Παρουσίαση Final-4: Ρεάλ, η πληγωμένη «Βασίλισσα»

Η Ρεάλ είναι η ομάδα με τους περισσότερους τίτλους στη διοργάνωση, με όλες τις μορφές που είχε αυτή, αλλά ταυτόχρονα είναι και η ομάδα που έφτασε πιο δύσκολα από όλες στο final four κυρίως εξαιτίας των πολλών τραυματισμών που την έπληξαν και που άφησαν εκτός δράσης για πολλούς αγώνες πολλούς βασικούς παίκτες. Ο Γιούλ έχασε όλη τη κανονική περίοδο όπως και ο Κούζμιτς ενώ ο Αγιόν έχασε 18 παιχνίδια, ο Ράντολφ 15, ενώ και οι Ρούντι, Ταβάρες και Τόμπκινς χάσανε και αυτοί αρκετά παιχνίδια και τέλος ο Καμπάτσο , που όσο έλειπε ο Γιούλ ήταν πολύ σημαντικός για την ομάδα, έχασε και αυτός τα πλέι οφ από τραυματισμό.

Όλοι αυτοί βέβαια θα είναι παρόντες στο Βελιγράδι και αυτό σημαίνει από τη μια πλευρά ότι, ειδικά αυτοί που προέρχονται από σοβαρούς τραυματισμούς , δύσκολα θα έχουν αγωνιστικό ρυθμό από την άλλη όμως δεν θα είναι καταπονημένοι από πολλά παιχνίδια.

Η Ρεάλ είναι μια ομάδα αίνιγμα ως προς το πώς θα εμφανιστεί γιατί θα εμφανιστεί πλήρης για πρώτη φορά φέτος αλλά και γιατί το στυλ του παιχνιδιού της είναι τέτοιο που δεν μπορείς να προβλέψεις εύκολα την εικόνα της.

Μεγάλο όπλο για την Ρεάλ το παιχνίδι της στο ανοιχτό γήπεδο όπου αν πάει το παιχνίδι σε παιχνίδι πολλών επιθέσεων είναι κίνδυνος θάνατος για κάθε ομάδα. Για εμένα είναι η ομάδα με το καλύτερο επιθετικό transition στη διοργάνωση.

Σε επιθέσεις σετ παιχνιδιού η Ρεάλ περισσότερο παίζει με παιχνίδια ατομικής πρωτοβουλίας παρά με κάποια οργανωμένα plays.

Η Ρεάλ ίσως είναι η ομάδα με το μεγαλύτερο βάθος πάγκου από όλες τις ομάδες που συνεπάγεται ότι είναι η ομάδα που μπορεί να κάνει ευρύ rotation μέσα στο παιχνίδι χωρίς να πέσει το επίπεδο της εκάστοτε πεντάδας της που θα βρίσκεται μέσα στο παρκέ.

Ο Ντόντσιτς ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής της κανονικής περιόδου , ήταν ο παίκτης που στα 18 του χρόνια περνούσανε όλα από τα χέρια του και όχι μόνο δεν λύγισε αλλά ανταποκρίθηκε εξαιρετικά.

Τώρα πλέον θα έχει δίπλα του και τον Γιούλ και αυτό θα συνθέτει ένα δίδυμο εκρηκτικό και θεωρητικά αλληλοσυμπληρούμενο αφού στο εξαιρετικό ένας εναντίον ενός παιχνίδι του Ντόντσιτς θα προστεθεί το δολοφονικό σουτ του Γιούλ και αυτό είναι δύσκολο να αντιμετωπισθεί από οποιαδήποτε άμυνα. Εδώ βέβαια υπάρχει και ένα αλλά και αυτό είναι ότι και οι δύο αυτοί παίκτες θέλουν πολύ τη μπάλα στα χέρια τους και αυτό κρύβει έναν κίνδυνο χημείας μεταξύ τους, κίνδυνο που αυξάνει η μικρή έστω συνύπαρξη τους στα πλέι οφ όπου η παρουσία του Ντόντσιτς ήταν τουλάχιστον ένα επίπεδο κάτω σχετικά με την εικόνα του στη κανονική περίοδο.

Στη περιφέρεια υπάρχουν ακόμη ο καλύτερος σουτέρ , είτε spot είτε βγαίνοντας από off screen, του Ευρωπαικού μπάσκετ Κάρολ, ο Ρούντι που δεν παύει να είναι μια επιθετική αιχμή έστω σε πτωτική πορεία, ο Καμπάτσο , ένας παίκτης ειδικός να αλλάζει τον ρυθμό ενός αγώνα όταν αυτός δεν πάει καλά για την ομάδα του, ο Κοζέρ, ένας εξαιρετικά σοβαρός παίκτης που δίνει ισορροπία ανάμεσα στον εγωισμό των υπόλοιπων προσωπικοτήτων της περιφέρειας.

Οι Τέιλορ και Τόμπκινς είναι δυό χρήσιμοι φόργουορντ ενώ στη γραμμή των ψηλών οι Ταβάρες και Αγιόν δίνουν μεγάλο ύψος και όγκο κοντά στο καλάθι , ο Ράντολφ προσπαθεί να βρει τον καλό εαυτό του μετά τον τραυματισμό του και αν τα καταφέρει μπορεί να είναι ένας καθοριστικός παράγοντας για την πορεία της Ρεάλ. Τέλος υπάρχει και ο Ρέγιες έτοιμος να δώσει τις μάχες κοντά στο καλάθι, να πάρει τα ρημπάουντ, να πάρει τα φάουλ με τον τρόπο που μόνο αυτός μπορεί και γενικά να δώσει ψυχή και προσωπικότητα όταν όλοι οι άλλοι θα έχουν λυγίσει. Αν αναλογιστεί κανείς το δεύτερο παιχνίδι στο ΟΑΚΑ εναντίον του Παναθηναικού θα καταλάβει τι εννοώ.

Τελειώνοντας τη παρουσίαση της Ρεάλ θα έλεγα ότι το επιθετικό της παιχνίδι μπορεί να κερδίσει οποιαδήποτε ομάδα. Το αμυντικό της κομμάτι εμένα δεν μου εμπνέει καμία εμπιστοσύνη όπως και η ικανότητα της να αλλάξει τον ρου ενός παιχνιδιού αν κάτι δεν της πάει καλά. Στο παιχνίδι με την ΤΣΣΚΑ είναι κατά τη γνώμη αουτσάιντερ , ισχυρό όμως αουτσάιντερ και να μην ξεχνάει κανείς ότι στα final fourδεν κερδίζουν πάντα τα φαβορί.

Αύριο θα είμαστε πάλι μαζί με την παρουσίαση της Φενέρ.