Ντάρκο Μίλισιτς: Ο πρωταθλητής ΝΒΑ που δεν φόρεσε ποτέ τα ερυθρόλευκα του Ολυμπιακού!

«Μίλισιτς… ποιος;» αναρωτήθηκε -σκόπιμα- πριν από λίγες ημέρες ο Καρμέλο Άντονι σε διαδικτυακή κουβέντα που είχε με τον κολλητό του Ντουέιν Oυέιντ, αλλά η αλήθεια είναι πως… όχι και ποιος Ντάρκο Μίλισιτς, κύριε Μέλο μας... Όπως του είπε ο Oυέιντ, «είναι ο τύπος που ήταν στο νούμερο 2, πάνω από σένα»! Μιλούσε βέβαια για το ντραφτ του 2003 στο ΝΒΑ, όταν μετά τον Λε Μπρον Τζέιμς (Νο 1) ο Μίλισιτς επελέγη στο Νο 2, αφήνοντας πίσω του ηχηρά, τεράστια ονόματα του ΝΒΑ, όπως τον Καρμέλο Άντονι (Νο 3), τον Κρις Μπος (Νο 4) και τον Ουέιντ (Νο 5). Ένα ντραφτ που έχει περάσει στην ιστορία. Ο Σέρβος κατάφερε και μπήκε σφήνα σε Αμερικανούς που εξελίχθηκαν σε τεράστια ονόματα του ΝΒΑ και του παγκόσμιου μπάσκετ.

«Φεύγω από το ΝΒΑ και θέλω να παίξω στον Ολυμπιακό!»

Έξι χρόνια μετά, με 337 αγώνες στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου και ένα δαχτυλίδι στο ΝΒΑ -ναι, έχει πάρει πρωτάθλημα, κάτι που ο Καρμέλο Άντονι… δεν έχει-, αυτός ο τύπος από το Νόβι Σαντ, πόλη όπου γεννήθηκε και ο Νίκολα Μιλουτίνοφ, δηλώνει δημόσια στον τηλεοπτικό σταθμό RTS της πατρίδας του πως «το καλοκαίρι θα φύγω από το ΝΒΑ και θέλω να παίξω στον Ολυμπιακό»!

Ο Ολυμπιακός του 2009 και των Αγγελόπουλων κάνει «θόρυβο» σε όλο τον κόσμο. Να θυμηθούμε το δημοσίευμα του «Bleacher Report» για την πρόταση (αν και είχε διαψευστεί) στον Κρις Μπος; Να θυμηθούμε επίσης πόσο κοντά είχαν φτάσει με τον Κέβιν Γκαρνέτ (το είχε πει ο ίδιος ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος) σε λοκ άουτ του ΝΒΑ ή με τον Τζορτζ Χιλ; Τον «θόρυβο» που είχαν προκαλέσει με τον Τζος Τσίλντρες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού προσφέροντας πακτωλό χρημάτων, με αποτέλεσμα να ψάχνουν οι Αμερικανοί πληροφορίες για τους Αγγελόπουλους, ή με τον Λίνας Κλέιζα που είχαν φέρει ένα χρόνο μετά τον Τσίλντρες;

Κι όμως… Ο Ντάρκο Μίλισιτς δεν ορέχτηκε τη «Γη της Επαγγελίας» όταν δήλωσε αυτοβούλως πως θέλει να παίξει στον Ολυμπιακό. Δεν το είχε ανάγκη άλλωστε. Έβγαζε αρκετά. Πρωτάθλημα είχε κατακτήσει με τους Ντιτρόιτ Πίστονς, εκατομμύρια έπαιρνε, στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου βρισκόταν… Ο Μίλισιτς όμως ήθελε Ολυμπιακό, πολύ απλά γιατί… «η ομάδα του Πειραιά μού θυμίζει τον Ερυθρό Αστέρα και λειτουργεί άκρως επαγγελματικά σε όλα τα επίπεδα»!

