγοι δεν φοβούνται να κοιτάξουν πέρα ​​από τα όρια της Μεγάλης Έκρηξης, βρίσκεται μπροστά μας μια συναρπαστική πρόκληση: να εντοπίσουμε παρατηρητικές προβλέψεις που κάνουν διαφοροποίηση μεταξύ αυτών των ανταγωνιστικών μοντέλων του πρώιμου Σύμπαντος και της προέλευσής μας. Αυτές οι διακριτικές προβλέψεις κρατούν το κλειδί για τον προσδιορισμό του μοντέλου που περιγράφει με ακρίβεια την προέλευση της ύπαρξής μας.

Με τους κοσμολόγους να μην φοβούνται να κοιτάξουν πέρα από τα όρια της Μεγάλης Έκρηξης, μια συναρπαστική πρόκληση βρίσκεται μπροστά στα μάτια των επιστημόνων: να εντοπίσουν μοντέλα πρόβλεψεις που διαφοροποιούνται μεταξύ αυτών των ανταγωνιστικών μοντέλων του πρώιμου Σύμπαντος και της προέλευσης του κόσμου μας.

Αυτά τα μοντέλα πρόβλεψης αποτελούν το «κλειδί» για τον προσδιορισμό της θεωρίας που περιγράφει με ακρίβεια την προέλευση της ύπαρξής μας.

«Όσο προχωράμε σε αυτό το διανοητικό ταξίδι, τόσο περισσότερο ξετυλίγονται τα μυστήρια της κοσμικής μας προέλευσης, προσκαλώντας μας να εμβαθύνουμε στα αινίγματα του Σύμπαντος» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Στεφόν Αλεξάντερ.

ΠΗΓΗ: CNN