Η Εθνική βόλεϊ ανδρών έπαιξε στα όρια της, λείπει ένας σπουδαίος παίκτης...

Ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος (άλλη κουβέντα αν ο προπονητής ενός συλλόγου, του Παναθηναϊκού μπορεί να είναι και ομοσπονδιακός και θα ανοίξει λίαν συντόμως) διαχειρίστηκε συνετά τους παίκτες που είχε στα χέρια του, αν και επηρεάστηκε από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και αδίκησε τον γιό του Χαράλαμπο.

Εδώ να ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση και να πούμε ότι στην Ιταλία υπάρχει άγραφος νόμος που δεν επιτρέπει συγγενείς(πατέρας, γιός-σύζυγοι κλπ) στην ίδια ομάδα.

Ο Ανδρεόπουλος λοιπόν στήνει καλά ομάδες για side out(αλλαγή) και το υλικό της εθνικής(κοντοί παίκτες, καλοί υποδοχείς, απουσία μπλοκέρ) ήταν ότι πρέπει για τέτοιο μοντέλο. Πρέπει να σκέφτηκε “παίρνουμε την αλλαγή με καλή υποδοχή και απο εκεί και πέρα ότι “κλέψουμε” από μπλοκ-άμυνα” και ορθώς έπαιξε με Ανδρεόπουλο-Πρωτοψάλτη, ενώ ακούσθηκε να λέει στα τάιμ άουτ “η επίθεση μας είναι η υποδοχή μας”.

Όταν πιέστηκε απο την περιρρέουσα ατμόσφαιρα έβαλε μέσα τον Ράπτη, που ναι μεν είναι καλύτερος επιθετικός και μπλοκέρ, αλλά χάλασε τη συνταγή. Θυμηθείτε πως χάσαμε τα σετ από την Πορτογαλία και πως προηγήθηκε 6-1. Ο Ράπτης εξάλλου είναι σούπερ μπλοκέρ, αλλά στην Εθνική δεν έχει δίπλα του έναν Ραγκέλ για να σβήσουν παρέα τα ...φώτα. Ότι έκανε στο φιλέ το πέτυχε με ατομικές ενέργειες και χωρίς πλάνο. Ο Ράπτης λοιπόν πρέπει να δουλέψει πολύ στην υποδοχή αν θέλει να φύγει εκτός συνόρων και σύμφωνα με πληροφορίες το παλεύει (δούλεψε ατομικά με τον Καμπερίδη). Στην Ελλάδα ξεχωρίζει γιατί δεν υπάρχουν σέρβερ που «σκοτώνουν», στην Ευρώπη όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά και το διαπιστώσατε στο Ευρωβόλεϊ όπου φεύγουν οβίδες από τα 9 μέτρα...Αν δεν βελτιωθεί στην υποδοχή δεν θα κάνει καριέρα στο εξωτερικό, αν και έχει τα φυσικά προσόντα. Γι αυτό και δεν είχε καμμία σπουδαία πρόταση όταν τελείωναν τα μονοετή συμβόλαια με τον Παναθηναϊκό. Ο Ράπτης έχει κακές προσεγγίσεις, δεν διαθέτει καλή τεχνική, βιάζεται να μπει στην πορεία της μπάλας και ξαφνιάζεται όταν έρχεται πάνω του η μπάλα. Κάνει λάθος στο χρόνο, μπαίνει νωρίς και δέχεται άσο. Όταν έπρεπε να μάθει, δεν υπήρχε κάποιος προπονητής να τον διδάξει σωστά και η διόρθωση πλέον είναι πιο δύσκολη από την εκμάθηση.

Πάμε στους μπλοκέρ που δεν έχουν μπλοκ, γιατί δεν τους έμαθαν να κάνουν μπλοκ στις μικρότερες εθνικές και στα κλιμάκια. Δεν φταίει μόνο το ύψος τους γιατί και άλλοι στα μέτρα τους κάνουν ... παπάδες στο μπλοκ. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν δουλεύτηκαν τα παιδιά στις μικρές ηλικίες γιατί στις υποδομές δεν υπήρχαν προπονητές με γνώση (μεγάλο κεφάλαιο ο τρόπος επιλογής των αποσπασμένων) και παίζουν με ένστικτο. Όχι με τεχνικές δεξιότητες. Όταν όλες οι χώρες από το 1995 εφαρμόζουν προπονητικές νόρμες, εμείς συνεχίζαμε με τον αυτόματο πιλότο...Στη χρησιμοποίηση των μπλοκέρ πάντως έχουμε μια ένσταση γιατί έπρεπε να παίξει περισσότερο ο Βουλκίδης από τον Παπαλεξίου γιατί είναι καλύτερος σέρβερ και παρότι δεν είναι καλός μπλοκέρ, σπάει περισσότερες μπάλες. Ο Παπαλεξίου είναι καλός μόνο σε άριστη υποδοχή, ενώ ο Βουλκίδης είναι αποτελεσματικός και σε μέτριες υποδοχές.

Δεύτερη παρένθεση. Στις επιλογές του Παπαλεξίου δεν μπορεί να φταίει πάντα ο μάνατζερ του, αλλά και ο ίδιος γιατί είναι πλέον ενήλικας. Δεν είναι δυνατόν να παίζει στην Εθνική και να μην αγωνίζεται στο σύλλογο του (διάλεξε τον Φοίνικα όπου ξεκινάει ως τέταρτος μπλοκέρ και όχι άλλη ομάδα που θα ήταν βασικός).

