Clair de lune: Το μυστηριώδες κλασικό κομμάτι του «Maestro» (vid)

Στο “Maestro”, τη δημοφιλή σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη που έκανε πρεμιέρα την προηγούμενη εβδομάδα, η συμπρωταγωνίστριά του Κλέλια Ανδριολάτου χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο "Clair de Lune" στην πρώτη τους συνάντηση, ενώ έτσι τιτλοφορείται και το πρώτο επεισόδιο της σειράς.

Ποια είναι η ιστορία που κρύβεται πίσω από το κομμάτι αυτό;

Το "Clair de Lune" είναι μία εμβληματική μουσική δημιουργία του Κλoντ Ντεμπισί, ενός συνθέτη που είναι ίσως σχετικά άγνωστος στο ευρύ κοινό, καθώς δεν έχει τη δημοφιλία του Μπαχ, του Μπετόβεν ή του Ραχμάνινοφ.

Τον εμβληματικό, όμως, αυτό Γάλλο συνθέτη που άνοιξε νέους δρόμους στη μουσική, πάνω στους οποίους βάδισαν πολλοί μεταγενέστεροι συνθέτες (Βέμπερν, Μεσιάν, Μπουλέζ κ.ά.), διακρίνει ένα μεγάλο παράδοξο: τα ίδια του τα έργα έχουν μείνει στην ιστορία και είναι απολύτως αναγνωρίσιμα, έργα όπως το «Φεγγαρόφωτο» («Clair de Lune») από τη «Σουίτα Μπεργκαμάσκ» («Suite bergamasque», 1890-1905), το «Πρελούδιο στο απομεσήμερο ενός φαύνου» («Prélude à l'après-midi d'un faune», 1894), η όπερα «Πελλέας και Μελισάνθη» («Pelléas et Mélisande», 1902) και «Η Θάλασσα» («La mer», 1905).

Ιδιαίτερα το “Claire de Lune” είναι γνωστό σε όλους σχεδόν. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ευαίσθητο κομμάτι που νιώθεις να ξεπηδούν από τα πλήκτρα του πιάνου λέξεις και συναισθήματα. Οι συνθέσεις χαρακτηρίζονται από τονικές ασάφειες, "θόλωση" της αρμονίας με τη χρήση των κλιμάκων και των συνηχήσεων, αλλά και οι ηχητικές «σκιάσεις» που προκαλούνται από τους ενορχηστρωτικούς και εκφραστικούς χειρισμούς.

Ο Ντεμπισί εμπνεύστηκε το “Claire de Lune” από ένα ποίημα του Πολ Βερλέν (Paul Verlaine) το 1869. Ο Βερλέν, ο Γάλλος αυτός συμβολιστής ποιητής, ανήκει στην ομάδα των περίφημων καταραμένων ποιητών και έμεινε στην ιστορία τόσο για τη σπουδαία επίδραση του στη γαλλική ποίηση, όσο και για τη σχέση του με τον Αρθούρο Ρεμπώ. Μία ολέθρια και θυελλώδης σχέση…

Το ποίημα έχει ως εξής:

Φως του φεγγαριού

Η ψυχή σας είναι ένας τόπος εκλεκτός
όπου πηγαίνουν θελκτικές μάσκες και μπεργκαμάσκες*
παίζοντας το λαούτο και χορεύοντας και σχεδόν
θλιμμένες κάτω από τις φανταχτές τους μασκαράτες.
Πάντοτε τραγουδώντας σε κλίμακες μινόρε
τον πορθητή έρωτα και την πρόσφορη ζωή
δεν έχουν τον αέρα όσων στην ευτυχία τους πιστεύουν
και το τραγούδι τους μπερδεύεται στη φεγγαροβολή,
στο ήρεμο φως του φεγγαριού θλιμμένου και ωραίου,
που κάνει να ονειρεύονται στα δέντρα τα πουλιά
και μ' έκσταση να σπαρταρούν νερένια συντριβάνια,
τ' ανάμεσα στα μάρμαρα εύκαμπτα των συντριβανιών νερά.
(Μετάφραση: Μαρία Θεοφιλάκου)

* Bergamasques: πρόκειται για αρμονική ακολουθία και τοπικό χορό του Μπέργκαμο της Ιταλίας, λέξη που χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει τον χωριάτικο, ρουστίκ χορό.

Πηγή: news247.gr