Η Νταντά: To «διαμαντάκι» του Netflix για τους μυημένους στο splatter
Όταν η απενοχοποιημένη gore κωμωδία συναντά την αυτογνωσία και την αισθητική της b-movie, το αποτέλεσμα μπορεί να αποδειχθεί αξιομνημόνευτα εξαιρετικό.
Μερικές ταινίες δεν είναι προορισμένες να θεωρούνται αριστουργήματα εκ προοιμίου. Άλλες ταινίες δεν φοβούνται να φτάσουν στα άκρα, παρά τον κίνδυνο να εκτεθούν. Ορισμένες έχουν άρτια σκηνοθεσία και αφήγηση, ισορροπώντας με δεξιοτεχνία ανάμεσα σε δύο διαφορετικά ύφη.
Ε, όταν όμως, μια ταινία συνδυάζει όλα τα παραπάνω δεν μπορείς να μην την δώσεις την πρέπουσα σημασία!
Ολυμπιακός: Αυτό που λείπει από τον Ελ Κααμπί
Αναφέρομαι φυσικά στην «Νταντά»
Όχι, αυτή φυσικά...
Αλλά αυτή:
Μια ταινία του παραγωγής netflix, ένα πραγματικό «διαμαντάκι» ανάμεσα σε ένα συνονθύλευμα αδιάφορων ως κακών ταινιών της εν λόγω πλατφόρμας.
Η υπόθεση είναι τόσο τρελή όσο και η ίδια η ταινία:
O Kόουλ, ένα ντροπαλό αγόρι μένει ξύπνιος μέχρι αργά το βράδυ και ανακαλύπτει ότι η καυτή Babysitter, η Μπι, ανήκει σε σατανική αίρεση, η οποία θα κάνει τα πάντα για να του κλείσει το στόμα. Τώρα ο Κόουλ πρέπει πάση θυσία να επιβιώσει για την υπόλοιπη νύχτα.
Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών Τζούντα Λούις (Κόουλ) και Σαμάρα Γουίβινγκ (Μπι) δημιουργούν δύο συμπαθητικούς χαρακτήρες, ενώ πλαισιώνουν άρτια ένα έργο που ισορροπεί επιτυχημένα ανάμεσα στo gore και στην κωμωδία.
Ο ΜcG σκηνοθετεί με πολύ κέφι μια ιστορία επιβίωσης, δημιουργώντας με εντυπωσιακή δεξιοτεχνία σασπένς, με σωστά ως επί το πλείστον τοποθετημένα jump scares. Παράλληλα, σατιρίζει εύστοχα τις ανθρώπινες ανασφάλειες για την εξωτερική τους εικόνα και το σεξ με αυτογνωσία και ξεκάθαρο όραμα για την ταινία του.
«Η Νταντά» ήταν πραγματικά μια ευχάριστη έκπληξη και την προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους έχουν χιούμορ χωρίς αναστολές και θέλουν να δώσουν άρωμα... splatter στις χριστουγεννιάτικες διακοπές τους!