Στους «Delije» με τον Μίλος και τον Γκούροβιτς

Δεν είναι και το πλέον σύνηθες ένας παίκτης που δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον Πειραιά, την Ελλάδα, τον Ολυμπιακό να… αυτοπροτείνεται και να λέει δημόσια πως παρατάει το ΝΒΑ γιατί θέλει να παίξει σε μια ομάδα η οποία… του θυμίζει την «αγάπη» του, τον Ερυθρό Αστέρα. Έχουν περάσει κι άλλοι παίκτες συναισθηματικά δεμένοι και με τις δύο ομάδες. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι οι οπαδοί του Ολυμπιακού και του Ερυθρού Αστέρα είναι αδελφοποιημένοι και οι σύλλογοι έχουν αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς. Ο Πέρο Άντιτς έχει χτυπήσει τατουάζ και των δύο οργανωμένων οπαδών. Ο Μάρκο Κέσελ, με τον Ολυμπιακό να πηγαίνει στο φάιναλ 4 της Κωνσταντινούπολης, ρωτούσε για το σκορ μεταξύ των δύο ομάδων σε… φιέστα του Ολυμπιακού στο «Καραϊσκάκης». Ο Μίλος Τεόντοσιτς ποτέ δεν έκρυψε την αγάπη του για τον Ερυθρό Αστέρα και μάλιστα πήγαινε στο «Μαρακανά» με τον Μίλισιτς και τον Γκούροβιτς. Ωστόσο αυτό του Μίλισιτς όπως και να το κάνεις είχε ένα ενδιαφέρον…

Χτυπούσε μπουνιές στους τοίχους

Ο Μίλισιτς στο Μέμφις δεν ήταν καθόλου καλά. Δεν έπαιζε πολύ, είχε έναν τραυματισμό, η ομάδα δεν τα πήγαινε καλά και μάλιστα η γυναίκα του σε ανύποπτο χρόνο είχε πει πως χτυπούσε τις γροθιές του στον τοίχο όποτε επέστρεφε στο σπίτι μετά τα παιχνίδια. Τα… έντονα συναισθήματά του τα έδειχνε πολλές φορές και στο παρκέ. Σε ένα ματς με τους Χιούστον Ρόκετς είχε σκίσει από τα νεύρα του τη φανέλα, την οποία -πάλι καλά- υπέγραψε και δώρισε για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

«Γέρος, εγωιστής ο Ίβκοβιτς, που λέει ψέματα»

Η πορεία του και ο χαρακτήρας του βέβαια χαρακτηρίζονται από τέτοιου είδους κινήσεις και αποφάσεις. Τώρα τελευταία φαίνεται να σοβαρεύει και να κάνει την αυτοκριτική του. Στον Καρμέλο Άντονι απάντησε για παράδειγμα πολύ συνετά και σοφά: «Να ευχαριστούν τον Θεό που πέτυχαν στη ζωή τους. Εγώ δεν το έκανα. Η ζωή είναι γεμάτη σκαμπανεβάσματα… Δεν είναι απαραίτητο να κρίνεις και να ειρωνεύεσαι όταν δεν έχεις βαδίσει στον δρόμο που βρίσκομαι εγώ». Αν αναρωτιέστε για τον… δύσκολο δρόμο που λέει, φανταστείτε απλά ότι ο Μίλισιτς μεγάλωσε ακούγοντας στο ράδιο πως ο πατέρας του σκοτώθηκε στον πόλεμο. Λίγη ώρα μετά αναθεώρησαν και είπαν πως τελικά δεν συγκαταλεγόταν στα θύματα, αλλά αναλογιστείτε λίγο μόνο αυτήν τη στιγμή, μόνο αυτά τα λεπτά που μεσολάβησαν…

Πολλοί θα περίμεναν βέβαια πως ο «παλιός» Μίλισιτς θα είχε απαντήσει πολύ διαφορετικά στον Άντονι… Δεν θα χρησιμοποιούσε την τέχνη του κικ μπόξινγκ, την οποία έμαθε εσχάτως και κατέβηκε μάλιστα και σε αγώνες, αλλά όλο και κάποιους ακατονόμαστους χαρακτηρισμούς θα του είχε αφιερώσει με… αγάπη. Εδώ τον Ντούσαν Ίβκοβιτς τον Νοέμβριο του 2011 τον είχε αποκαλέσει «έναν εγωιστή γέρο που λέει ψέματα». «Δεν ήθελα στην αρχή να απαντήσω σε όλα όσα ισχυρίστηκε, γιατί σέβομαι έναν γέρο άνθρωπο», δήλωσε κατά λέξη, επειδή δεν τον κάλεσε στην Εθνική Σερβίας. Πού και πού αποδεικνύεται πιο εριστικός. Ίσως όχι όσο εκείνες τις βραδιές που τύφλα στο μεθύσι πότιζε τα τατουάζ στην κοιλιά του με τις μορφές Σέρβων πολεμιστών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Όμως μια ατάκα του τύπου «όλο κλαίγεται για τα στατιστικά του» για τον Κέβιν Λοβ θα το πετούσε ή, ακόμα περισσότερο, θα φρόντιζε να υπερασπιστεί σφόδρα τον συμπατριώτη του Βασίλιε Μίτσιτς.

