Μετά το Ευρωμπάσκετ θα ασχοληθεί κανείς με το μπάσκετ γυναικών;

Με δυο ήττες λοιπόν η Εθνική Γυναικών ολοκλήρωσε την παρουσία της στα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ που θα γίνει στη χώρα μας τον Ιούνιο. Άγχος πρόκρισης δεν υπήρχε, αλλά θέλαμε μια καλή θέση στον όμιλο ενόψει της κλήρωσης, πράγμα που δεν ήρθε τελικά, τερματίζοντας τέταρτοι. Πέραν των δυο ηττών, το χειρότερο ήταν ο τραυματισμός της Σταμολάμπρου, στερώντας από την Εθνική μια καλή σουτέρ.

Η ελληνική ομάδα έδειξε τις αδυναμίες της στα δυο τελευταία παιχνίδια με Τσεχία και Γερμανία. Είναι φανερό πως υστερούμε σε αθλητικότητα και μέγεθος. Και δεν έχουμε και το σουτ απ’ την περιφέρεια που θα μας δώσει ώθηση. Παράλληλα συνεχίζουμε να πάμε με λίγες παίκτριες στα ματς και όσο κι αν το λέμε αρκετοί, δεν βλέπουμε να αλλάζει τακτική ο Πέτρος Πρέκας.

Και απ' τη στιγμή που βγήκε προς τα έξω ότι δεν είχαμε τόσο άγχος σ' αυτό το τελευταίο «παράθυρο», γιατί αλήθεια δεν μοιράστηκε ο χρόνος συμμετοχής; Δεν ήταν ευκαιρία να παίξουν τώρα όλες; Πότε δηλαδή θα παίξουν, στο Ευρωμπάσκετ που εκεί πράγματι θα υπάρχει η πίεση του αποτελέσματος; Άρα, μάλλον μας ενδιέφεραν και τώρα τα αποτελέσματα, απλά δεν το «φωνάξαμε»...

Εθνική Γυναικών: Τα πράγματα που πρέπει να διορθωθούν και το αναγκαίο κακό μιας νατουραλιζέ

Το θέμα είναι να ξεκαθαρίσουμε τι θέλουμε στο «δικό» μας Ευρωμπάσκετ. Πάμε για μια όσο το δυνατόν υψηλότερη θέση ή απλά πάμε να το ευχαριστηθούμε; Η κίνηση να ενισχυθούμε με νατουραλιζέ (την Ρόμπιν Παρκς) δείχνει πως υπάρχει διάθεση να κάνουμε κάτι καλό. Αλλά αρκεί; Με την Γαλανόπουλος δεν έχει γίνει ακόμη κάτι, ενώ περιμένουμε να δούμε τι θα συμβεί και με τη Νικολοπούλου. Θα κληθεί άραγε;

Το πρόβλημα στο μπάσκετ γυναικών είναι κυρίως δομικό. Από την ΕΟΚ υπάρχει υπερπροβολή αυτήν τη χρονιά (καλώς από μια μεριά) αλλά τα περισσότερα είναι βιτρίνα. Αν τραβήξουμε την κουρτίνα, από πίσω το …χάος. Και δεν θα λύσει όλα τα προβλήματα, η δημιουργία Β’ Εθνικής. Μόνο αυτό δεν έχει ανάγκη το μπάσκετ γυναικών.

Το ζητούμενο είναι να γίνει πραγματική δουλειά στις μικρές ηλικίες, με τους σωστούς ανθρώπους και να εστιάσουμε σε ψηλά κορμιά, όπως κάνουν άλλες χώρες εδώ και καιρό. Και να ενεργοποιηθούν κάποια άτομα-κλειδιά. Όπως η Εβίνα Μάλτση, που αρκείται σε ρόλο …πρέσβειρας του Ευρωμπάσκετ. Δεν χαραμίζεται σ’ αυτήν τη θέση;

Υπάρχει όμως θέληση από την ΕΟΚ να ασχοληθεί σοβαρά με το μπάσκετ γυναικών ή ό,τι κάνει τώρα απλά επειδή το Ευρωμπάσκετ γίνεται στη χώρα μας και μετά …ποιος ασχολείται με τις γυναίκες;