Take the "A" Train, ειδικά αν ο Έλβιν Τζόουνς δίνει ρέστα!

Ο Έλβιν έχει χαρακτηριστεί πραγματικό jazz machine, κι είναι ο άνθρωπος που με το πολυρυθμικό, δυναμικό και λεγκάτο παίξιμό του, κατάφερε να φέρει τα τύμπανα στο προσκήνιο της τζαζ. Στο κονσέρτο της μπιγκ-μπαντ του Ντιουκ Έλιγκτον που δόθηκε στο Μιλάνο το 1966, ο Έλβιν Τζόουνς ήταν ήδη διάσημος από τη συμμετοχή του στο κουιντέτο του Τζον Κολτρέιν σε μεγάλες στιγμές της τζαζ όπως το My favorite things ή το Love supreme. Η αποχώρησή του από το κουιντέτο του Κολτρέιν σηματοδότησε την ανάδειξή του σε μπαντλήντερ.

Στο ρεσιτάλ του Μιλάνου εμφανίζεται απλά ως μουσικός βεντέτα στη μεγάλη μπάντα του Έλινγκτον όπου συνήθως δεν υπήρχαν βεντέτες πέρα από τον ίδιο τον Δούκα. Οι καιροί όμως είχαν ήδη αλλάξει και αν είχε ο Έλινγκτον και η ορχήστρα του κάποια ελπίδα να κάνουν γκελ στο ευρύ κοινό έπρεπε κάθε φορά να επιστρατεύουν ένα από τα «αστέρια» της τζαζ την εποχή εκείνη. Με τον τρόπο αυτό οι μικρές μπάντες και οι μεμονωμένοι πήραν το αίμα τους πίσω.

Στο Take the "A" Train, στο Μιλάνο του 1966, λάμπει η ρυθμική και δυναμική μεγαλοφυία ενός ντραμίστα που έμελλε να αφήσει εποχή στον αυτοσχεδιασμό.