Αντώνης Γλύκας για το δράμα του Γιάννη Γούναρη: «Κλαίγαμε και οι δύο...»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Κατ' αρχάς να γράψω για τους αγώνες με την Μπασακσεχίρ, ότι Έλληνες μουσουλμάνοι με τους οποίους μιλάω από την περιοχή της Ξάνθης και της Κομοτηνής μού έχουν πει ότι είναι σε μεταβατικό στάδιο αυτή η ομάδα, ο Ολυμπιακός την πετυχαίνει σε προβλήματα, άλλαξε παίκτες και προπονητή, άλλαξε φιλοσοφία, έχασε και το δήμο της Κωνσταντινούπολης ο Ερντογάν στις εκλογές, αυτό δημιουργεί οικονομική αβεβαιότητα. Έχασαν με σοκαριστικό τρόπο πριν από τις εκλογές το πρωτάθλημα που το είχαν στα χέρια τους, είναι στα κάτω τους γενικώς. Αντιθέτως ο Ολυμπιακός είναι στα πάνω του.

Θρήνος για τον Γούναρη, αυτοκτόνησε η κόρη του!

Δεν μπορώ όμως ηθικά και ψυχολογικά να μην ασχοληθώ με την τραγωδία που έπληξε ένα από τα καλύτερα παιδιά και σπουδαιότερους παίκτες στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου που φόρεσαν τη φανέλα του Ολυμπιακού. Έχοντας κάνει αφιερώματα και συνεντεύξεις με πολλούς ποδοσφαιριστές, έχω δεθεί με ορισμένους, όμως σημασία δεν έχει τι κάνω εγώ, σημασία έχει πόσο αγαπητοί είναι κάποιοι στον κόσμο του Ολυμπιακού, στην οικογένεια του Ολυμπιακού, σε πρώην ποδοσφαιριστές και παράγοντες.

Τέτοια περίπτωση λοιπόν είναι ο Γιάννης Γούναρης. Πριν από λίγες εβδομάδες τού είχα συνέντευξη στο ΦΩΣ όπου είπε μοναδικές κουβέντες για τον Ολυμπιακό και για τον κόσμο του. Σαν βόμβα έσκασε η είδηση προχθές ότι αυτοκτόνησε η κόρη του.

Ο Γιάννης Γούναρης ενώ έπαιξε πολλά χρόνια στον ΠΑΟΚ και λίγα χρόνια στον Ολυμπιακό, και ενώ ζει όλα αυτά τα χρόνια στη Θεσσαλονίκη, και ενώ έχει πρακτορείο ΠΡΟ-ΠΟ όλα αυτά τα χρόνια στη Θεσσαλονίκη, πάντα μιλούσε θερμά για τον Ολυμπιακό- και έχει κυνηγηθεί για αυτό από τους ΠΑΟΚτσήδες. Όταν λέμε ότι έχει κυνηγηθεί, δεν είναι σχήμα λόγου, κυριολεκτικά έχει κυνηγηθεί, τον κυνηγούσαν έξω από το γήπεδο και έτρεχε να γλιτώσει μέσα σε μια πολυκατοικία.

O Γιάννης Γούναρης ήταν σε τέτοια απόγνωση προχθές που πήρε το βράδυ από μόνος του τηλέφωνο τον επί 35 χρόνια γενικό γραμματέα του συνδέσμου βετεράνων του Ολυμπιακού, Αντώνη Γλύκα που είναι προσωπικός του φίλος. Από την ίδρυση του συνδέσμου των βετεράνων είναι γενικός γραμματέας εκεί και ξέρει πολύ καλά τους παίκτες. Κλαίγανε και οι δύο στο τηλέφωνο.

Πριν διαβάσετε αυτά που μου είπε ο Αντώνης Γλύκας για τη συνομιλία του με τον Γούναρη, θέλω να υπενθυμίσω λίγες λέξεις από τη μεγάλη συνέντευξη που έδωσε στο ΦΩΣ πριν λίγο καιρό ο βετεράνος παίκτης του ΠΑΟΚ, του Ολυμπιακού, και της Εθνικής Ελλάδος. Γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικιός, από 18 χρονών στον ΠΑΟΚ, 12 χρόνια είχε παίξει στον ΠΑΟΚ, αρχηγός της Εθνικής.

«Ψυχικά δέθηκα με τον Ολυμπιακό και με τη νοοτροπία αυτού του μεγάλου σωματείου που λέγεται Ολυμπιακός. Πριν έρθω καν στον Ολυμπιακό, θυμάμαι ο Πέτρος Καραβίτης μου έλεγε στην Εθνική Ενόπλων "εσύ Γιάννη με τον τρόπο που παίζεις ποδόσφαιρο, ταιριάζεις στη νοοτροπία του Ολυμπιακού". Κι εγώ γέλαγα, δεν ήξερα ότι θα ερχόταν η μέρα που θα γινόμουν παίκτης του Ολυμπιακού. Όταν ήρθα και έζησα τι είναι αυτό το κλαμπ και τι είναι αυτός ο κόσμος, δέθηκα όχι μόνο σωματικά και πνευματικά, αλλά και ψυχικά. Και το απέδειξα με πράξεις.