«''Μικρός'' προπονητής, ''μικρός'' άνθρωπος ο Αταμάν»

Εκεί είμαστε με το μέρος του 100%: «Δεν γνωρίζω τον Βασίλιε προσωπικά, αλλά δεν υπάρχει κάποιος που να είναι περισσότερο επαγγελματίας από αυτόν. Έπαιξε στο Παγκόσμιο Κύπελλο μέχρι τέλους, παρότι έχασε τη μητέρα του. Είναι αυτός που κρατά όρθια πολλές φορές την Εφές, αλλά ο τρόπος με τον οποίο ο Αταμάν επέλεξε να του επιτεθεί δείχνει ότι είναι ''μικρός'' προπονητής και ακόμη πιο ''μικρός'' άνθρωπος. Αν είχε κάποιο παράπονο από αυτόν, γιατί δεν του το είπε κατ' ιδίαν; Τέτοιοι προπονητές δείχνουν αφέλεια όταν επιτίθενται με αυτόν τον τρόπο στους παίκτες τους», σχολιάζοντας τις μπηχτές του Αταμάν για τον Μίτσιτς, με αφορμή την κακή απόδοσή του στο φετινό παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό.

Οργανωτής στους… «Delije»

Είναι εκρηκτικός χαρακτήρας, δεν το αρνείται. Παιδί της εξέδρας είναι άλλωστε. Μεγάλωσε ανάμεσα στους «Delije», τους οργανωμένους οπαδούς του Ερυθρού Αστέρα, και ακόμα και τώρα πηγαίνει μαζί τους, όχι μόνο στο «Μαρακανά» αλλά και ταξίδια στην Ευρώπη, όπως στο Λονδίνο και το «Εμιρέιτς» κόντρα στην Άρσεναλ. Πολλές φορές μάλιστα τους οργανώνει και φωνάζει συνθήματα για τον αγαπημένο του Ερυθρό Αστέρα.

Κατά βάθος, ο Ντάρκο Μίλισιτς πάντα αυτό ήταν: ένας οπαδός και όχι παίκτης…

«Είναι αλήθεια πως βρέθηκα σε μία ομάδα η οποία προσπαθούσε να κερδίσει το δαχτυλίδι, κάτι που σπάνια τυχαίνει σε παίκτη με το Νο 2 στο ντραφτ. Στο τέλος όλοι ψάχναμε για δικαιολογίες. Θα μπορούσα να πω ότι δεν μου δόθηκε η κατάλληλη ευκαιρία, αλλά αυτό θα ήταν απλώς… δικαιολογία. Είναι στο χέρι κάθε νεαρού μπασκετμπολίστα να αποδείξει τι αξίζει, να δουλέψει σκληρά και να περιμένει την ευκαιρία του. Η προσέγγισή μου ήταν εντελώς διαφορετική. Ως Νο 2 προερχόμενο από την Ευρώπη νόμιζα πως ήμουν ''θεόσταλτος'', έτσι έμπλεκα σε καβγάδες, μεθούσα πριν από τις προπονήσεις, έφτυνα τον κόσμο, αλλά στην πραγματικότητα έφτυνα τον εαυτό μου. Είχα προβλήματα με όλους κι αυτό είχε ως συνέπεια να παίζω για τον εαυτό μου και μόνο. Στόχος μου δεν ήταν να ικανοποιήσω τους άλλους αλλά το ''εγώ'' μου. Έτσι σκεφτόμουν απέναντι στον Ντάνκαν ή στον Γκασόλ.

Μετά υποτίθεται πως θα έπρεπε να παίξω πολύ καλύτερα απέναντι σε έναν σέντερ δέκα φορές πιο αδύναμο, επειδή αυτό ήθελαν από εμένα, αλλά δεν ήμουν έτοιμος ή διατεθειμένος να ιδρώσω για κάτι τέτοιο. Επομένως, ναι, εγώ ήμουν το πρόβλημα. Αυτή η αρχική δυσαρέσκεια ήταν που πιθανότατα με οδήγησε να αρχίσω να απεχθάνομαι και να μην απολαμβάνω το παιχνίδι.

