Χρειάζεται ψυχραιμία και… σουτέρ

Δεν χάθηκε και ο κόσμος που ο Ολυμπιακός ηττήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από την πρωταθλήτρια Ευρώπης Εφές. Ξεκινάμε με το αυτονόητο, για να… ηρεμήσουμε λίγο. Αυτό, φυσικά, δε σημαίνει ότι το τεχνικό επιτελείο, οι παίκτες της ομάδας, αλλά και οι οπαδοί της, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την ήττα -και κυρίως τον τρόπο με τον οποίο αυτή εξελίχθηκε σε συντριβή στο τελευταίο δεκάλεπτο- ελαφρά τη καρδία. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα ένα-ένα.

Αναντολού Εφές - Ολυμπιακός 88-69: Ξέμεινε από βενζίνη...

Όσοι πίστευαν ότι το ματς με την Εφές ήταν για κάποιο απροσδιόριστο λόγο «ευκαιρία» για τον Ολυμπιακό, μάλλον το είχαν «διαβάσει» πέρα ως πέρα λανθασμένα. Το 3-6 της τουρκικής ομάδας πριν από τον αγώνα της Τετάρτης ήταν απολύτως παραπλανητικό και πλασματικό, όπως είναι και το 4-6 που έχει μετά τη νίκη επί των Πειραιωτών. Για παράδειγμα, η Ζενίτ έχει ρεκόρ 7-3. Είναι καλύτερη ομάδα από την Εφές; Ή νομίζετε ότι στο φινάλε της κανονικής περιόδου θα τερματίσει πάνω από τους Τούρκους;

Το κακό ξεκίνημα της Εφές στη φετινή Euroleague ίσως παραπλάνησε κάποιους ενόψει της αναμέτρησης με τον Ολυμπιακό. Ναι, οι πρωταθλητές Ευρώπης πραγματοποίησαν κάκιστο ξεκίνημα, όμως υπάρχει μια λεπτομέρεια: Στα τελευταία τρία παιχνίδια τους πριν από το αποψινό μετρούσαν δύο νίκες, όντες ξεκάθαρα σε ανοδική πορεία. Συν τοις άλλοις, η Εφές «καιγόταν» για τη νίκη και όπως και να το κάνουμε αυτή τη στιγμή είναι στις δυο-τρεις καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης.

Έχουμε και λέμε λοιπόν: Η Εφές είναι μια εξαιρετική ομάδα, είναι η πρωταθλήτρια Ευρώπης της περασμένης σεζόν, έχει λιγοστές αλλαγές στο έμψυχο δυναμικό της, τεράστιο μπάτζετ, αγωνιζόταν στην έδρα της και είχε και μεγαλύτερο κίνητρο από τον Ολυμπιακό. Επίσης, για να μην ξεχνιόμαστε, ακόμα δεν έχουμε διανύσει καλά-καλά το ένα τρίτο της regular season. Πώς και γιατί, λοιπόν, κάποιοι φέρνουν την… καταστροφή, ή τα βάφουν... μαύρα που η ομάδα του Μπαρτζώκα ηττήθηκε στην Πόλη, δεν το γνωρίζουμε.

Αντίπαλος για την 8άδα είναι η Μακάμπι, όχι η Εφές

Και ένα ακόμη πιο σημαντικό: Η «κακή» ήττα του Ολυμπιακού εκτός έδρας ήταν αυτή με τη Ζενίτ και όχι κόντρα στην Εφές. Διότι στόχος του Ολυμπιακού είναι η οκτάδα και τη μάχη αυτή θα τη δώσει με ομάδες όπως η Ζενίτ, η Βιλερμπάν, η Μονακό, η Ούνικς, η Μπάγερν και φυσικά η Μακάμπι. Γι’ αυτό ακριβώς, το κρίσιμο ματς αυτής της «διαβολοβδομάδας» για τον Ολυμπιακό δεν ήταν αυτό με την Εφές αλλά αυτό που ακολουθεί με την «ομάδα του λαού» στο ΣΕΦ την Παρασκευή.

Το τρομερό 6-0 των Πειραιωτών εντός έδρας, συνοδευόμενο από πολύ καλές εμφανίσεις, κάπου ενθουσίασε υπέρμετρα πολλούς φίλους της ομάδας, οι οποίοι εύλογα «διψούσαν» να τη δουν να κερδίζει ξανά ύστερα από καιρό. Ναι, ο Ολυμπιακός αναγεννήθηκε φέτος, βγήκε από το τέλμα των προηγούμενων ετών, παίζει όμορφο μπάσκετ και καλύτερη άμυνα, επέστρεψε με αξιώσεις στο ελληνικό πρωτάθλημα και έχει τα φόντα να τερματίσει στην πρώτη οκτάδα της Euroleague.

Στον αντίποδα, όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ομάδα είναι καινούργια, ψάχνεται στον τομέα της «χημείας», έχει αλλαγές στο έμψυχο δυναμικό και παίκτες που ακόμα είναι στη διαδικασία της ενσωμάτωσης. Με λίγα λόγια, θέλει ακόμα πολλή δουλειά και αρκετά επιπλέον παιχνίδια στα πόδια της, για να φτάσει στο επίπεδο σταθερότητας που επιθυμεί ο Μπαρτζώκας. Παράλληλα, ας μην ξεχνάμε ότι ακόμα έχουμε Νοέμβριο! Κανείς δεν πήγε φάιναλ φορ το χειμώνα, ούτε πήρε πρωτάθλημα ή κύπελλο Ελλάδας.

