Ολυμπιακός: Έγινε ξανά η ομάδα που αρνείται να χάσει

Ένα από τα κέρδη της ομάδας του Ολυμπιακού στη σεζόν που μας πέρασε ήταν και το γεγονός πως οι Πειραιώτες ανέκτησαν και το χαμένο τους dna. Πέρα από την κατάκτηση του εγχώριου νταμπλ έπειτα από 25 χρόνια, αλλά και της επιστροφής στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας, αγωνιστικά οι «ερυθρόλευκοι» ανέκτησαν χαρακτηριστικά τα οποία και τους οδήγησαν στις επιτυχίες. Όπως το γεγονός πως ο Ολυμπιακός έγινε και πάλι «η ομάδα που αρνείται να χάσει». Το σύνολο που κατάφερνε να επιστρέφει όταν έμενε πίσω στο σκορ με διαφορές, καταφέρνοντας να φέρνει τα πάνω κάτω με συναρπαστικές ανατροπές. Οι «ερυθρόλευκοι» έβγαζαν και πάλι σιγουριά πως θα γυρίσουν τα παιχνίδια, ακόμη και όταν αυτά δεν κυλούσαν ευνοϊκά για τους ίδιους. Τρανό παράδειγμα, η εξαιρετική αντίδραση της ομάδας ύστερα από το «μπρέικ» της Μονακό στο ΣΕΦ στο δεύτερο ματς. Οι Πειραιώτες όχι μόνο... άλωσαν το Πριγκιπάτο στο τρίτο παιχνίδι της σειράς, αλλά κόντεψαν να πάρουν την πρόκριση για το φάιναλ φορ μέσα στο Μονακό. Η περίφημη «ερυθρόλευκη» αυταπάρνηση έλαμψε ξανά, με τους παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα να αποδεικνύουν κάθε φορά πως είναι πολύ σκληροί για να πεθάνουν.

Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα ήταν σκληρό καρύδι, έκανε δύσκολη τη ζωή κάθε αντιπάλου και δεν είναι τυχαίο πως οι άνθρωποι της Ευρωλίγκας χαρακτήρισαν τον Ολυμπιακό ως την πιο δυσκολοκατάβλητη ομάδα της διοργάνωσης. Ο Ολυμπιακός επέστρεψε στα θετικά αποτελέσματα, απέκτησε και πάλι νοοτροπία νικητή-πρωταθλητή και ακόμη όταν έχανε, σπάνια έχανε εύκολα. Οι Πειραιώτες απέκτησαν και πάλι αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι τους, ενώ κυριάρχησε τόσο εντός όσο και εκτός παρκέ η νοοτροπία «όλοι για έναν και ένας για όλους». Το «εμείς» μπήκε και πάλι πάνω από το «εγώ», με τους Πειραιώτες να διαπρέπουν ως σύνολο. Μπορεί ο Σάσα Βεζένκοφ να ήταν δικαίως μέλος της κορυφαίας πεντάδας της Ευρωλίγκας και ο Κώστας Σλούκας ο ηγέτης της ομάδας, αλλά δεν ήταν μόνοι τους. Σχεδόν σε κάθε ματς υπήρχε και ένας διαφορετικός παίκτης που έκανε τη διαφορά. Υπήρχαν ματς που ο Τάιλερ Ντόρσεϊ τα «καθάριζε» με την εκτελεστική του δεινότητα. Ο Κώστας Παπανικολάου συνέχισε να δίνει ρεσιτάλ, κάνοντας σχεδόν τα πάντα στο παρκέ, δείγμα του πληθωρικού ταλέντου του. Ο Μουσταφά Φαλ κυριάρχησε μέσα στη ρακέτα, αξιοποιώντας όχι μόνο το ύψος του, αλλά και το μυαλό του, κάνοντας θραύση στο «ζωγραφιστό». Ο Τόμας Ουόκαπ εξελίχτηκε σε αμυντικό εξολοθρευτή, ο οποίος στη συνέχεια βελτίωσε αισθητά το περιφερειακό του σουτ. Ο Σακίλ Μακ Κίσικ δημιουργούσε συνεχώς ρήγματα στις αντίπαλες άμυνες, βγάζοντας τόνους ενέργειας στο παρκέ. Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης έβαλε σουτ και είχε τις στιγμές του. Βάζοντας ο καθένας την ομάδα πάνω από τον εαυτό του.

Αυτήν τη νοοτροπία θα επιδιώξει να τη διατηρήσει ο Ολυμπιακός και στη φετινή σεζόν, στη μετά Σπανούλη-Πρίντεζη εποχή. Οι Κώστας Παπανικολάου και Κώστας Σλούκας θα είναι οι αρχηγοί αυτής της νέας εποχής στην ομάδα του Πειραιά και βασικός τους στόχος θα είναι να συνεχίζουν να κρατούν ζωντανή τη φλόγα της «ερυθρόλευκης» αυταπάρνησης. Υπάρχουν βέβαια και οι νέοι παίκτες που προστέθηκαν στο ρόστερ. Να ξέρετε πως όλοι τους, πέρα από τις ομοιότητες και τις διαφορές τους, έχουν και ένα μεγάλο κοινό. Είναι μπασκετμπολίστες συνεπείς στο αγωνιστικό πλάνο της ομάδας. Παίκτες που θα κάνουν αυτά που πρέπει, λειτουργώντας με αλτρουισμό μέσα στο παιχνίδι. Μπολομπόι, Πίτερς, Κάνααν και Μπλακ είναι αθλητές που θα επιδιώξουν να διακριθούν μέσα από το σύνολο, βάζοντας την ομάδα πάνω από τον εαυτό τους. Λεπτομέρειες που αναμένεται να κάνουν τη διαφορά μέσα στη χρονιά.