Ακόμα στα 67 μου έχω τη λάμα στο χέρι μου μέσα με 6 βίδες! Ως ενθύμιο του Ολυμπιακού! Θα φύγω από τη ζωή με αυτή τη λάμα... Είχα κάταγμα στο α' ημίχρονο με τον Παναθηναϊκό στο δεξί χέρι, και επειδή αρνήθηκα να βγω αλλαγή, έγινε τριπλό κάταγμα!

Ήρθε στο ημίχρονο ο γιατρός ο Πρίφτης και μου είπε "έχεις κάταγμα, θα πω στον παππού ότι πρέπει να γίνεις αλλαγή". Εννοούσε τον προπονητή μας τον Γκόρσκι. Του είπα "γιατρέ, δεν θα σου ξαναμιλήσω ποτέ! Δεν βγαίνω με τίποτα". Μου λέει "η ευθύνη δική σου". Του λέω "δική μου". Και έπαιξα με δύο ενέσεις ξυλοκαϊνης και γουστάριζα. Και μάλιστα το πρώτο γκολ που μας έστειλε στην παράταση ξεκίνησε από εμένα.

Πήγαμε στην παράταση και εκεί έγινε το... φεστιβάλ. Ο Μπίλι (σ.σ. Βασίλης Κωνσταντίνου) εκείνη τη μέρα δεινοπάθησε. Μετά το 4-0 πέταξε τα γάντια του! Και αν θυμάμαι καλά, τελείωσε από τον Παναθηναϊκό μετά από εκείνο το ματς.

Να σου πω κάτι Θέμη; Τέτοια άγρια χαρά, τέτοια φωνή στο 3-0 και στο 4-0 δεν είχα ξαναζήσει. Ο κόσμος ξέσπασε. Είχαν ακουστεί πολλά πριν από εκείνο το ματς, αυτός ήταν κι ένας λόγος που έπαιξα με σπασμένο χέρι. Υπήρχε μια φημολογία ότι ο Παναθηναϊκός θα έπαιρνε την πρόκριση, ο Ολυμπιακός θα την έδινε, επειδή είχε πάρει το πρωτάθλημα. Να μοιράζονταν τα τρόπαια. Θυμάμαι μάλιστα ότι στο 0-0 είχε χάσει δύο γκολ ο Μαυρίδης του Παναθηναϊκού και ακούστηκε από μέρος της εξέδρας το σύνθημα "παίκτες πουλημένοι ο Θρύλος δεν πεθαίνει". Είχε δηλητηριαστεί μέρος του κόσμου από τη φημολογία.

Πριν το ματς εκείνο, στο ξενοδοχείο που ήμασταν με τον Ολυμπιακό, ήρθε ο Νταϊφάς και μας διπλασίασε το πριμ αν πετάγαμε έξω από το Κύπελλο τον Παναθηναϊκό! Το διπλασίασε! Και είπε μάλιστα: "Είναι κρίσιμο το ματς, παίζετε όχι μόνο για τον Ολυμπιακό, αλλά και για το ήθος του καθενός μας". Εκείνα τα λόγια μπήκαν στην ψυχή μου. Και έτσι έπαιξα και με σπασμένο χέρι να τους πατήσουμε».

Διαβάστε όσα μού δήλωσε μετά την τραγωδία ο γενικός γραμματέας των βετεράνων του Ολυμπιακού και προσωπικός φίλος του Γιάννη Γούναρη, ο Αντώνης Γλύκας.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 7/8/2019

Έχετε επικοινωνήσει μαζί του; Εγώ τον πήρα δυο φορές, δεν το σήκωσε, δεν ξαναπήρα.

Με πήρε τηλέφωνο αργά το βράδυ.

Τον είχατε αναζητήσει και σας πήρε;

Όχι, τηλεφώνησε από μόνος του. Ήταν σε απόγνωση ο άνθρωπος, χρειαζόταν στήριξη προφανώς, ήταν συντετριμμένος. Κλαίγαμε και οι δύο...

Τι είπε; Γιατί έγινε αυτό το κακό;

Μου είπε ότι η κόρη του αντιμετώπιζε δύο σημαντικά προβλήματα που την απασχολούσαν, το ένα ήταν προσωπικό, αλλά δεν μπορούσε να περάσει από το μυαλό του ότι θα γινόταν αυτό το πράγμα... Ήταν αδιανότητο. Όλοι οι βετεράνοι του Ολυμπιακού τον αγαπάνε, δεν υπάρχει τέτοιο παλικάρι, τέτοιος άνθρωπος σαν τον Γιάννη, τέτοιος χαρακτήρας. Άριστος οικογενειάρχης. Θέλουμε να του πούμε κουράγιο, δύναμη, δεν υπάρχουν άλλα λόγια.