Υπήρχαν καταστάσεις όπου είχα σκοράρει ήδη 20 πόντους, αλλά στο μυαλό μου σκεφτόμουν ''πότε θα τελειώσει επιτέλους αυτό το παιχνίδι, άντε, ας τελειώνουμε να πάμε σπίτια μας...''. Έπρεπε απλώς να ικανοποιήσω το ''εγώ'' μου. Ούτε που νοιαζόμουν τι θα γινόταν την επόμενη εβδομάδα».

Έστω και αργά έκανε την αυτοκριτική του. Σίγουρα ο Ντάρκο Μίλισιτς δεν πραγματοποίησε την καριέρα για την οποία προοριζόταν. Θα μπορούσε να είχε ξεχωρίσει, να πετύχει πολλά πράγματα, αλλά… ο εαυτός του δεν τον άφησε… Καμία δικαιολογία!

«Πήρα 40 κιλά από τότε που σταμάτησα να παίζω. Είμαι στα 158 κιλά αυτή τη στιγμή. Δουλεύω στη φάρμα μου, προσπαθώ να μαθαίνω πράγματα και να παρακολουθώ σχετικά σεμινάρια. Πλέον είμαι ήρεμος και απολαμβάνω τη ζωή μου», ανέφερε πρόσφατα ο… 34χρονος Σέρβος σέντερ, ο οποίος σταμάτησε το 2013 με τη φανέλα των Μπόστον Σέλτικς (1 ματς). Είχαν προηγηθεί οι σεζόν με τους Μινεσότα Τίμπεργουλβς (122 ματς), Νιου Γιορκ Νικς (8), Μέμφις Γκρίζλις (131), Ορλάντο Μάτζικ (114) και Ντιτρόιτ Πίστονς (113), με τους οποίους κέρδισε το πρωτάθλημα του ΝΒΑ. Όχι δηλαδή να μας λέει κι ο Καρμέλο… «ποιος Ντάρκο;»!

Το comeback στην ενεργό δράση

Ο Μίλισιτς, για τον οποίο οι Σέρβοι είχαν γράψει τότε πως είχε πρόταση από τον Ολυμπιακό ύψους 800 χιλιάδων ευρώ, τον Μάιο του 2015 ανακοινώθηκε πως επιστρέφει στην ενεργό δράση (για την επόμενη σεζόν) και ξεκινά εκ νέου το επαγγελματικό μπάσκετ με τη Μέταλατς στο πρωτάθλημα Σερβίας και στην Αδριατική Λίγκα. Ο Μπόσκο Ντουκάνοβιτς, ο πρόεδρος του συλλόγου, είχε κάνει τη σχετική ανακοίνωση. Εντάξει, δεν το χαρακτήρισε «μάννα εξ ουρανού» -όπως είχε πει ο Ντέιβιντ Καν, ο πρώην πρόεδρος των Μινεσότα Τίμπεργουλβς, όταν τον είχε υπογράψει έναντι 20 εκατομμυρίων δολαρίων για 4 χρόνια-, ήταν πιο συγκρατημένος, και καλά έκανε, γιατί ο Μίλισιτς, απρόβλεπτος γαρ, άλλαξε γνώμη ύστερα από λίγο και το comeback δεν έγινε ποτέ.

Δεν φόρεσε τα ερυθρόλευκα

Μία απόπειρα να επιστρέψει στην ενεργό δράση και το μπάσκετ ύστερα από εφτά χρόνια έκανε τον περασμένο Οκτώβριο, ζυγίζοντας αρκετά κιλά παραπάνω, παίζοντας σε ερασιτεχνική ομάδα της γενέτειράς του, του Νόβι Σαντ, η οποία αγωνίζεται για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Πέτυχε δύο πόντους και αποχώρησε με ενοχλήσεις στον ώμο, βάζοντας λογικά ένα τέλος σε ένα άθλημα που δεν αγάπησε τόσο όσο το άθλημα τον ίδιο.

Για την ιστορία, ο Ολυμπιακός δεν ασχολήθηκε ποτέ με τον Ντάρκο Μίλισιτς. Δεν του έκανε ποτέ πρόταση και έτσι ο Σέρβος δεν φόρεσε ποτέ τη φανέλα των «ερυθρολεύκων», αλλά ούτε και του αγαπημένου του Ερυθρού Αστέρα, παρότι ξεκίνησε από τη Χέμοφαρμ, όπως και ο Νίκολα Μιλουτίνοφ!