Σωτήρης Αμαριανάκης: «Mε γεμάτο ΣΕΦ ο Ολυμπιακός κρατάει την κούπα στα χέρια του»!

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Προ ολίγων ημερών έκανα συνέντευξη με τον Γιώργο Ντράγκοβιτς, βρήκε απήχηση γιατί τον αγαπάει πολύ ο κόσμος, σήμερα σειρά έχει ο Αμαριανάκης. Ο Σωτήρης Αμαριανάκης ήταν παικταράς, συνδέθηκε και αυτός με τη χρυσή εποχή του Ολυμπιακού στο βόλεϊ.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 15/3/2023

Όταν σου είπα ότι έκανα συνέντευξη με τον Ντράγκοβιτς, μου είπες ότι βρίσκεστε.

Ναι, δεν έχουμε χαθεί. Βγαίνουμε για φαγητό και κάνα ποτάκι. Κάθε Πέμπτη. Κάποιες φορές έρχονται και άλλοι παλιοί συμπαίκτες, όπως ο Γιάννης Φάκας, ο Λευτέρης Τερζάκης.

Ο Φάκας καλά είναι;

Καλά, μου είπε ότι θα κανονίσει να πάμε να δούμε τον ευρωπαϊκό τελικό του Ολυμπιακού, εγώ, ο Ντράγκοβιτς και ο Φάκας.

Πόσο ύψος έχεις;

Είμαι 2,02 μ, λίγο πιο ψηλός από τον Ντράγκοβιτς.

Εκείνη την εποχή ήταν μεγάλο ύψος για κεντρικό;

Ναι, θεωρούμουν από τους ψηλούς.

Μόνο κεντρικός έπαιζες;

Από εκεί ξεκίνησα. Όμως στον ΠΑΟΚ έπαιξα και ακραίος, στην Εθνική έπαιξα και διαγώνιος με ένα σύστημα τεσσάρων κεντρικών. Κάρφωνα ψηλά την μπάλα και από το «4» και από το «2». Η κύρια θέση μου βέβαια ήταν κεντρικός.

Τότε είχαμε πολύ δυνατή Εθνική και βγάζαμε μεγάλους Έλληνες παίκτες. Γιατί σταμάτησε αυτό;

Εκείνη η Εθνική ήταν μία ομάδα που οι παίκτες βρίσκονταν από μικρά παιδιά μαζί, από τις μικρές Εθνικές. Στη συνέχεια προστέθηκα εγώ, ο Τερζάκης και φέραμε τις επιτυχίες που φέραμε. Το γιατί δεν βγαίνουν πια οι παίκτες που έβγαιναν τότε δεν θα ήθελα να το απαντήσω εγώ... Και η επόμενη γενιά μετά τη δική μου ήταν καλή ομάδα, με Τσακιρόπουλο, Γκιούρδα, Σαμαρά. Δυστυχώς μετά χάθηκαν οι επιτυχίες.

Τότε στον Ολυμπιακό κάνατε τρελά πράγματα στην Ευρώπη, μιλάμε για το κορυφαίο επίπεδο στο Κύπελλο Πρωταθλητριών και στο Κύπελλο Κυπελλούχων.

Πράγματι. Στο Κύπελλο Πρωταθλητριών είχαμε πετάξει έξω τη μεγάλη ΤΣΣΚΑ Μόσχας με ένα απίθανο ματς που κάναμε, στον τελικό με την τρομερή Μεσατζέρο Ραβένα είχαμε την ατυχία να είναι τραυματίας το αστέρι μας, ο Βίλντε. Αυτό απογοήτευσε εμάς και ανέβασε ψυχολογικά τη Ραβένα.

Αυτή ήταν η καλύτερη ομάδα του Ολυμπιακού όλων των εποχών;

Ναι, αυτή η ομάδα εκείνα τα χρόνια ήταν η καλύτερη στην Ιστορία πιστεύω, μαζί και η επόμενη χρονιά και η μεθεπόμενη, μέχρι που πήραμε το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1996.

Το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο του Ολυμπιακού γενικώς.

Το πρώτο ευρωπαϊκό όχι μόνο στο βόλεϊ αλλά σε όλα τα τμήματα του Ολυμπιακού! Θα είχαμε πάρει κι άλλα, όμως πέφταμε πάνω στους Ιταλούς που είχαν μεγάλες ομάδες με τους καλύτερους ξένους στον κόσμο.

Πόσους τίτλους πήρες με τον Ολυμπιακό;

Πήρα 6 πρωταθλήματα, 3-4 Κύπελλα δεν θυμάμαι ακριβώς πόσα, 3η θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο συλλόγων, 1 Ευρωπαϊκό Κύπελλο Κυπελλούχων, 2η και 3η θέση στη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή διοργάνωση, το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Ξέρεις ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος για εμάς;

Πες μου.

Για αρκετά χρόνια χάναμε σπάνια. Τα καλύτερα και πιο δύσκολα ματς που είχαμε ήταν τα εσωτερικά διπλά στην προπόνηση! Πάντα η προπόνηση ξεκινούσε παίζοντας ποδόσφαιρο! Και μετά γινόταν χαμός στο ματς βόλεϊ που χωριζόμασταν στο εσωτερικό διπλό. Αυτά ήταν τα μεγαλύτερα ντέρμπι για εμάς.

