«Τα φτερά του έρωτα» - Ένα «αντίο» στον Μπρούνο Γκαντς
Μαθαίνοντας για τον θάνατο του Μπρούνο Γκαντς, ο συνειρμός αβίαστος και άμεσος: Η παρουσία του ως αγγέλου Ντάμιελ στην αριστουργηματική ταινία «Τα φτερά του έρωτα».
Ως αγγέλου που επιλέγει να «ντυθεί» του ανθρώπου τις ιδιότητες για να νιώσει την ευλογία του θανάτου, την αναπόδραστη μοίρα που αν συνειδητοποιηθεί, μπορεί να καθαγιάσει την ζωή καθιστώντας ιερή την κάθε της στιγμή. Του αγγέλου που επιλέγει να εκπέσει για να ανυψώσει και να ανυψωθεί.
«Όταν γυρίζαμε Τα φτερά του έρωτα, αυτό που συνέβη ήταν σχεδόν ένα θαύμα. Ήταν φανταστικό να περπατάς και να ακούς τις σκέψεις των ανθρώπων. Βέβαια, το κάναμε εμείς οι ίδιοι και ήταν μέρος του γυρίσματος. Όμως, εγώ, ως ηθοποιός, ως Μπρούνο Γκανζ, μερικές φορές είχα την αίσθηση ότι έκανα κάτι εξαιρετικό και, κάποιες στιγμές, κάτι ουράνιο, υπερβατικό.
Ολυμπιακός: Τι πρέπει να αλλάξει ο Ζέλσον
Αλλά αυτό που με άγγιξε πιο βαθιά ήταν ότι για αρκετούς μήνες μετά την κυκλοφορία της ταινίας, οι άνθρωποι –και κυρίως οι γυναίκες- με αναγνώριζαν, στο Βερολίνο και αλλού, και με τα μάτια τους ορθάνοιχτα μου έλεγαν: «Είναι ο φύλακας άγγελος!» σαν να πίστευαν ότι πράγματι ήμουν άγγελος. Και οι άνθρωποι μέσα στα αεροπλάνα όπου επέβαινα λέγανε: «Α, δεν χρειάζεται να φοβόμαστε, γιατί με σας εδώ, τίποτα δεν μπορεί να συμβεί. Τώρα είμαστε ασφαλείς». Και δεν αστειεύονταν. Φυσικά, ήξεραν ότι ήμασταν πραγματικοί άνθρωποι αλλά κατά κάποιο τρόπο ένιωθαν διαφορετικά… είναι περίεργο. Δεν ξέρω τι συνέβη στ’ αλήθεια. Ήταν ένα υπέροχο συναίσθημα. Το λάτρευα. Γιατί αυτό σημαίνει πιο πολλά για μένα, από το να μου έλεγαν οι άνθρωποι «είσαι ένας πολύ καλός ηθοποιός» ή «λατρεύω τη δουλειά σου». Αν σου λένε όμως «Ω, είσαι ένας άγγελος!» είναι κάτι σαν θαύμα. Κατά κάποιο τρόπο έγινα πράγματι άγγελος».
Και μια αγαπημένη στιχομυθία από αυτή την τόσο αγαπημένη ταινία του Βιμ Βέντερς, που σημαδεύτηκε από την ερμηνεία του Μπρούνο Γκαντς:
«Ο χρόνος γιατρεύει»
«Κι αν ο χρόνος είναι η αρρώστια;»
