Η Ευνοούμενη: Ο Λάνθιμος μας συστήνει ξανά το δράμα εποχής

Οι λόγοι της σταθερής, αλλά και διαρκούς ανοδικής πορείας του Γιώργου Λάνθιμου δεν είναι σύνθετοι: Το ξεκάθαρο όραμα, το ιδιαίτερο στιλ, άλλα και το χτίσιμο ενός συμπαγούς κινηματογραφικού κόσμου, ξεκινώντας από το αλληγορικό περιβάλλον του «Κυνόδοντα» μέχρι την βικτωριανή Αγγλία της «Ευνοούμενης» μας αποκαλύπτουν όλη την κινηματογραφική πορεία του Έλληνα σκηνοθέτη.

Παρά το γεγονός ότι ο Λάνθιμος δεν είχε επιχειρήσει ξανά να αφηγηθεί μια ταινία εποχής, το αποτέλεσμα είναι μοναδικό, ιδιαίτερο και ξεκάθαρα... λανθιμικό! Από τους αναχρονισμούς στις ενδυμασίες και στους διαλόγους, την διακριτική χρήση ψυχολογικής βίας, μέχρι το άβολο για τον θεατή ηδονιστικό στοιχείο, η «Ευνοούμενη» είναι διαποτισμένη καθ'όλα από την ιδιαίτερη ματιά του δημιουργού του, σε μια ταινία που πραγματεύεται το δέλεαρ της εξουσίας και της κοινωνικής ανόδου με κάθε κόστος, ανατρέποντας τους κανόνες του ιστορικού δράματος.

Στον πυρήνα της «η Ευνοούμενη», παραμένει η ιστορία για τη σχέση και τη δυναμική τριών πολυεπίπεδων γυναικών με ατομικιστικά κίνητρα και κρυφές επιθυμίες, που τελικά οδηγούνται στον προσωπικό τους όλεθρο.

Για τη φιλάσθενη Βασίλισσα Άννα (Ολίβια Κόλμαν), την τελευταία της δυναστείας των Στιούαρτ, η πολιτική διακυβέρνηση της αυτοκρατορίας δεν είναι παρά μια βαρετή υπόθεση, την οποία αναλαμβάνει σχεδόν αποκλειστικά η πιστή της φίλη λαίδη Σάρα (Ρέιτσελ Βάις). Οι ισορροπίες αλλάζουν, όμως, όταν στο παλάτι προσλαμβάνεται ως υπηρέτρια η γοητευτική και φαινομενικά αθώα Αμπιγκέιλ (Έμα Στόουν). Ο πόλεμος με έπαθλο τη βασιλική εύνοια, συνώνυμη της πολιτικής επιρροής και της κοινωνικής ανέλιξης, ξεκινάει με την Βασίλισσα-«μαριονέτα» να απολαμβάνει την προσοχή που της δίνεται, χωρίς να υπολογίζει τις πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες που προοικονομούνται.

Την ευρηματική σκηνοθεσία, αλλά και την εξαιρετική διαχείριση δράματος-(μαύρης) κωμωδίας από τον Γιώργο Λάνθιμο συμπληρώνουν οι άρτιες και πολυσύνθετες ερμηνείες των τριών πρωταγωνιστριών, με την Ολίβια Κόλμαν να κλέβει την παράσταση ως φαιδρή, διαταραγμένη και κυκλοθυμική Βασίλισσα Άννα. Όλα αυτά μαζί συνθέτουν μια πικρή ιστορία που καυτηριάζει τα πολιτικά παιχνίδια και την αυλοκολακεία, ενώ ξανασυστήνουν εκ νέου το κινηματογραφικό κοινό στο δράμα εποχής.