Πώς βλέπεις τον τελικό στο ΣΕΦ τώρα;

Αυτό που έκανε ο Ολυμπιακός στο Ισραήλ ήταν απίστευτο! Πιστεύαμε όλοι ότι θα κάνει καλό ματς η ομάδα, αλλά δεν περιμέναμε να νικήσει εκεί μέσα 0-3. Αυτό το σκορ τού δίνει πολύ μεγάλο προβάδισμα. Θεωρώ ότι με γεμάτο ΣΕΦ ο Ολυμπιακός κρατάει την κούπα στα χέρια του και θα πάρει άλλο ένα ευρωπαϊκό. Αλλά πρέπει να παίξει καλά.

Ο πολύς κόσμος μπορεί να αγχώσει την ομάδα;

Πάντα ο κόσμος του Ολυμπιακού δίνει ώθηση προς τα πάνω. Αυτό έκανε και σε εμάς όλα μου τα χρόνια. Αυτό πιστεύω ότι θα κάνει και τώρα. Ο κόσμος του Ολυμπιακού είναι ο 7ος παίκτης στο βόλεϊ, ο 6ος παίκτης στο μπάσκετ, ο 12ος παίκτης στο ποδόσφαιρο!

Τι ομάδα είσαι;

Ήμουν ΠΑΟΚ από παιδί και είμαι ΠΑΟΚ, αλλά έγινα και Ολυμπιακός! Δεν μπορείς να μην αγαπήσεις αυτήν την ομάδα και αυτόν τον κόσμο! Στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών είχαμε 18.000 κόσμο στο γήπεδο! Δυστυχώς τους απογοητεύσαμε και ήμασταν πολύ στενοχωρημένοι. Παρότι θεωρούσαμε ότι τους απογοητεύσαμε, όλος ο κόσμος πανηγύριζε δείχνοντας ότι είναι ευτυχισμένοι για όσα τους προσφέραμε. Σέβονταν την προσπάθειά μας. Και έκαναν το δικό μας κλάμα να γίνει χαμόγελο. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό.

Από πού είναι η καταγωγή σου;

Θεσσαλονίκη.

Πού;

Άνω πόλη, Χίλια δέντρα, Σέιχ Σου.

Ο Γιάννης Γούναρης μού είχε πει, πικραμένος για τη συμπεριφορά στο πρόσωπό του, ότι είχε βοηθήσει τον ΠΑΟΚ να πάρει πολλά λεφτά από τον Κοσκωτά, όχι μόνο για Λίμπρεχτς-Μπανιώτη στο ποδόσφαιρο αλλά και για εσένα στο βόλεϊ. Διότι ο Βεζυρτζής πνιγόταν οικονομικά στην προσπάθειά του να ξεπεράσει τον Άρη στο μπάσκετ και του ζήτησαν να μεσολαβήσει. Ισχύει;

Ισχύει, ναι. Τότε, κακά τα ψέματα, όλος ο ΠΑΟΚ είχε πέσει πάνω στο μπάσκετ, το όνειρο ήταν να ξεπεράσει επιτέλους τον Άρη στο μπάσκετ που έπαιρνε τα πρωταθλήματα. Ο ΠΑΟΚ έφτανε στην πηγή, αλλά νερό δεν έπινε. Μίλησα με τον Βεζυρτζή και του είπα «ή φτιάχνουμε ομαδάρα στο βόλεϊ για να χτυπήσουμε τίτλο ή ας φύγω να πετύχω κάτι που δεν μπορώ με τον ΠΑΟΚ».

Τι λεφτά πήρες από τον Κοσκωτά; Ο Ντράγκοβιτς μού είπε ωραία περιστατικά...

Τότε ήμασταν ερασιτέχνες και κατά κάποιον τρόπο μάς εκμεταλλεύονταν τα σωματεία... Ένα θα σου πω: τα λεφτά που πήρε ο ΠΑΟΚ από τον Ολυμπιακό για να με πουλήσει ήταν δεκαπλάσια και παραπάνω από όσα είχε δώσει τρία χρόνια πριν για να με πάρει από τον Έσπερο!

Αν, δηλαδή, έδωσε ο ΠΑΟΚ στον Έσπερο 5 εκατ. δρχ., πήρε 55 εκατομμύρια από τον Ολυμπιακό!

Δεν θέλω να πω ποσά...

Εγώ τα λέω γιατί ξέρω. Εσύ τι λεφτάς είχες πάρει;

Αν έπαιρνα 120.000 δρχ. στον ΠΑΟΚ, στον Ολυμπιακό πήρα γύρω στις 200.000 δρχ. Όμως, μου έδωσε ένα μεγάλο πριμ υπογραφής γύρω στα 7 εκατομμύρια δρχ.

Ο ΠΑΟΚ, δηλαδή, πήρε τα πολλά λεφτά.

Αυτό ακριβώς.

