American Utopia- David Byrne: Αν σας λείπουν οι συναυλίες και η αισιοδοξία

Τι είναι το «David Byrne's American Utopia»; Η παράσταση στο “Ηundson Theater” του Μπρόντγουεϊ της μετενσάρκωσης του Bowie, ενός άλλου David, του Byrne των Talking Heads, κατά την οποία μαζί με άλλους 11 μουσικούς παρουσιάζει τα τραγούδια του 7ου προσωπικού, δίσκου του αλλά και επιτυχίες των Talking Heads και των προσωπικών του δουλειών. Η παράσταση κινηματογραφήθηκε από τον Σπάικ Λι ενώ το HBO, στο οποίο ανήκουν τα δικαιώματα, πρόβαλε την ταινία στο 45ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο.

«Είναι τιμή μου και προνόμιό μου που ο αδελφός στην τέχνη, ο κύριος Ντέιβιντ Μπερν, μου ζήτησε να συμμετάσχω στην παράσταση, να μπω στον θαυμάσιο κόσμο της 'Αμερικανικής Ουτοπίας», δήλωσε ο Λι, ενώ ο Μπερν συμπλήρωσε «ο Σπάικ κι εγώ έχουμε πολλές φορές διασταυρωθεί μέσα στα χρόνια, προφανώς είμαι μεγάλος φαν του κι επιτέλους δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστούμε. Είμαι συναρπασμένος με το αποτέλεσμα».

Η Εκτελεστική Διευθύντρια του Φεστιβάλ, Τζοάνα Βισέντε την προλόγισε: «Αυτή η χαρούμενη ταινία θα οδηγήσει το κοινό σε ένα ανοιχτό μουσικό ταξίδι αισιοδοξίας και πίστης στην ανθρωπότητα».

Η ταινία έχει πολλαπλές αναγνώσεις , αλλά θα εστιάσουμε σε δύο επίπεδα, στη μαγεία της συναυλίας, γι αυτό καλό είναι να κλείσετε τα φώτα, να βάλετε τέρμα τη μουσική και να χορέψετε ασταμάτητα, καθώς και στα αισιόδοξα μηνύματα του Nτέιβιντ Μπερν.

“Thank you for leaving your home,” λέει ο καλλιτέχνης στο κοινό του Hudson Theatre του Μπρόντγουεϊ και κάπου μπερδευόμαστε γιατί ξεχάσαμε τις συναυλίες με κόσμο εν μέσω κορονοϊού, αλλά ο φοβερός Μπερν το κατάφερε κι αυτό. Μπροστά σε ένα κοινό με υψηλό μέσο όρο ηλικίας προκάλεσε πανζουρλισμό και οι καθιστοί θεατές μετά τα πρώτα τραγούδια σηκώθηκαν στον αέρα , ως και στο τέλος όταν η μπάντα περνούσαν σαν σε παρέλαση ανάμεσα τους. Ζήσαμε κάτι ανάλογο στις 6 Ιουλίου 2009 στο ΘέατροBadminton, σε μία αξέχαστη συναυλία, ενώ η πρώτη φορά που είδαμε ζωντανα τον εγκεφαλικό σταρ ήταν το καλοκαίρι του 1992 στο Θέατρο Λυκαβητού(πόσο μας λείπει).

Ο Μπέρν ξεκινά την εμφάνισή του ολομόναχος στη σκηνή, ως νέος Άμλετ, κρατώντας έναν ανθρώπινο εγκέφαλο, αντί κρανίου και κάνει διάλογο μαζί του στο “Here” , ενώ στη συνέχεια καλωσορίζει μια πολυσυλλεκτική μπάντα ενθουσιωδών μουσικών από όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, αναφέροντας «οι περισσότεροι από εμάς είμαστε μετανάστες και δεν θα μπορούσαμε να τα είχαμε καταφέρει χωρίς αυτούς» . Όλος ο θίασος είναι ξυπόλητος με ομοιόμορφα κοστούμια, κρατώντας τα μουσικά όργανα τους, λικνιζόμενος σε χορογραφίες.

Η παράσταση του Μπερν σφύζει από μηνύματα (προτροπή για ψήφο στις εκλογές , παραπομπές για το χάος, αντιρατσιστικές ρήσεις , σκληρότητα της σύγχρονης ζωής μέσω του “I Zimbra”). Στην κορύφωση της παράστασης ο Μπερν και οι μουσικοί του δίνουν νέα ζωή στο τραγούδι διαμαρτυρίας της Τζανέλ Μονέ “Hell You Talmbout”, και επαναλαμβάνουν τα ονόματα θυμάτων ρατσιστικής αστυνομικής βίας με την προτροπή “say his name/say her name” με ταυτόχρονη προβολή φωτογραφιών των θυμάτων και των οικογενειών τους. Προσθέτει και το πρόσφατο θύμα, τον Τζορτζ Φλόιντ.

Έχει συνεχείς αναφορές στην εμμονή του, στο σπίτι του, οπου και μας καλεί , αρχίζοντας από το “Burning Down The House” και το “This Must Be The Place ” ως το “Once In A Lifetime” και το “Road To Nowhere” και στο τέλος όλο το γκρουπ με τα ποδήλατα τους καταλήγει στο σπίτι του καλλιτέχνη.

Δείτε την παράσταση και θα βγείτε πιο αισιόδοξοι από την … αίθουσα, κάτι που είναι απαραίτητο στη μαύρη εποχή που ζούμε. Ο Ντέιβιντ Μπερν μας απογειώνει παρά τα 68 χρόνια του και μας αφήνει με το χαμόγελο στο τέλος του σόου.

Cast
David Byrne – lead vocals, occasional guitar, percussion
Chris Giarmo – backing vocals, dancing, melodica, percussion
Tendayi Kuumba – backing vocals, dancing, percussion
Karl Mansfield – keyboards, backing vocals, musical director, percussion
Angie Swan – electric guitar, backing vocals, percussion
Bobby Wooten III – bass, backing vocals, percussion
Mauro Refosco – percussion, drums, backing vocals, musical director
Tim Keiper – drums, percussion, backing vocals
Gustavo Di Dalva – percussion, backing vocals
Jacquelene Acevedo – percussion, drums, backing vocals
Daniel Freedman – drums, percussion, backing vocals
Stephane San Juan – drums, percussion, backing vocals

Songs
"Here" (from American Utopia)
"I Know Sometimes a Man Is Wrong" (from Rei Momo)
"Don't Worry About the Government" (from Talking Heads: 77)
"Lazy" (from Muzikizum by X-Press 2)
"This Must Be the Place (Naive Melody)" (from Speaking in Tongues)
"I Zimbra" (from Fear of Music)
"Slippery People" (from Speaking in Tongues)
"I Should Watch TV" (from Love This Giant)
"Everybody's Coming to My House" (from American Utopia)
"Once in a Lifetime" (from Remain in Light)
"Glass, Concrete & Stone" (from Grown Backwards)
"Toe Jam" (from I Think We're Gonna Need a Bigger Boat by The Brighton Port Authority)
"Born Under Punches (The Heat Goes On)" (from Remain in Light)
"I Dance Like This" (from American Utopia)
"Bullet" (from American Utopia)
"Every Day Is a Miracle" (from American Utopia)
"Blind" (from Naked)
"Burning Down the House" (from Speaking in Tongues)
"Hell You Talmbout" (from The Electric Lady by Janelle Monáe)
"One Fine Day" (from Everything That Happens Will Happen Today)
"Road to Nowhere" (from Little Creatures)
"Everybody's Coming to My House: Detroit" (End Credits)