Και να επαναλάβουμε αυτό που είπαμε κατ επανάληψη για τον συγκινητικό Πετρέα. Ο μπλοκέρ προσπαθεί όχι με το φόβο να ...ρεζιλευτεί αν καρφώσουν από πάνω του, αλλά με στόχο το γενικό καλό, να σπάσει τη μπάλα για να βοηθήσει την ομάδα. Κι αυτό γίνεται αν βάζει τα χέρια μέσα ...

Στα θετικά η παρουσία του Κασαμπαλή που βελτιώθηκε σημαντικά (μάλλον στην Κηφισιά) και μπορεί να επενδύσει πάνω του το ελληνικό βόλεϊ, αν και στον Ολυμπιακό είναι πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα, λόγω της πίεσης που υπάρχει. Να μάθει να λειτουργεί με πίεση και να βελτιώσει τις ψηλές μπαλιές του, που διόρθωναν οι “μάστορες” Ζουπάνι και Πρωτοψάλτης.

Ο πρώτος δεν χρησιμοποιήθηκε εξ΄ αρχής. Κι όταν κατά τη διάρκεια του Ευρωβόλεϊ μπήκε στο πετσί του ρόλου του ήταν ο κορυφαίος. Έτσι γλύτωσε και τον Μούχλια από την απαξίωση, γιατί ο νεαρός μπορούσε να προσφέρει ως αναπληρωματικός και όχι ως βασικός. Άλλη μια παθογένεια του ελληνικού βόλεϊ, ότι ο Μούχλιας έπαιζε βασικός στην Εθνική από τον... Έβρο Σουφλίου, χωρίς να χρησιμοποιηθεί ως βασικός σε άλλη ομάδα.

Όσον αφορά τον Πρωτοψάλτη ήταν πάλι κορυφαίος στα ματς με ανώτερους αντιπάλους και υποδεέστερος στα ματς που έπρεπε να κερδίσουμε (Βέλγιο, Πορτογαλία). Κάτι λέει αυτό, ας το ψάξει μόνος του...

Για τον Κουμεντάκη πιστεύουμε ότι έκλεισε ο κύκλος του στην Εθνική. Όπως λένε και οι Σέρβοι “δεν επιλέγουμε έναν παίκτη μόνο για το ύψος του. Πρέπει να είναι ...τσόγλανος και να αντέχει στην πίεση. Να μη χαμογελάει στον αντίπαλο σέρβερ που του πήρε άσο...”

Εν κατακλείδι όλοι οι παίκτες υπερέβαλαν εαυτούς, τους ευχαριστούμε, η Εθνική έχει χαμηλό μέσο όρο ηλικίας, αλλά δεν έφτανε μόνο αυτό. Λείπει ο παίκτης, ο Έλληνας Λακουμτζίγια (παίζει ως Τούρκος) που θα ηγηθεί της προσπάθειας για να ανεβούμε επίπεδο...

ΥΓ: Μπορεί να βρίσκουμε θετικά στην παρουσία της Εθνικής στο Ευρωβόλεϊ και ελαφρυντικά λόγω της δυσκολίας του ομίλου, αλλά όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Και η εθνική ανδρών από την δεκαεξάδα του 2019, βρέθηκε χωρίς νίκη, με 2 βαθμούς, 6 σετ και καλές εμφανίσεις. Το ίδιο και η γυναικών που επέστρεψε χωρίς νίκη, 1 βαθμό, 2 σετ και κακές εμφανίσεις.

ΥΓ2: Όταν η Εθνική αλλάξει επίπεδο και δεν θα προσπαθεί με κλεφτοπόλεμο (μόνο με side out) φυσικά και χρειάζεται καλύτερο προπονητή...

ΥΓ3: Είναι πολυτέλεια για το ελληνικό βόλεϊ ενεργοί παίκτες όπως οι Τζούριτς, Φιλίποφ, Φράγκος να αποχωρούν στα 32, 31,30 χρόνια τους. Βέβαια κανένας δεν παίζει με το ζόρι, αλλά οι δυο πρώτοι κέρδισαν πολλά στη ζωή τους χάρις στο ελληνικό βόλεϊ...

ΥΓ4: Για όσους-ες γκρινιάζουν και είναι φυγόπονοι: Οι μεγάλες ομάδες φτιάχνονται στα "κλειστά προπονητικά κέντρα" με προπονήσεις, βάρη, τεχνική πρωί και βράδι. Όχι κοντά σε καφετέριες και μπαρ...

Ο Ζουπάνι, οι Κορεάτισσες του ΠΑΟΚ και το σερβίς της Μαριάνα

ΥΓ 5: Ο επικεφαλής του Αίαντα Ευόσμου Θεόφιλος Ορφανίδης μας απάντησε ότι είναι δική μας ντροπή αυτά που γράψαμε για την ομάδα του. Μακάρι να μας διαψεύσει, αλλά όσες φορές στο παρελθόν έπαιξαν ομάδες κορασίδων στο ημιεπαγγελματικό πρωτάθλημα (π.χ. Ηρακλής Κηφισιάς), διασύρθηκαν, αποσύρθηκαν κατά τη διάρκεια του και τα κορίτσια έπαθαν ανεπανόρθωτη ζημιά...