Εσένα σου δέσμευσε η τράπεζα τα λεφτά όπως έγινε με τον Ντράγκοβιτς;

Όχι. Επειδή τα χρήματά μου τα διαχειριζόταν ο πατέρας μου, πρόλαβε και τα πήρε από την Τράπεζα Κρήτης και τα είχε στο όνομά του σε άλλη τράπεζα. Με δεύτερο όνομα το δικό μου.

Οι άλλοι περίμεναν 13 χρόνια.

Έτσι. Ήταν ο γίγαντάς μου, ο πατέρας μου.

Ζει;

Όχι, δυστυχώς.

Στη Θεσσαλονίκη πας; Έχεις παιδιά;

Βεβαίως. Η μάνα μου μένει εκεί, η αδελφή μου μένει εκεί, η κόρη μου είναι εκεί. Έχω και έναν γιο, ο οποίος είναι για δουλειά στην Κύπρο. Έχω και εγγονάκι!

Πόσο είναι το εγγόνι;

Είναι ενάμισι έτους.

Αγόρι ή κορίτσι;

Κορίτσαρος!

Ποιος ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης που είχες ποτέ; Έλληνας και ξένος. Έλληνα δεν θα πω γιατί ήταν τόσοι καλοί παίκτες που δεν θέλω να αδικήσω τους άλλους. Ντράγκοβιτς, Μουστακίδης, Φάκας, Θεοδωρίδης, Τριανταφυλλίδης, Στέλιος Καζάζης, ποιον να ξεχωρίσεις… Ξένο θα πω τον Γκούσταφσον. Ο καλύτερος παίκτης στον πλανήτη τότε! Τον είχε φέρει ο Κοσκωτάς. Αλλά επειδή έσκασε το σκάνδαλο και δεν πληρωνόταν έφυγε.

Όταν μπούκαρε ο κόσμος στο γήπεδο, τι σου έπαιρναν;

Τα πάντα δίναμε, φανέλα, σορτσάκι και κάλτσες!

Έχεις δώσει και κάλτσες στους πανηγυρισμούς;

Ναι, και κάλτσες.

Ποιος παίκτης σού αρέσει πιο πολύ στον τωρινό Ολυμπιακό;

Για εμένα ο Τράβιτσα κάνει τη διαφορά. Όλοι όμως με αυτόν τον προπονητή έχουν κάνει παπάδες. Και ο Ιντάλγκο και ο Στερν και το λίμπερο παίζει πολύ καλά τον τελευταίο καιρό. Όμως τη διαφορά την κάνει ο Τράβιτσα. Όλα τα χρόνια ο Ολυμπιακός είχε πρόβλημα με την πάσα. Από τότε που πήρε πάσα δυνάμωσε παντού, σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Περίμενες το 1-4 επί του Παναθηναϊκού;

Όχι. Έτσι όπως έχασε μέσα στον Ρέντη ο Ολυμπιακός, πίστευα ότι έχασε την πρόκριση. Αλλά απέδειξε ο Ολυμπιακός γιατί είναι Ολυμπιακός.

Και έχανε 1-0 στη ρεβάνς!

Και κόντευε να χάσει και το δεύτερο σετ! Ήταν τρομερή η ανατροπή που έκανε.

Πώς θες να κλείσουμε;

Δύο πράγματα. Διάβασα που σου είπε ο Ντράγκοβιτς ότι ζητούσε την μπάλα όταν έκαιγε. Δεν έλεγε μόνο ο Ντράγκοβιτς «δώσε μου την μπάλα». Και οι 5 παίκτες πιάναμε τον πασαδόρο, τον Μουστακίδη, και του λέγαμε «δώσε μου την μπάλα»! Για την ακρίβεια, δεν του λέγαμε μόνο αυτό. Αλλά δεν ξέρω αν πρέπει να το πω...

Σε μένα όλα τα λένε. Πες το.

Του λέγαμε «δώσε μου την μπάλα μη σου γ...»! Όλοι του ζητούσαμε την μπάλα όταν έκαιγε. Διότι όλοι πιστεύαμε στην αξία μας. Και πιστεύαμε ότι θα την τελειώσουμε τη φάση. Αν όμως δεν την τελειώναμε, «τα ακούγαμε» από τον πασαδόρο! Όμως σπανίως «τα ακούγαμε». Διότι την τελειώναμε όλοι.

Είχε «πονοκέφαλο» ο πασαδόρος ποιον θα διαλέξει, είχατε ζήλιες μεταξύ σας;

Η χαρά του πασαδόρου είναι να του ζητάνε όλοι τη μπάλα και να έχει πολλές επιλογές, να εμπιστεύεται αυτούς που του ζητάνε την μπάλα. Θέλω να πω κάτι για το τέλος μέσα από την καρδιά μου: όποτε σε μεγάλα ματς στην Ευρώπη απογοητεύσαμε τους χιλιάδες Ολυμπιακούς, αυτοί μας αποθέωναν και στο γήπεδο και εκτός γηπέδου. Το κλάμα το δικό μας το έκαναν χαμόγελο. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό. Πραγματικά είναι απίθανος ο κόσμος του Ολυμπιακού.