Και κάτι άλλο: Ο Ολυμπιακός έχει παίξει εκτός έδρας με τρία από τα μπασκετικά μεγαθήρια της Ευρώπης. Την Μπαρτσελόνα, την ΤΣΣΚΑ και την Εφές. Το άλλο ματς ήταν με τη Ζενίτ, η οποία θυμίζουμε έχει κάνει 7 νίκες σε 10 ματς και έχει πολύ συχνή παρουσία στα νοκ άουτ παιχνίδια της Euroleague. Ουδείς λόγος, λοιπόν, για… τρέλα με το 0-4 μακριά από το ΣΕΦ. Είναι ακόμα πολύ νωρίς, τα περισσότερα ρεκόρ είναι παραπλανητικά. Θα έρθουν και οι νίκες μακριά από το Φάληρο.

Γι’ όλους αυτούς τους λόγους, λοιπόν, ο κόσμος του Ολυμπιακού χρειάζεται να δείξει ψυχραιμία και πάνω απ’ όλα να κάνει υπομονή. Η ομάδα είναι δεδομένο ότι θα δουλέψει σκληρά με τον Μπαρτζώκα στο τιμόνι, ο οποίος στη συνέχεια θα έχει εκ νέου διαθέσιμο τον -σε πολλά ματς κομβικό και χρησιμότατο- Λιβιό Ζαν Σαρλ (που μάλλον ξεχάσαμε ότι έλειπε την Τετάρτη), όπως και το νέο απόκτημα, το «θηρίο» που ακούει στο όνομα Κουίνσι Έισι. Ψυχραιμία και υπομονή!

Απαραιτήτως έναν σουτέρ

Παρ’ όλα αυτά, θα ήταν τεράστια παράλειψη αν δεν στεκόμασταν στην παροιμιώδη αδυναμία του Ολυμπιακού στο περιφερειακό σουτ. Αυτή ακριβώς η «πληγή», που τον κυνηγάει από την περσινή κιόλας σεζόν (ο Ολυμπιακός ήταν εκ των χειρότερων ομάδων της Euroleague έξω από τα 6,75μ.), ήταν από τους κυριότερους λόγους της επιθετικής του κατάρρευσης στο 4ο δεκάλεπτο του αγώνα με την Εφές.

Κάπως έτσι την… παθαίνουν οι Πειραιώτες στα φετινά εκτός έδρας παιχνίδια τους. Όταν οι αντίπαλες άμυνες σφίγγουν στη ρακέτα, οι «ερυθρόλευκοι» αδυνατούν να την ανοίξουν με μακρινά σουτ, καθώς είναι τραγικά άστοχοι από το τρίποντο, σε βαθμό εκνευριστικό. Ειδικά στα δύο τελευταία ματς μακριά από το Φάληρο κόντρα σε Ζενίτ και Εφές, πραγματικά… βαρεθήκαμε να βλέπουμε την ομάδα να χάνει παντελώς αμαρκάριστα τρίποντα. Ε, όταν εσύ τα χάνεις μόνος σου και ο αντίπαλος τα βάζει πάνω σε άμυνα, πώς να κερδίσεις μακριά από το ΣΕΦ;

Ο ρόλος του τρίποντου είναι πλέον κομβικός στο σύγχρονο μπάσκετ και η αδυναμία στον συγκεκριμένο τομέα είναι πολύ πιθανό να κοστίσει ακριβά στην ομάδα αργότερα, όταν τα αποτελέσματα θα κρίνουν προκρίσεις και η μπάλα θα «καίει». Γι’ αυτό λοιπόν στο Λιμάνι οφείλουν να προσθέσουν ένα ακόμη κομμάτι στο φετινό παζλ του ρόστερ: Έναν «καθαρόαιμο» σουτέρ.

Ο Ουόκαπ είναι εκπληκτικός οργανωτής, ο Σλούκας έχει ηγετική παρουσία, ο Ντόρσεϊ είναι γεννημένος σκόρερ, ο Βεζένκοφ είναι κλάσεις ανώτερος από παλιότερα, ο Πρίντεζης εξακολουθεί να δίνει λύσεις, ο Λαρεντζάκης είναι ψυχάρα, ο ΜακΚίσικ είναι «μανούλα» στο ανοιχτό γήπεδο, ο Φαλ και ο Ζαν Σαρλ είναι συγκινητικοί κάτω από τη ρακέτα. Κανείς, όμως, από τους υπάρχοντες παίκτες του Ολυμπιακού δεν σου δίνει την εντύπωση ότι όταν πάρει αμαρκάριστος την μπάλα στα χέρια έξω από τα 6,75μ., δύσκολα θα αστοχήσει.

Ο ερχομός του Κουίνσι Έισι ήταν απαραίτητος κατά τη γνώμη μας για την ενίσχυση της γραμμής των ψηλών. Ίδια είναι και η άποψή μας για την περιφέρεια του Ολυμπιακού, η οποία χρειάζεται βοήθεια από έναν τέτοιο παίκτη. Σε τελική ανάλυση, οι ανάγκες δημιουργούνται από την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι ότι η ομάδα πάσχει στο τρίποντο. Όμως με μια τέτοια μονάδα στη «μηχανή» τους, οι Πειραιώτες θα έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να πετύχουν ΟΛΟΥΣ τους φετινούς τους στόχους…