Μζία Αραμπούλι - Η Αντιγόνη που γέρασε

Ο Σουηδο-Γεωργιανός σκηνοθέτης Λεβάν Ακίν μας είναι ήδη γνωστός από την ταινία του «Και μετά χορέψαμε». Στο καινούργιο του εγχείρημα, μια κοσμογονική κινηματογραφική ματιά όπως είναι το «Πέρασμα» πέρα από τον κόσμο, που συνεχώς μεταλλάσσεται, μας συστήνει μια κορυφαία ηθοποιό, που τα φώτα του διεθνούς θεάματος δεν έχουν ακόμα συλλάβει. Πρόκειται για την Μζία Αραμπούλι, θεατρίνα και μουσικό η οποία δίνει μια παράσταση αρχαίας τραγωδίας σ' ένα σύγχρονο δράμα μετανάστευσης και ενηλικίωσης όχι μόνο των ανθρώπων αλλά και του ίδιου του κόσμου μέσα στον οποίο ζουν.

Η Αραμπούλι είναι μια Αντιγόνη που γερνά όμορφα σαν καλό κρασί, ωριμάζει και συνοψίζει στην ερμηνεία της όλα εκείνα τα στοιχεία που μας κληροδότησε το πανανθρώπινο θέατρο. Σε μια απέριττη εκδοχή σύγχρονης ηρωίδας αρχαίου δράματος, διδάσκει τον πιο πιθανό τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε κάποιος να αφομοιώσει την τραγωδία της ανθρώπινης ύπαρξης, την ασύλληπτη μοίρα, το αδιανόητο αύριο, τη βαριά κληρονομιά μιας χυδαίας Ιστορίας που με τα χρόνια εκχυδαΐζεται ακόμα περισσότερο.

Παίζοντας με τις εκφράσεις του προσώπου και με αρχετυπικές κινήσεις των χεριών, με ένα βάδισμα βαρυσήμαντο και αποφασιστικό η Αραμπούλι είναι το οικείο πρόσωπο της συμφοράς, της προκατάληψης, της μεταμέλειας και της αθεράπευτης ντροπής που κατατρύχει τον σύγχρονο άνθρωπο. Είναι το θολό και δυσνόητο είδωλο της Αντιγόνης που γέρασε σ' ένα κόσμο που ποτέ δεν την κατάλαβε και κυρίως ποτέ δεν μπόρεσε να την αποδώσει με ακρίβεια στη σκηνή.