Τζιμ Μόρισον: Ο άνθρωπος που έζησε όπως του υπαγόρευσαν οι Θεοί και οι δαίμονές του

Ο εμβληματικός τραγουδιστής του θρυλικού συγκροτήματος The Doors, γεννήθηκε σαν σήμερα, 8/12 του 1943 και το Fosonline του αφιερώνει μερικές λέξεις.

Indians scattered on dawn's highway bleeding
Ghosts crowd the young child's fragile eggshell mind

(Ινδιάνοι σκορπισμένοι στον αυτοκινητόδρομο της αυγής αιμορραγούν
Φαντάσματα βρίθουν το εύθραυστο σαν τσόφλι μυαλό του μικρού παιδιού).

Όπως είχε παραδεχθεί ο ίδιος ο Τζιμ Μόρισον το γεγονός που τον «σημάδεψε» για πάντα ήταν όταν σε ηλικία μόλις επτά ετών γινόταν μάρτυρας αυτοκινητιστικού δυστυχήματος. Ένα φορτηγό γεμάτο Ινδιάνους είχε τρακάρει και ο δρόμος είχε γεμίσει από ανθρώπους που αιμορραγούσαν. Μια εικόνα αρκετή σκληρή για κάθε παιδί αυτής της ηλικίας, η οποία τον συνόδευε μέχρι και το θάνατό του, μόλις στα 27 του χρόνια.

Ίσως αυτή η σκηνή να προκάλεσε την τόση ευαισθησία που ο Τζιμ έβγαζε αργότερα στους στίχους του. Το ότι τον επηρέασε στο έπακρο δεν είναι καν συζητήσιμο, αφού όποιος έχει ταξιδέψει με τους στίχους του καταλαβαίνει εύκολα το κόλλημα που είχε με τους Ινδιάνους.

Ο ίδιος αισθανόταν και ενεργούσε ως ένας αυθεντικός Σαμάνος που περνούσε τις περισσότερες ώρες της ζωής του όντας σε απόλυτη έκσταση. Ο τρόπος που κοίταζε το κοινό του, που χόρευε στη σκηνή και που μιλούσε στις κάμερες μαρτυρούσε ότι ήταν συνεχώς υπό την επήρεια ψυχοτρόπων ουσιών.

Οι στίχοι του ήταν αξεπέραστοι, η αγάπη του για τις γυναίκες ήταν υπερβολική, η ευαισθησίες του ήταν ικανές να μην τον αφήσουν να ζήσει για πολλά χρόνια. Όμως, όπως ο ίδιος υποστήριζε έζησε όπως του υπαγόρευσαν οι δαίμονες και οι Θεοί που ήταν μέσα του και έφυγε από τον κόσμο αυτό όπως ο ίδιος ήθελε. Ήσυχα και σκηνοθετημένα, αφού βρέθηκε μέσα στη μπανιέρα ενός διαμερίσματος στο Παρίσι, σε ένα σκηνικό βγαλμένο μέσα από τα όνειρά του.

Πριν συμβεί αυτό κατάφερε να παρασύρει με τα τραγούδια του μια ολόκληρη γενιά. Υπήρξε ο απόλυτος ροκ σταρ, αφού αν και όπως ο ίδιος είχε παραδεχθεί ήταν αρκετά ντροπαλός στο ξεκίνημά του, κατάφερνε πάντα να προκαλεί με τη σκηνική του παρουσία η οποία είχε οδηγήσει την αστυνομία μέχρι και στη σύλληψή του επί σκηνής, πράγμα που δεν είχε συμβεί ποτέ ξανά σε κανένα live.

Η γυναίκα της ζωής του ήταν η Πάμελα Κρόουν, όμως αυτή που είχε την τιμή να τον παντρευτεί λεγόταν Πατρίσια Κένελι και οι δυό τους είχαν κάνει γάμο με παγανιστική τελετή, ο οποίος επέβαλλε να ενωθούν με δεσμά αίματος.

Όπως και να έχει, ο μύθος λέει ότι αρκετές από τις θαυμάστριές τους είχαν γευθεί τη χαρά του έρωτα μαζί του, αφού το σεξ αποτελούσε κινητήρια δύναμη και πηγή έμπνευσης για εκείνον.

Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να πούμε και να γράψουμε για τον Μόρισον. Σίγουρα δεν αποτελεί το καλύτερο πρότυπο για τη νεολαία, σίγουρα ο τρόπος που αντιλαμβανόταν τη ζωή του και το ταξίδι του στη Γη δεν ήταν και ο πιο αρεστός.

Όμως, όπως είχε δηλώσει ο ίδιος «Το πιο σημαντικό είδος της ελευθερίας είναι να είσαι αυτό που πραγματικά είσαι. Μπορείς να εγκαταλείψεις την ικανότητά σου να αισθάνεται και σε αντάλλαγμα, βάζεις μια μάσκα. Δεν μπορεί να υπάρξει καμία μεγάλης κλίμακας επανάσταση έως ότου υπάρξει μια προσωπική επανάσταση, σε ατομικό επίπεδο. Πρέπει να συμβεί μέσα σου πρώτα».

Ο Τζιμ έκανε την επανάστασή του και αυτή αποτέλεσε παράδειγμα για τόσους και τόσους νέους της εποχής του. Εξέθεσε τον εαυτό του στον μεγαλύτερό του φόβο, του πήρε την εξουσία που του ασκούσε και έζησε ελεύθερος...

Ο Τζιμ Μόρισον πέθανε σε ηλικία 27 χρονών στις 3 Ιουλίου του 1971. Η κληρονομιά που άφησε στη Παγκόσμια σκηνή της ροκ μουσικής είναι για κάποιους αξεπέραστη, αφού οι στίχοι του δεν ήταν ποτέ «εμπορικοί». Αντίθετα, διέκρινε κανείς έντονα το στοιχείο της ποίησης και της ευαισθησίας στα όσα τραγουδούσε επί σκηνής.

Μια ποίηση σχεδόν «μαγική», όπως οι τα «ταξίδια» του τα οποία τον εξέλιξαν σε έναν από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα...