Ο Χένρι Μουρ και το Ελληνικό φως

Το ελληνικό φως είναι, όπως λένε όλοι, κάτι που δεν μπορείς να το φανταστείς προτού το βιώσεις. Στην Αγλλία, το μισό φως, κατά κάποιο τρόπο, απορροφάται μέσα στο αντικείμενο, όμως στην Ελλάδα το αντικείμενο μοιάζει να αναδίδει φως σαν να φωτίζεται το ίδιο από μέσα.

Με αυτά τα λόγια ο Χένρι Μουρ, ένας από τους σημαντικότερους εικαστικούς καλλιτέχνες στον αιώνα των θαυμάτων αποθέωσε το φως της χώρας μας. Ο Μουρ διέκρινε προφανώς αυτή την παράσταση φωτός για την οποία είχε μιλήσει και ο Αλμπέρ Καμύ.

Πρόκειται για το ίδιο φως, το αδιαφιλονίκητο αυτό στοιχείο ζωής, που έδωσε καθαρά σχήματα όχι μόνο στον εξωτερικό κόσμο αλλά και στην ελληνική σκέψη. Είναι το φως που έπλασε Παρθενώνες και τα αξεπέραστα αγάλματα, το ίδιο φως που ενέπνευσε τον Πλάτωνα και τους τραγικούς.

«Υπήρξε μια περίοδος, όπου προσπάθησα να αποφεύγω να βλέπω αρχαιοελληνική γλυπτική κάθε είδους... Ίσως μόνο τα τελευταία δέκα ή δεκαπέντε χρόνια άρχισα να καταλαβαίνω πόσο υπέροχα είναι τα αρχαιοελληνικά έργα..» δήλωνε ο Χένρι Μουρ το 1960.

Εννιά χρόνια νωρίτερα το 1951 είχε επισκεφθεί για πρώτη και τελευταία φορά την Ελλάδα με σκοπό να παραστεί στα εγκαίνια μιας περιοδεύουσας έκθεσης του έργου του που οργάνωνε το Βρετανικό Συμβούλιο σε όλη την Ευρώπη.

Μετά την επίσκεψή του στην Ακρόπολη έγραφε για τον Παρθενώνα: «Το γεγονός ότι δεν είναι εξ ολοκλήρου συμπαγής, και ότι το φως διεισδύει στο εσωτερικό του, μετατρέπει τον Παρθενώνα σε γλυπτό και όχι, όπως ήταν πριν, ένα κτίριο με τέσσερις εξωτερικές πλευρές. Σήμερα στέκεται απολύτως στον χώρο».